Mr. Trador

Μείνε τότε

Αφου τελειωσε σηκωνετε και ντυνεται.
«Που πας;»
«Εχω δουλεια στο γραφειο..»
Λεει ενω ντυνεται χωρις να με κοιταξει.
Σηκωνομαι τυλιγοντας το σεντονι γυρο μου.Σταματαει και με κοιταζει ηρεμος ενω χαιδευει απαλα το μαγουλο μου..
«Εισαι τοσο ομορφη Καθριν...θα μπορουσα να καθομαι απλα και να σε κοιταζω για ωρες...»

«Μεινε τοτε..»

«Αυριο βραδυ... θελω να δοκιμασουμε κατι..»

Αναστεναζω ξεροντας τι εννοει...
«Ελα μην ανγχωνεσαι.. δεν προκειτε να σε πιεσω... »

«Οχι ενταξει.. θελω..»
Το προσωπο του φωτειστηκε και ενα χαμογελο ζωγραφηστηκε στα χειλη του.....
«Αληθεια μωρο μου;»
«Αληθεια Αλεξαντερ! Θελω πολυ... ειναι κομματι του εαυτου σου! Αρα το θελω παρα πολυ!»
Χαμογελαει και με φιλαει πεταχτα.

«Θα τα πουμε αυριο.. μην ερθεις στην δουλεια σε θελω ξεκουραστη!»

«Θα ερθω!»

«Μιλησα Καθριν!»

«Κι εγω κατι σου ειπα το πρωι!»

«Δεν με ενδιαφερει! Μην με
νευριαζεις! Δεν θα ερθεις! »

«Μα Αλεξαντερ! Θελω να ερθω! Δεν μπορω να εξαρταμε απο εσενα οικονομικα.. θελω να δουλεψω! Χρειαζομαι τα χρηματα!»

«Μα δν μειωνεται ο μησθος σου οταν δν ερχεσε! Τα χρηματα μπαινουν κανονικα στον λογαριασμο σου.»

«Χωρις να δουλευω; Ειναι αδικο δεν θελω!»

«Η δουλεια του καθε ανθρωπου ειναι να εκτελει τις εντολες που του αναθετει το αφεντικο του.Δουλευεις για εμενα... και σου αναθετω μια δουλεια που πρεπει να κανεις... επομενος δεν ειναι αδικο! Η δουλεια που εκανες χθες ηταν δουλεια τριων ημερων! Εχεις αδια σημερα! Κανε μια φορα αυτο που σου λεω...»

«Παντα αυτο που μου λες κανω Αλεξαντερ! Δεν τολμαω να κανω το αντιθετο! Ξερω πως δν θα με αφησεις!»

«Μιλας λες και σε πιεζω! Για ονομα του θεου Καθριν εισαι ελευθερη να κανεις οτι θελεις!»

«Τοτε ασε με να ερθω στην δουλεια!»

«Οχι!Σου δινω ρεπο και αρνιεσαι; Ποιος θα το εκανε αυτο!»
Χαζογελαει και με αγγαλιαζει!
Τον σπροχνω και με αγριοκοιταζει..

«Δεν ειναι ετσι και το ξερεις!..Τελος
παντων ενταξει..»

Γυρναω απ την αλλη και ξαπλωνω μουτρωμενη σαν μικρο παιδι στο κρεβατι.... Βγαζει το σακακι του και ερχετε απο πανω μου...

«Η δουλεια μπορει να περιμενει... με θελετε να κοιμηθω διπλα σας δεσποινις Ρει;»

Γνεφω καταφατικα και χαμογελαω.. χαμογελαει και εκεινος και ξαπλωνει διπλα μου.

«Τι στο καλο μου εχεις κανεις Καθριν..»
Ανοιγοκλεινω τα βλεφαρα μου χωρις να απαντησω...

«Η δουλεια για εμενα παντα ηταν πανω απ ολα! Ποτε δεν την εχω παρατησει στην μεση για καμια!»

«Αν θελεις πηγαινε!»

«Δεν θελω αυτο ειναι το θεμα..προτιμω να μεινω μαζι σου.»
Κανει μια παυση...
«Γυρνα απ την αλλη..»

Τι παλι; φωναζει το υποσυνειδητο μου!
Γυρναω και με τραβαει ωστε να ακουμπησει η γυμνη πλατη μου στο στηθος του!
Α να με αγγαλιασει ηθελε...ποσο ανοητη ειμαι..
Με χαιδευει απαλα στην μεση και στον γοφο...

«Κοιμησου τωρα...»

«Δεν μπορω αν το κανεις αυτο Αλεξαντερ..»
Σταματαω το χερι του και το τοποθετω μπροστα στην κοιλια μου κρατοντας το.
Με φιλαει απαλα στον ωμο.

«Καληνυχτα Δεσποινις Ρει»
«Καληνυχτα Κυριε Τρειντορ.»

___________________________
Λιγο μικρο ομως προσπαθω να προσομοιωσω την ιστορια για την συνεχεια που θελω!!! Καλημερα Τρειντοριτσες <3