Şimdi yapmazsam bir daha asla yapamayacağımı biliyordum.
İçime titrek bir nefes çektim ve belki de ömrüm boyunca boynuma zehirli bir sarmaşık gibi dolanacak o sözleri söyledim.
"Ayrılmak istiyorum."
İlk an gözlerinden garip bir ifade geçse bile heme...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merdivenlerden çıkarken yarın'ın heyecanıyla multulukla gülümsemeye başladım ,yan tarafta duran korumaları bile umursamadan boynuna sarılmıştım ama şimdi utancımdan yanaklarım al al olmuştu,umarım babama bunu söylemezlerdi.
Gerçi attığım her adımı söylüyorlardı. Bunu söylememeleri imkansız olurdu. Telefonumun sesiyle alt dudağımı ısırarak,içimden babamın olmaması için dualar etmeye başladım.
Ekranda yazan annemin ismini görmemle derin bir nefes verdim. "Annecim." Dedim telefonu açtığım gibi.
"Kızım nasılsın, ne yapıyorsun?" Sesi hafif telaşlı gibi geliyordu. "İyiyim anne, bir arkadaşımla buluşmuştum şimdi eve geçiyorum."
Babamin arkadan 'kimmiş bu arkadaşı sorsana?' diye sormasıyla dudaklarımı birbirine bastırdım. "Hangi arkadaşın kızım ,okuldan mı?"
"Evet sana anlatmıştım ya anne üniversiteden Ali." Babam arkadan bir şeyler mırıldanıyordu ama tam duyamıyordum.
"O korumalar biraz daha böyle rapor verirlerse ,kendine yeni adamlar bulmak zorunda kalacaksın baba."
Birkaç hışırtıdan sonra babamın telefonu eline aldığını anlamıştım. "Onlara kendilerini fark ettirmemelerini söylemiştim ama pek başarılı olmamışlar. Ayrıca adamları boş ver de sen kime sarılıyordun az önce, kim o çocuk?"
"Dedim ya baba, okuldan bir arkadaşım yani aslında biz yakınız." Dedim kelimeleri toparlayamadan. Annem tekrar telefonu eline aldığında yürümeye başladığını anlamıştım. Kapı kapanma sesiyle annemin odadan çıktığını fark ettim.
"Kızım direk sevgilim deseydin ne demek yakınız, babanın gelip parmağınıza yüzük falan takmasını mı istiyorsun sen,ayrıca ablan söylemezse hiç haberim olamayacak, ne ara sevgili oldunuz siz." Yaslandığım duvardan doğrularak kapıyı açmak için çantamdan anahtarımı çıkardım.
"Daha çok yeni anne ondan söylemeye fırsat olmadı,ayrıca babamın da bilmesi gerekiyor onun arkasından iş çeviriyor muşum gibi olur yoksa,hem kızacak değil ya anne sanki siz sevgili değildiniz." Dedim sitemle.
"Tamam bizde sevgiliydik ama ,kız babası olmak çok farklı, şimdi deli danalar gibi dolanıyordur içeride, ben gidip güzel bir dile anlatırım ona ,sen de çok detay verme sorarsa."
"Tamam ya,sormaz zaten bana." "Sen öyle san ,ilk duyduğunda ceketini alıp izmire gidiyorum dedi,beni bile böyle kıskanmadı bu adam." Annem kendi söylediklerine gülerken ben de kıkırdamadan edemedim.
"Tamam ya kapının eşiğinde duruyorum hâlâ, sorguya çektiniz resmen." Dedim gülmemi bastırmaya çalışarak. "Tamam öpüyorum kızım, sen geç içeri." "Ben de öpüyorum annecim,sonra konuşuruz." Dedim telefonu kapatarak.
