Şimdi yapmazsam bir daha asla yapamayacağımı biliyordum.
İçime titrek bir nefes çektim ve belki de ömrüm boyunca boynuma zehirli bir sarmaşık gibi dolanacak o sözleri söyledim.
"Ayrılmak istiyorum."
İlk an gözlerinden garip bir ifade geçse bile heme...
[Beyonce -halo] [Seyduna türküleri- sen hiç mi bahar göremedin]
Keyifli okumalar.🌷
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
En ummadık tepkiler,ummadığımız insanlardan gelmez miydi zaten?
Kapıdan çıkmadan önce son kez gözlerime bakmıştı ve koridora çıkarak Doruk ve Murat'a bakarak konuşmaya başlamıştı: "Ben çıkış işlemlerini halledip çıkıyorum bazı işlerim var ,siz kızları eve bırakın ve evin şu an güvende olup olmadığına emin olun." Demişti ve Alper'e ters bir bakış atmayı ihmal etmeyip çıkıp gitmişti.
Şu an ise Doruk'un arabasında bizim eve doğru gidiyorduk, Alper her ne kadar karşı çıksada Doruk ve Murat sert bir şekilde karşı çıkıp bizi eve kendileri bırakmak istemişlerdi.
Evin önünden durduğumuzda korkarak eve bakmıştım ,kim benden bizden ne isterdi ki? Kime ne yapmıştıkta bize böylesi bir şeyi yapma gereği duymuştu.
Aslında Ali'yi suçlayıp, onun üzerine gitmemin sebebi de buydu ,çevremde kavgalı olduğum ya da bana zarar vereceğini söyleyen kimse yoktu ,belki de onun o sözleri söylerken ki amacı sadece beni korkutmaktı ama ilk aklım o gelmişti ve hiçbir şey düşünmeden sadece ona bunun hesabını sormak istemiştim, ama o haksız olduğumu öğrenmesine rağmen bana yardım etmişti. Üzgünce iç geçirip duran arabadan indim kızlarda hemen inip koluma girmişlerdi ,her ne kadar iyi hissetsem de başımda bir sızı vardı ve dengemi sağlayamıyordum.
Arkamı döndüğümde Doruk'un ve Murat'ın da arabadan inmiş bizimle geldiklerini fark ettim. Başka bir zaman da olsa onları eve almazdım ama sanırım evin o hali bizi korkutmuştu ve yanımız da birilerinin olması bize iyi gelecekti.
Merve anahtarıyla kapıyı açtı ve geçmem için bana yol verdi, tereddütle kızlara ve içeri baktığımı fark eden Murat,nazikçe beni yana çekti ve evin içine girdi. Bir dakkika kadar sonra gülümseyerek yanımıza gelmişti. "Ev son derece normal gelebilirsiniz."
Başımı sallayıp ayakkabılarımı çıkardım ve içeri geçtim. Salona baktığımda, beklediğim gibi olmaması beni bozguna uğratmıştı. Her yer yerli yerindeydi ve sabah yerle bir olan camekân tamir edilmişti. Arkamı döndüğümde kızların da benim kadar şaşkın olduklarını gördüm.
"Kızlar anladığım kadarıyla burayı siz eski haline getirmediniz .peki kim yaptı bunu?" Diye sordum hem merak hem de sorgular bir tonda çıkan sesimle.
"Aslında çok kararsız kaldık ama evi o halde görüp,daha da kötü olmanı istemedi Ali bu yüzüne evi biz toparlattık." Dedi Doruk.Kötü bir tepki vermememizi ister gibi yüzümüze bakarak.
Ali... neden böyle yapıyordu ki ,onu suçlamama rağmen hem de. Onda garip bir şeyler vardı. Anlamlandırmaya korktuğum, onu düşünmeye sürükleyen, çok garip bir şeyler vardı hem de. Benden önce Merve atılıp hemen cevap verdi. "Teşekkür ederiz ama gerek yoktu biz hallederdik, masrafı ne kadar olduysa ödemek isteriz." Dedi gayet kibar bir tonlamayla.
