ငရဲမှလာသောသူ
The Man from Hell
Author Autumn Wind 123
ဘာသာပြန် Han Shin
CHAPTER (411) ငရဲနတ်မြွေနဂါး
ဝုန်း! ဝုန်း! ဝုန်း!
နတ်ဘုရား အရှင်သခင်အဆင့်နှစ်ယောက်၏ တိုက်ပွဲက ထပ်မံ၍ ဖြစ်ပွားလာသည်။ သို့သော် တိုက်ပွဲအခြေအနေအား ထူးဆန်းသော အသံတစ်သံက ဝင်နှောက်နေ၏။
“မင်းရဲ့သွေးကို နဂါးတစ်ကောင်လို ဖျန်းပက်လိုက်၊ မင်းရဲ့ ချီဓာတ်ကို လက်ဖဝါးရဲ့ အလယ်ဗဟိုမှာ စုစည်းထားလိုက်”
“လက်သီးကို အသာဆုပ်ပြီးတော့ မင်းရဲ့သွေးကို ပြောင်းပြန်စီးဆင်းစေလိုက်”
‘….’
စကားတစ်ခွန်းချင်းစီနှင့်အတူ တိုက်ကွက်တစ်ကွက်က လိုက်ပါလာသည်။ ဂရေးထူသည် ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိန်းချုပ်မှု လွတ်သွားသလို ခံစားလိုက်မိသည်။
သူသည် ထိုအသံ၏ ကြိုးကိုင်ခြင်းကို လုံးလုံးလျားလျား ခံနေရသည်။ သူ၏ သွေးများသည် အရွတ်များနှင့် သွေးကြောများမှ လျင်မြန်စွာ စီးဆင်းလာသည်။ ထို့အတူ သူ၏ လက်ဖဝါးအလယ်၌ အနက်ရောင် အလင်းတစ်ချို့ ဖြာထွက်လာသည်။
ဝှစ်!
ဧကရာဇ်အကြီးအကဲ၏ လက်သီးအား သူ၏ လက်ဖဝါးနှင့် ရင်ဆိုင်လိုက်ပြီးချိန်တွင် ဧကရာဇ် အကြီးအကဲ၏ လက်သီးတစ်ခုလုံး ပျက်ဆီးသွားပြီး သွေးများ ပန်းထွက်လာသည်။
ငရဲဝံပုလွေဆိုး နောက်သို့ ဆက်တိုက် ဆုတ်ခွာနေရသည်။ အခြေအနေ အလွန်ဆိုးရွားနေပြီး သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် သွေးများဖြင့် ရေချိုးထားသလို ဖြစ်နေ၏။
သူ၏ မျက်လုံးတွင်းမှ ထိတ်လန့်မှုက ပို၍ ကြီးမားလာသည်။
“ဝိညာဉ်သတ် လက်ဝါး”
“လျှပ်တစ်ပြတ် လက်သီး”
“ငရဲလက်ချောင်း”
“မဟုတ်ဘူး၊ ဒါ … ဒါ လုံးဝ မဖြစ်နိုင်ဘူး”
ငရဲဝံပုလွေဆိုးသည် သရဲသဘက်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရသကဲ့သို့ အလွန် ထိတ်လန့်၍ သံသယဝင်နေသော အသံဖြင့် ဟစ်အော်လာသည်။
ဤမြင်ကွင်းကြောင့် မြေပြင်ပေါ်မှ အခြားသူများ ပွက်လောရိုက်လာကြသည်။ ဂရေးကလန်သားများ၏ မျက်လုံးထဲတွင် ယဲ့ဖန်သည် နတ်ဘုရားသာ ဖြစ်သည်။ သူတို့၏ ဘိုးဘေးက ဧကရာဇ် အကြီးအကဲအား ဖိနှိပ်နိုင်အောင် ကူညီပေးခဲ့သူက သူပင် ဖြစ်လေသည်။
ဂရေးကလန်၏ ဘိုးဘေးနှင့် ဧကရာဇ် အကြီးအကဲကြားမှ ကွာဟမှုကို သူက စကားလုံးအချို့ဖြင့် ကူညီထောက်ပြပေးခဲ့သည်။ အံ့ဩစရာကောင်းလှပေ၏။
ကိုးယောက်မြောက် တော်ဝင်သခင် ပီယားသည်လည်း နားဝေတိမ်တောင် ဖြစ်နေသည်။
“သူ ရှုံးသွားတယ် … ဧကရာဇ် အကြီးအကဲ ရှုံးသွားတယ်။ ဒါ … ဒါ လုံးဝ မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ”
ကိုးယောက်မြောက် တော်ဝင်သခင် အလွန် ထိတ်လန့်လို့နေသည်။ သူ့စိတ်ထဲတွင် သူ၏ အစ်ကိုကြီး ဖြစ်သူ၊ လက်ရှိ နဂါးငွေ့တန်း အင်ပါယာ၏ ဧကရာဇ်နှင့် ထူးဆန်းသော နဂါးငွေ့တန်း ဘုရင်မ ပြီးလျင် မည်သူမျှ ဧကရာဇ်အကြီးအကဲကို အနိုင်မယူနိုင်ဟု ထင်ထားမိသည်။
ဂြိုဟ်နယ်မြေ ခေါင်းဆောင် ခြောက်ယောက်လုံး ဧကရာဇ် အကြီးအကဲအား အနိုင်မယူနိုင်ပေ။
သူ မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်နေရသည့် ဖြစ်ရပ်က သူ၏ အသိအမြင်အား ဖျက်ဆီးလိုက်သလိုပင်။
ဘုန်း!
ထိုသို့သောအချိန်၌ ဂရေးထူက ဧကရာဇ်အကြီးအကဲ၏ ရင်ဘက်အား ပြင်းထန်စွာ ထိုးနှက်လာသည်။
ဂျွတ်!
သူ၏ ရင်ဘတ် ယိုယွင်းသွားကာ ရင်ညွန့်ရိုးများ ကျိုးကြေသွားသည်။
ဧကရာဇ် အကြီးအကဲသည် မြေကြီးပေါ်သို့ ပြန်ပြုတ်ကျလာပြီး ပါးစပ်မှ သွေးများ စီးကျလာသည်။ သို့သော် သူသည် သူ၏ နာကျင်မှုအား လျစ်လျူရှုကာ ယဲ့ဖန်ကိုသာ ထိတ်လန့်တကြားနှင့် တုန်ယင်စွာ စိုက်ကြည့်နေသည်။
“ဘယ် … ဘယ်လိုလုပ် မင်းက ငါ့ကလန်ရဲ့ လျှို့ဝှက်သိုင်းကွက်တွေကို တတ်မြောက်နေရတာလဲ”
လျှို့ဝှက်သိုင်းကွက်တွေတဲ့လား။
ငရဲဝံပုလွေဆိုး မယုံသင်္ကာစိတ်များဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။ ထိုသိုင်းကွက်များသည် သူတို့ကလန်သားများသာ သင်ယူတတ်မြောက်နိုင်သော လျှို့ဝှက်သိုင်းကွက်များ ဖြစ်သည်။
သို့သော် သူသည်သာ သူ့ကလန်၏ နောက်ဆုံးကျန်ရစ်ခဲ့သူ ဖြစ်သည်။
….
တိတ်ဆိတ်လို့နေသည်။
ယခုအချိန်၌ အားလုံးသည် ယဲ့ဖန်အား စိုက်ကြည့်နေကြသည်။ ဘယ်လိုကြောင့် ငရဲဝံပုလွေဆိုးက ဒီလောက် တုန်လှုပ်နေရသလဲဆိုတာကို သူတို့ နားမလည်ကြပေ။
ဂရေးကလန်၏ ဘိုးဘေးတောင်မှ သူ့ကိုယ်သူ ထင်ယောင်ထင်မှား ဖြစ်နေသလားဟု မေးခွန်းထုတ်နေမိသည်။
“ဘာလို့လဲ ဟုတ်လား”
ယဲ့ဖန်သည် ငရဲဝံပုလွေဆိုးအား သူ၏ ဂျူနီယာတစ်ယောက်ကို ကြည့်နေသကဲ့သို့ အံ့ဩ၊ စိုးရိမ်၍ တင်းမာစွာ ပြောလိုက်သည်။
“ဒါကြောင့်လေ”
ယဲ့ဖန် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
ဂါး။
သားရဲရိုင်းတစ်ကောင်၏ မာန်ဖီသံက ပဲ့တင်ထပ်၍ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ထို့နောက်တွင်မူ အခြားသူများ၏ တုန်လှုပ်နေသော အကြည့်များအောက်မှာပင် ယဲ့ဖန်သည် သူ၏ နောက်ကျောဘက်မှ အနက်ရောင်အလင်းတစ်ချို့ကို ထုတ်လွှတ်လာ၏။
မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာပင် ကြီးမားသော အစိမ်းရောင် နတ်မြွေနဂါးတစ်ကောင်က ယဲ့ဖန်၏ ကျောဘက်မှ ထွက်ပေါ်လာသည်။
လေထဲ ရစ်ဝဲနေသော ထိုမြွေနဂါးသည် ဧရာမ နဂါးတစ်ကောင်နှင့် ဆင်တူနေသည်။ ၎င်း၏ကြေးခွံတစ်ခုချင်းစီတိုင်းက မီတာခန့် ရှည်လျားသည်။ သို့သော် ၎င်း၌ လူဦးခေါင်းရှိနေသည်။
ထိုလူဦးခေါင်း၏ မျက်နှာက … ယဲ့ဖန်၏ မျက်နှာပါတကား။
ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် လူတိုင်း အကြီးအကျယ် ထိတ်လန့်သွားကြသည်။ မည်သည့် လျှို့ဝှက်သိုင်းကွက်ကို သူ အသုံးပြုနေသလဲဆိုတာကို သူတို့ နားမလည်ချေ။
သို့သော် ငရဲဝံပုလွေဆိုးသည် ထိုလျှို့ဝှက်သိုင်းကွက်ကို ကောင်းကောင်း သိနားလည်နေသကဲ့သို့ ကြောက်လန့်ကာ တုန်ယင်လာသည်။
ထိုသိုင်းကွက်ကို သူ မြင်ခဲ့ဖူးသည်မှာ နှစ်ရာချီကြာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ ထိုစဉ်အခါက သူသည် ကျေးလက်မိသားစုလေးမှ ကောင်လေးတစ်ယောက်သာ ဖြစ်ခဲ့သည်။ သူသည် ရွာသူရွာသားများ၏ စောင့်ရှောက်မှုနှင့်အတူ ကြီးပြင်းလာခဲ့သည်။
သူ့မိသားစုမှလွဲ၍ ရွာသူရွာသားများအားလုံးသည် သာမန်လူများသာ ဖြစ်သည်။ သူ့အိမ်အပေါက်ဝ၌ ရုပ်တုတစ်ခုရှိသည်၊ ထိုရုပ်တုသည် လူ့ဦးခေါင်းရှိသော နတ်မြွေနဂါး၏ ရုပ်တု ဖြစ်သည်။
သူ့အဘိုးက ဆေးရွက်ကြီးကို သောက်ရင်း သူ့အား ထိုရုပ်တု၏ ပုံပြင်များကို ပြောပြခဲ့သည်။ ထိုရုပ်တုသည် သူတို့၏ ဘိုးဘေးဖြစ်သလို သူတို့၏ ယုံကြည်ရာလည်း ဖြစ်သည်ဟု သူ့အဘိုးက သူ့ကို ပြောပြခဲ့သည်။
ကလန်သားများအားလုံး ထိုရုပ်တုအတွက် ရှင်သန်၍ အသက်ပေးခဲ့ကြသည်။ သူတို့၏ ဘိုးဘေးများသည် နတ်ဘုရားနှင့် နတ်ဆိုးများ စစ်ပွဲ၌ အသက်ပေး၍ တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြသူများ ဖြစ်သည်။
သူ၏ မိသားစုသာ အသက်ရှင်ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ သူ အသက်ရှစ်နှစ်သို့ ရောက်သောအခါ နတ်ဆိုးသုတ်သင်ခြင်း စစ်ပွဲကြီး ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။
ထိုသတင်းကို ကြားပြီးနောက် သူ့အဘိုးနှင့် သူ့အဖေသည် တစ်ခုခုကို လျှို့ဝှက်စွာ စီစဉ်နေသကဲ့သို့ တစ်နေ့လုံး၊ တစ်ညလုံး တိတ်ဆိတ်နေကြသည်။
နောက်ဆုံးတွင် သူ့ကို ထားခဲ့ပြီး သူတို့ ပျောက်ကွယ်သွားကြသည်။ ငရဲဝံပုလွေဆိုးသည် သူ့အဘိုးနှင့် အဖေ ထွက်မသွားခင် သူ မေးခဲ့သည့် ရိုးစင်းသော မေးခွန်းကို ယခုထိ မှတ်မိနေသေးသည်။
“ဘိုးဘိုး၊ အဖေ၊ ဘယ်သွားကြမလို့လဲဟင်”
ငရဲဝံပုလွေဆိုးသည် သူတို့ ပြန်ဖြေသော စကားများကို စိတ်ထဲ စွဲနေအောင် မှတ်မိနေသည်။ သူ့အဘိုးက ပြုံး၍ ပြန်ဖြေခဲ့သည်။
“ဘိုးဘိုးတို့က ဘိုးဘေးအတွက် တိုက်ပွဲဝင်ကြမလို့လေ”
သူ့အဖေကလည်း မျက်ရည်များနှင့် ပြောလာသည်။
“အဖေတို့ ငရဲကလန်အတွက် အဖေတို့ အသက်နဲ့ရင်းပြီး တိုက်ခိုက်ကြတော့မှာ”
မှန်၏။ သူ၏ ကလန်ကို ငရဲကလန်ဟု ခေါ်တွင်ကြသည်။
နတ်ဆိုးသုတ်သင်ခြင်း စစ်ပွဲကြီးအပြီးတွင် နတ်ဆိုးများ စစ်ရှုံးသွားသည်ကို သူ သိလိုက်ရသည်။ သူ့အဘိုးနှင့် အဖေတို့ ဘယ်သောအခါမှ ပြန်မလာခဲ့ဘဲ နတ်ဘုရား စစ်သားတစ်ဖွဲ့သာ ရောက်လာခဲ့သည်။
သူတို့သည် ရွာထဲမှ သာမန်အမျိုးသားများ၊ လှပသော အမျိုးသမီးများနှင့် အပြစ်မရှိသော ကလေးငယ်များကို သတ်ဖြတ်ခဲ့သည်။
တစ်ရွာလုံး သွေးများ၊ မီးများနှင့် ပြည့်နှက်နေသည်။ အသက်ရှစ်နှစ်သာ ရှိသေးသော ကောင်ငယ်လေး ရူးမတတ် ဒေါသထွက်သွားသည်။
ထိုစဉ်က သူသည် သူ ပါရမီပါသော ငရဲလျှို့ဝှက်သိုင်းကွက်ကို သုံး၍ ရွာထဲမှ နတ်ဘုရား စစ်သားများအားလုံးကို သတ်ခဲ့သည်။
သို့သော် သူသည်လည်း ဒဏ်ရာများစွာ ရခဲ့သည်။ ထို့နောက်တွင်မူ သူသည် နဂါးငွေ့တန်း အင်ပါယာသို့ ထွက်ပြေးလာနိုင်ခဲ့ပြီးမှ ငရဲဝံပုလွေဆိုးဟူသော သူ၏ ဒဏ္ဍာရီဘဝခရီး စတင်လာခဲ့ရသည်။
သို့သော် ဧကရာဇ်အကြီးအကဲသည် ငရဲနတ်မြွေနဂါး၏ ရုပ်တု၊ ငရဲကလန်ဘိုးဘေး ပြန်လည် ဝင်စားသူနှင့် ဆုံတွေ့ရလိမ့်မည်ဟု လုံးဝ ထင်မှတ်မထားမိချေ။
“အဲ့ … အဲ့ဒါ ငရဲနတ်မြွေနဂါးပဲ”
ဧကရာဇ် အကြီးအကဲသည် ယဲ့ဖန်အား ထိတ်လန့်၊ ကြောက်ရွံ့စွာ စိုက်ကြည့်ရင်း တုန်ယင်လာသည်။
*ဟုတ်တယ်*
ယဲ့ဖန်၏ မျက်နှာသည် အလွန်ရင်းနှီးနေသော်လည်း ထူးဆန်းနေသေးသည်။ ယဲ့ဖန်၏ မျက်နှာသည် ဧကရာဇ် အကြီးအကဲ၏ တံခါးဝ၌ ထားရှိသော ရုပ်တုမှ လူသားမျက်နှာနှင့် တစ်ထပ်တည်း တူညီနေ၏။
တကယ့်ကို တစ်ထပ်တည်းပင်။
“မင်းက တကယ်ပဲ …”
ဧကရာဇ် အကြီးအကဲ အမှန်တရားကို မယုံကြည်နိုင်သေးပေ။ သို့သော် အမှန်တရားကတော့ သူ့မျက်စိရှေ့၌ ရှိလို့နေသည်။
ယဲ့ဖန်က ပြုံး၍ ခေါင်းညိတ်လာသောအခါ ငရဲဝံပုလွေဆိုး ချက်ချင်း တက်ကြွပျော်ရွှင်လာသည်။ ငရဲဝံပုလွေဆိုးသည် ယဲ့ဖန်ထံသို့ အရူးအမူး ပြေးဝင်လာသည်။ ထို့နောက် ယဲ့ဖန်ရှေ့ ဒူးထောက်ချလာ၏။
“ဘိုးဘေးကို ဂါဝရပြုပါတယ်”
တိတ်ဆိတ်လို့သွား၏။ ထိုသို့သော အချိန်၌ လူတိုင်း တိတ်ဆိတ်သွားကြပြန်သည်။ လူတိုင်း နားဝေတိမ်တောင် ဖြစ်နေကြသည်။
*ဘိုးဘေးတဲ့လား*
*ယဲ့ဖန်ကလေ*
*ဒါ မဖြစ်နိုင်ဘူး*
လူတိုင်း ထိတ်လန့်နေသော မျက်နှာထားများ ဖြစ်လာသည်။
ငရဲဝံပုလွေဆိုးသည် နဂါးငွေ့တန်း အင်ပါယာ၏ ဧကရာဇ် အကြီးအကဲ ဖြစ်သည်။ သို့သော် ယဲ့ဖန်က သူ၏ ဘိုးဘေးဖြစ်နေ၏။
*ဒါ … ဒါက လူတိုင်းရဲ့ အထင်အမြင်ကို ဝင်နှောက်လိုက်သလိုပဲ*
လူတိုင်း အသိစိတ် ပြန်ဝင်လာချိန်တွင် အားလုံး ပွက်လောရိုက်လာသည်။ ကိုးယောက်မြောက် တော်ဝင်သခင် ပီယားသည် ထိတ်လန့်ကာ ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်နေသည်။
*အံ့ဩစရာကောင်းလိုက်တာ*
*သူက ဘယ်လိုလုပ် ဧကရာဇ် အကြီးအကဲရဲ့ ဘိုးဘေး ဖြစ်နေတာလဲ*
“မဟုတ်ဘူး၊ ဒါ အမှန်မဟုတ်နိုင်ဘူး”
ထိုသို့သော အချိန်၌ ပီယားသည် မိုးကြိုးပစ်ချခံလိုက်ရသလို ဖြစ်နေသည်။ ထို့နောက် ဂရေးထူက လင်းလက်သွားသော မျက်လုံးများဖြင့် ရေရွတ်လိုက်မိသည်။
“ငရဲကလန်လား။ လတ်စသတ်တော့ နတ်ဆိုးဧကရာဇ်က ငရဲကလန်ရဲ့ ဘိုးဘေး ဖြစ်နေတာကိုး”
ဘာကြောင့် ငရဲကလန်က နတ်ဆိုးတွေအတွက် အသက်ပေး၍ တိုက်ခိုက်ခဲ့ရသလဲဆိုတာကို ယခုအချိန်မှသာ ဂရေးထူ နားလည်သွားရသည်။
သူတို့က ယဲ့ဖန်အတွက် အရာအားလုံးကို လုပ်ခဲ့ကြတာကိုး။
