Şimdi yapmazsam bir daha asla yapamayacağımı biliyordum.
İçime titrek bir nefes çektim ve belki de ömrüm boyunca boynuma zehirli bir sarmaşık gibi dolanacak o sözleri söyledim.
"Ayrılmak istiyorum."
İlk an gözlerinden garip bir ifade geçse bile heme...
[Taylor swift-willow] [Rafet el roman-kurşun](kesinlikle bölümü okurken dinleyin)
Keyifli okumalar.🌷
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ali Haznedar'dan
Hayatımıza giren herkesin bize kattığı bir anlam ve eğerki bunu farkına varırsak hayatımızda bıraktığı bir iz vardı. Kimse tesadüfen girmezdi hayatımıza ve iz bırakmadan da öylece çekip gitmezdi.
Benim hayatıma girip ve en büyük anlamı katan kişi şüphesiz ki Bade'ydi. Bir saat öncesin kadar yanımda olmasına rağmen, şimdi onu sarmayan kollarım karıncalanıyordu.
Üzerimi bile değiştirmeden kendimi koltuğa bıraktığımda başımı arkaya yaslayıp içimdeki bu garip özlemi ve tedirginliği bastırmaya çalıştım.
Başımı iki yana sallayıp telefonumu çıkardım cebimden ,sanırım onun o şiir gibi sesini duymadan kendime gelemeyecektim.
Rehberden ezberimde olan numarasını tuşladığımda önüme çıkan 'aşk şarabım' ismine dokundum. Benim aşk şarabım... Onu ismini anlamıyla kaydetmiştim. Ona anlatmaya başka kelimeler yetmezdi zaten...
Telefonu kulağıma yasladığımda garip bir tedirginlikle açmasını bekledim. "Güzelim." Dedim karşı taraftan birkaç hışırtı sesi geldiğinde.
"Ali benim Nazenin ,Bade konuşacak halde değil. Eve geldiğimizde yine bir not gelmişti. Bade hiç iyi değil." Dedi Nazenin ağlayarak. Hızlıca ayağa kalktığımda kapıya doğru. koştum. "Geliyorum hemen,sakın onu yalnız bırakmayın. Söyle ona Ali birazdan geliyor de." Dedim panikle bağırarak.
Kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu. Omuzuna dokunduğumda bile verdiği tepki aklıma geldiğinde,şimdi nasıl korktuğunu tahmin bile etmek istemiyordum.
Arabanı gaz pedalına daha fazla yüklendiğimde arkadan gelen korna seslerini bile umursamadım son sürat sürmeye devam ettim.
Sitenin önünde durduğumda büyük bir hızlı arabadan indim. Kapının önünde duran korumaları gördüğümde sinirle Atıf denen adamın üzerine yürüdüm.
Yakalarından tutarak kafamı yüzüne geçirdiğimde sendeleyerek geriye doğru gitti. "Böyle mi koruyorsun lan sen onu,adamlar kıçınızdan kan almışlar haberiniz yok." Dedim bu sefer de gözüne yumruk atarak.
Diğer korumalar üzerime doğru geldiklerinde Atıf eliyle durdurdu onları. "Bir üst katta polis Gökhan beyin evindeler ,yanına git." Dedi burnundan akan kani elinin tersiyle silerek.
Yanından geçip siteye girdiğimde asansöre bile binmeden koşar adım merdivenleri çıkmaya başladım. Nefes nefes üst kata çıktığımda onları daha fazla korkutmamak için sakince kapıyı çaldım.
