MİHMAN

✩20

•

"Evde olmadığımı, gitmesini söyler misin?" dedim Çağdaş'a.

"Söyledim ama seninle konuşmadan gitmeyeceğini söyledi. Kim bu adam?"

"Önemsiz biri." dedim bıkkın bir sesle. "Tamam, ben geliyorum. İçeri alma."

"Tamam."

Telefonu kapatıp masaya bıraktım ve masada oturan üçlüye baktım.

"Benim gitmem gerekiyor."

"Niye ya? Daha yemekler bile gelmedi." dedi Kaya.

"Evde bir problem çıkmış. Yemeği daha sonra telafi etsek?"

"Tabii, olur." dedi Gözde gülümseyerek.

"Bizim yapabileceğimiz bir şey var mı?" diyen Teoman'a baktım.

"Pek sanmıyorum." deyip çantamı aldım ve ayağa kalktım. "İyi akşamlar."

"Görüşürüz."

Masadan kalkıp arabama yürürken içimden Yaman'a etmediğim hakaret kalmamıştı.

Apartmanın önüne gelip arabamı park ettiğimde arabasına yaslanmış, beni bekleyen Yaman'ı gördüm. Aşağı inip sert adımlarla yanına gittim.

"Ne işin var evimde? Nasıl buldun burayı?"

"Ortak iş yaptıktan sonra bilgilerini almak zor olmadı."

"Niye geldin?"

"Evdeki adam kim?" diye sordu bana cevap vermek yerine.

"Seni hiç ilgilendirmiyor." dedim ve yineledim. "Niye geldin?"

"Düğüne gelecek misin?"

"Bunu sorman hata."

"Hala her şeyi değiştirebilirsin biliyorsun, değil mi?"

"Hayır. Sen her şeyi değiştirebilirdin. Şu an her ne haldeysen hepsi kendi seçimlerin yüzünden."

"Özür dilerim İpek. Böyle olmasını gerçekten istemezdim."

"Senin özrünü istemiyorum. Git evlen ve beni artık rahat bırak. Sürekli karşıma çıkmaktan vazgeç."

"Bu kadar kolay silmiş olamazsın, biz birbirimize değer veriyorduk. Benden böyle nefret edemezsin."

"Kolay mı?" dedim hayretle. "Benim haftalarca ne çektiğim hakkında en ufak bir fikrin yok. Ben senin bir şey yapmanı bekledim, bir kez olsun erkek olup ailene sözünü dinletebilmeni bekledim ama sen onu yapamayacak kadar pasif bir insanmışsın."

Yaman söylediklerimi sindirmeye çalışırken yanımızda duran arabanın sahibini tabii ki biliyordum.

"Teoman'la aranda bir şey var, değil mi?" dedi Yaman.

"Benim özel hayatım seni ilgilendirmiyor." dedim sinirle.

"İpek?" diyerek bana doğru gelen Teoman tam yanımda durdu. "Telefonunu masada unutmuşsun." dedi ve ceketinin iç cebinden telefonumu çıkarıp bana verdi.

"Teşekkürler." deyip Yaman'a baktım. "Bence konuşacak bir şeyimiz kalmadı." dediğimde Yaman'ın gözleri ikimizde gezindi.

"Nesiniz siz? Sevgili mi yoksa flört mü?" dediğinde Yaman'ı yerin dibine sokmak istedim.

"Bunu bilmene gerek olduğunu zannetmiyorum." dedim üstüne basa basa.

"Anlattın mı ona?" dedi gözlerini kısarak. "Belki de seni patronuyla kırıştıran para avcısı zannetmemesi için anlatmamışsındır."