Şimdi yapmazsam bir daha asla yapamayacağımı biliyordum.
İçime titrek bir nefes çektim ve belki de ömrüm boyunca boynuma zehirli bir sarmaşık gibi dolanacak o sözleri söyledim.
"Ayrılmak istiyorum."
İlk an gözlerinden garip bir ifade geçse bile heme...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uçsuz bıçaksız bir ormanda tek başıma yolumu bulmaya çalışıyor gibiydim. Elimde bir pusula vardı ama pusulayı kullanmaya bile mecalim yoktu.
Bu şehirde tek başıma olmaktan, bir şeylerin üstünü örtmekten,devam etmeliyim demekten yorulmuştum. Evet belki hayallerimin peşinden gitmeliydim ama var olan gerçekler yoluma taş koymaktan hiç vaz geçmiyorlardı.
Bir kadını kim ölümle tehdit ederdi peki;
Kocası mı?
Nişanlısı mı?
Sevgilisi mı?
Bir kadını öldürebileceğini kendinde hak olarak gören hangisi olur du sizce.
Aldığım tehdit mesajını kim kendinde hak görmüştü peki? Bilmediğim ,görmediğim hayatımdan hiç bir rolü olmayan biri mi mesela?
Ya da gördüğüm bildiğim biri mi? Kim olursa olsun ben bir kadındım ve biri'nin tehditine boyun eğmezdim her ne kadar yoruldum bittim desemde ,ben bir kadındım ve asla pes etmezdim!
"Sessizsin." Düşüncelerim'den sıyrılıp yanımda oturan Merve'ye döndüğüm de onun da benim kadar sıkıntılı olduğunu gördüm.
"Yok dalmışım sadece." Dedim gülmeye çalışarak
"Yine aynı şeyi yapıyorsun, hiçbir şey olmamış gibi davranıp acıyı sadece kendine pay ediyorsun." "Hayır sadece daha fazla zarar görmeden bir çıkar yol bulmaya çalışıyorum." "Ben de bundan bahsediyorum işte, sadece sen düşünüyorsun, bizede aç konuyu biz alalım yükünü." Dedi yanıda oturan Nazenin'i göstererek.
"Ailem bile yükümü almak istemezken, sizin böyle davranmanız çok değişik hissettiriyor." Dedim gözlerim dolarken.
"Seni ne kadar sevdiklerini biliyorsun böyle yapma lütfen." Dedi Merve biraz daha yanıma yaklaşarak.
"Elimde değil dayanamıyorum artık. Ama bu sefer olanları babama değil dedeme söyleyeceğim o beni korur her zaman." Dedim gözümdeki yaşların akmaması için direnirken.
"Baban çok üzülmez mi? Böyle yaparsan."Dedi Nazenin yüzünde belli olan özlemle. "Beni kaybediyor ama farkında değil ne yapabilirim ki." Üzülmesine her ne kadar dayanamasam da benim hakikatlerlim bunlardı.
"Neyse tamam, Ali gelir duymasın lütfen." Dedim gözlerimde biriken yaşları elimle silerken.
"Yeni bir eve taşınmak daha iyi olur ama bu sefer güvenlikli bir site olsun, Ali'nin evi güzelmiş böyle bir siteye taşınabiliriz."
"Ama dedenle konuş bugün, en doğru olanı o söyler bize" Diye devam etti Merve.
"Olur öyle yaparız." Dedim gönülsüzce, çünkü dedemin bir işe el atması demek en iyisini yapacağı anlamına geliyordu. Kulağa saçma geliyor olabilirdi ama ben sıradan bir üniversite öğrencisi gibi yaşamak istiyordum.
