Şimdi yapmazsam bir daha asla yapamayacağımı biliyordum.
İçime titrek bir nefes çektim ve belki de ömrüm boyunca boynuma zehirli bir sarmaşık gibi dolanacak o sözleri söyledim.
"Ayrılmak istiyorum."
İlk an gözlerinden garip bir ifade geçse bile heme...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zaman bir katildi: ya çok çabuk geçer hasret bırakırdı ya da geçmek bilmez acı bırakırdı. Hayat zamandan ibaretti; sevmek, sevilmek ardında bırakmak hepsi zamanın küçük birer oyunuydu. Şimdi ise zaman biz de sadece acı bırakıyordu.
"Anlatmak ister misin bir tanem." Dedim yanımda oturan Nazenin'in elini tutarak. Telefonu kapattıktan sonra hemen salona geçmiştim,geldiğimde Nazenin'i ,Merve'nin dizlerine uzanırken görmüştüm.
Ben de Merve'nin dizlerinin dibine çöktüğümde hiçbir şey konuşmadan durmuştuk ama artık bir şeyleri bilmeye ihtiyacım vardı.
Nazenin uzandığı yerden doğruluğunda sırtını koltuğa yaslayarak bana doğru döndü. "Beni kafes dövüşü yaptığı mekana çağırmış. Ne büyük umutlarla gitmiştim oraya, kesin dedim o da benden hoşlanıyor,açılacak bana. Ama o ortamı gördüm ya hiç dedim, hiç değer verip sevmemiş beni. İğrenç bir yerdi her yerde iri yarı adamlar değişik kızlar vardı,beni orada bıraktı ve kafese girip iki kişiyle dövüştü. Gözümün önünde dayak yedi,benim tanıdığım Murat o değildi." Ağlayarak söylediği şeyler tahmin ettiğim şeylerden çok uzaktaydı.
"Sanki benimle lunaparka gelen, pamuk şeker yiyen, mutlu olmam için gözelerimin içine bakan kişi o değilmiş gibiydi. Orta okulda ilk kez birinden hoşlandığımda, onu iki hafta sonra yan sınıftan bir kızla sarılırken görmüştüm ,ağlayarak eve gittiğim de babama her şeyi anlatmıştım. O bana sadece seni sevmeyen sana değer vermeye biri için ağlamamalısın demişti ,haklı olduğunu bugün bir kez daha anladım,bana değer verseydi benden biraz olsun hoşlansaydı beni o iğrenç yere görünmezdi."
Usulca başımı salladığımda elini daha sıkı tutum. "Sen en iyisini bilirsin,nasıl istersen öyle olsun biz hep yanındayız." "Evet bir tanem daha fazla üzme kendini ,bir şeylerin farkına vardık en azından." Dedi Merve de.
"Özür dilerim seninde gününü mahvettim." Dedi üzgünce. "Sana çok kızgınım ama seni üzmek istemiyorum,böyle bir şey olduğu gibi beni arayıp yanına çağırman gerekiyordu. Benim orada yemek yemem senin üzülmenden daha mı önemli yani." Dedim önüme dönerek.
"Gerçekten ilk gecenizi böyle mahvetmek istemedim o yüzden söylemedim." "Keşke söyleseydin hiçbir şey sizden önemli değil, duyduğum gibi gelir orayı o aptalın başına yıkardım." Dedim sinirle.
"Boş ver şimdi bizi ,geçeniz nasıl geçti." Dedi gözlerindeki yaşları silip gülümsemeye çalışarak. "Güzeldi, normaldi yani." Dedim detaya girip onu üzmemek için üstten anlatarak.
"Umarım çok güzel devam eder." Başımı sallayıp yanağından öptüm. "Birbiri için yaratılan ruhlar elbet bir gün kavuşurlar, senin de ruhunun eşi kimse gelir seni bulur, inanki baban çok haklı gerekmeyen kişiler için üzülmeye değmez."
