MİHMAN

✩30

•

Aptal Yaman ya... Aptal!

Hızla Teoman'a baktım. Bakışları kararmıştı, benden -haliyle- bir açıklama bekliyordu.

"Göründüğü gibi bir şey değil." dedim aceleyle. "Açıklayabilirim."

"Onunla mı konuşuyordun?"

"Evet." dediğimde yüzündeki kırgınlık bariz belliydi. "Sürekli mesaj atıp rahatsız edeceği için açmak zorunda kaldım."

"Neden açıyorsun İpek? Engelle gitsin işte."

Allah'ın cezası Yaman...

"Tamam, sıkma canını." dedi Teoman, tek kolunu belime sarıp. "Ama bu adama daha fazla tahammül edemiyorum, bunu bil."

Bir şey demeden başımı salladım.

Sessizce içeri dönüp yerlerimize oturduğumuzda ikimizin de eski havası yerinde değildi maalesef. Hepsi o Yaman akılsızı yüzündendi.

Yemekten sonra erkekler salona geçtiğinde Miray, Aylin ve ben mutfağa geçmiştik.

"Ne oldu size? Birden değiştiniz." dedi Aylin.

"Yaman." dedim sinirle. "Yaptı yine yapacağını."

"Ne yaptı?" dedi Aylin bıkkınlıkla.

"Peş peşe birkaç mesaj attı, cevap vermedim. Sonra aradı, rahat bırakmayacağı için buraya gelip açtım telefonu. Saçma sapan bir şey zırvalarken Teoman geldi, ben de telefonu Yaman'ın yüzüne kapattım. Teoman'ın da göreceğini bildiği için bana mesaj attı. Mesajda 'Teoman'a bir şeyler uydurup atacağım konuma gel' gibi bir şey yazıyordu. Teoman bunu görünce yanlış anladı tabii."

"Of bıktım ben bu aptal adamdan. Beyinsiz ya, evlendi hala aynı."

"Yaman kim?" dedi Miray.

"İpek'in eski sevgilisi." dedi Aylin.

"Maalesef, yaptım zamanında bir hata."

"Evli ve hala seninle ilgileniyor, öyle mi?" Başımı salladım. "Ne salak insanlar var ya?"

"Bu hepsinden daha salak." dedi Aylin. "Laftan sözden anlamıyor."

———

Emniyet kemerini bağlarken yanımda oturan Teoman'a bir bakış attım. Çok sessizdi.

Arabayı çalıştırdı ve yola çıktık.

"Teoman, dışarıdan bakıldığında durum çok çirkin görünüyor ama cidden zannettiğin gibi bir şey yok ortada." dedim ona doğru bakıp.

"Ne konuştunuz?"

"Boş boş konuştu, her zamanki gibi. Bizim birlikte olduğumuzu öğrenmiş. Patronunla birlikte olduğundan birilerinin haberi var mı, diye sordu. Ben de senin onun gibi korkak biri olmadığını, ailenin de bildiğini söyledim."

Şu an kendimi inandırmak için uğraştığımdan dolayı Yaman'a içimden küfürler ediyordum.

"Konkurda şansa ihtiyacımız olacakmış, şans dilemek için aramış falan." dediğimde bana saniyelik bir bakış attı Teoman. "Şans dileyecekse de seni aramasını söyledim."

Bütün detayları verecek olursam Teoman Yaman'a karşı oldukça fazla bilenirdi ve bu gece hiç iyi şeyler yaşamazdı. Yaman'ın can sağlığını düşündüğümden değil, Teoman'ı düşündüğümden dolayı detayları es geçiyordum.

"Onun dileyeceği şansa ihtiyacım yok." dedi ve bana bakıp sol elimi tuttu. "Ama bir şans öpücüğüne hayır demem." derken yüzünde yaramaz bir gülümseme vardı.