Mr. Trador

Παραμελημένο Παιδί

"Ντιεγκο δυστυχως δεν θα μπορεσω σημερα θα μιλησουμε καποια στιγμη.Ευχαριστω που ηρθες να με δεις."

Εστειλα μηνυμα στον Ντιεγκο ακυρωνοντας το ραντεβου μας.Ανακαθομαι στην καρεκλα μου και χαζευω κατι χαρτια μπροστα μου.

«Ειι Καθριν!» Μια γυναικια ευθημη φωνη με αποσπα!

«Ω γεια σου Λαρια!!»
Η πανεμορφη αδελφη του Αλεξαντερ στεκεται μπροστα μου και μου χαμογελαει!

«Ηρθα για κατι δουλειες! Τι θα ελεγες για εναν καφε στο διαλλεμα σου;»

«Φυσικα! Μπορω και τωρα! Δεν εχω κατι να κανω!»

«Τελεια!!!»

Φυγαμε μαζι και καθησαμε στην απεναντι καφετερεια απο την εταιρεια.

«Και ποσο καιρο εισαστε μαζι;»
Ρωταει η ιδια με πλατι χαμογελο.

«Καπου στις δυο μιση βδομαδες»
Απανταω με ανακριβεια! Στα αληθεια μου φανηκε πως ειναι πολυ περισσοτερο!

«Πρωτη φορα τον βλεπω με κοπελα! Πρεπει να του αρεσεις πολυ! Δεν ηταν ποτε των σχεσεων!Ειχα αρχισει να ανησυχω!»
Πινει λιγο απ τον καφε της.

«Δεν εχω παραπονο! Αληθεια μου αρεσει πολυ και εμενα! Και συνεχως μαθαινω καινουρια πραγματα για εκεινον!»
Που να ξερε για τα βιτσια του στο σεξ!

«Αληθεια ειναι αυτο! Ειναι πολυ κλειστος χαρακτηρας! »
Λεει σκεπτηκα...

«Ειχε πολυ δυσκολα χρονια ο γλυκος μου» συνεχιζει και η θληψη ειναι εμφανης!

«Δηλαδη;»
Μπαινω στον πειρασμο να μαθω περισσοτερα!

«Στην οικογενεια μας ηρθε στα δεκαπεντε του!..πιστευω ξερεις οτι ειναι υιοθετημενος!»

«Το γνωριζω ναι»

«Εσωσε την μητερα μας απο πνηγμο... ηταν σε εκδρομη με το ορφανοτροφειο.Ηταν αδυνατος και ταλεποριμενος.Ημουν μολις οκτω δεν θυμαμαι και πολλα! Ηταν πολυ μοναχικος και κλειστος στον εαυτο του.Δεν ηθελε να τον αγκιζουμε.Φοβοταν πως το αγγιγμα ποναει!Επασχε απο πολλους συνδρομους!»

«Θλυβερο!»Ο καιμενουλης μου...
«Δηλαδη;» Βρισκω ευκερια να μαθω...

«Καταρχας η φοβια στο αγγιγμα ειναι παθηση! Σοβαρη , κυριως ψυχολογικη! Δευτερον ειχε προβληματα εκφρασης και ομηλιας!
Μετα ηταν ο συνδρομος θυμου! Ξεσπαγε συνεχως και δεν μπορουσε να ελενξει τον θυμο του! Οι εκρηξεις του τον εκαναν ικανο....»