MİHMAN

✩13

•

"Ne?" dedim hayretle. "Hangi... Hangi evin önünde?" derken ayağa kalkmıştım

"Ailenin evi."

Burada mı? Şaka!

Telefonu resmen yüzüne kapatıp öylece kalakaldım.

"Kızım ne oluyor?" dedi babam.

"Ben hemen geliyorum." deyip koşarcasına içeri girdim. Ön kapıyla arka bahçeyi birbirine bağlayan bir yol olmadığından dolayı içeri girmiştim.

Kapıdaki dürbünden dışarı baktığımda arabamın yanında duran Teoman'ın arabasını ve arabanın önünde duran Teoman'ı görünce elim ayağım birbirine daha da dolanmıştı.

Dışarı çıkmadan önce girişteki aynadan şöyle bir kendime baktım. Beyaz bir askılı, kot pantolon ve akşamları serin olduğu için hırka giymiştim. Saçlarımı dağınık bir şekilde topuz yapmıştım ve ayağımda da beyaz spor ayakkabılarım vardı. (Medya)

Derin birkaç nefes alıp dışarı çıktığımda Teoman'ın önüne gittim.

"Teoman?" dedim merakla.

"Merhaba."

"Merhaba."

"Kusura bakma, ben habersiz geldim ama Aylin'le konuşmanıza kulak misafiri olunca, bir de ağladığını duyunca gelmeden duramadım."

Demek Aylin o yüzden yüzüme kapatmıştı.

Yaman'la neden kavga ettiklerini sormak istiyordum ama annemler birazdan merak etmeye başlayacaktı.

"Yemek yiyorduk, bize katılsana."

"Yok, ben rahatsızlık vermeyeyim şimdi. Sen yemeğini yiyene kadar arabada beklerim."

"Olur mu öyle şey? Geç hadi."

Birlikte içeri girdik ve ardından da bahçeye çıktık. Masada oturan üçlü merakla bize bakıyordu.

"İyi akşamlar." dedi Teoman.

"Teoman benim patronum. Bir iş için buraya gelmiş, ben de kendisini yemeğe davet ettim."

"İyi yapmışsın kızım." dedi babam. "Buyurun, oturun." dedi Teoman'a.

Teoman benim sandalyemin yanına oturduğunda ben de ona tabak getirmek için içeri girdim.

"İpek." dedi annem yanıma gelip. "Hayırdır?"

"Bir şey yok anne. Anlattım ya az önce."

"Sence inandım mı?" dediğinde dolaptan tabak alıp anneme baktım.

"Anne zannettiğin gibi bir şey yok. Gerçekten."

"Pek inanmadım ama neyse."

Kaşık ve çatal da aldığımda bahçeye geri çıktık.

Babam ve Teoman'ın sohbetleriyle geçen yemekten sonra evden çıkıp sahile geçtik.

"Baban çok kafa dengi biri." dedi Teoman, elleri cebinde yürürken. "Ben çat kapı geldiğim için terslenirim zannetmiştim."

"Misafiri severler." dedim gülümseyerek. Daha sonra bir iç çekip durdum. "Yaman'la tartışmışsınız." dediğimde o da durup bana döndü.

Az ilerimizde oturan bir grup genç birlikte şarkı söylüyordu.

"Evet." derken yüzü kasılmıştı.

"Neden?"

"Ona dün gece hakkında bir soru sordum o da bana 'seninle onun arasında özel bir mesele olduğunu' söyledi."