Mr. Trador

Κόκκινο Κραγιόν

«Πρωτων.. για ποιον λογο ενδιαφερεσαι ξαφνηκα για το τι κανω;
Γιατι ξερεις την διευθηνση μου!
Που ηξερες που ημουν σημερα;
Πως ησουν τοσο σιγουρος οτι θα ερχομουν μαζι σου και ειχες κλεισει εδω...;
Γιατι σταματησες τον Ντανιελ;»
«Τελειωσες;» ρωταει καθως οι σερβητοροι αφηνουν καποια ορεκτικα...
«Ναι!» λεω θυμομενα..
«Ωραια.. τρωγε τωρα!»
«Αλεξαντερ!» σηκωνομαι ορθια και με τραβαει με δυναμη απο το χερι για να καθησω κατω!
«Θα σου πω...»
Τον κοιταζω περιμενοντας..
«Πρωτων! Δεν νομιζω να ειναι κακο να δειχνει ενδιαφερον καποιος για τα ατομα που δουλευουν για εκεινον!
Δευτερων ισχει ακομα η εξηγηση απο το πρωι! Τριτων... περνουσα τυχαια! Τεταρτων το ειχα ηδη κλεισει για εμενα.. και Πεμπτων! Υπερασπιζομαι με καθε τροπο τους υπαλληλους μου!Μου χρωστας ενα ευχαριστω!»

Χαμογελαει και πινει απο το κρασι του ενω καρφωνει το βλεμα του επανω μου...
«Σε καλυψα;»
«Σχεδον! » δεν ηθελα να κουρασω αλλο το θεμα..
«Γλυκια μου Καθριν.. φαε απλα το γευμα σου... δεν εγινε κατι τραγικο»
Αλλαγη συμπεριφορας παλι... θα με τρελανει!
«Μιλησε μου για εσενα..»
«Τι θελεις να μαθεις;»
«Τα παντα Καθριν...»
«Δεν υπαρχει κατι το εδιαφερον για να μαθεις.. τα βασικα πιστευω τα ξερεις..»
«Ξερω ηδη περισσοτερα απο οσα νομιζεις!»
Με τρομαζει... τι εννοει;
«Οπως;»
«Οσα χρειαζομουν να ξερω.. »

Αφου τελειωσαμε το φαγητο μας,με πηγε σπιτι... μεσα σε λιγα λεπτα στεκομασταν στην εξωπορτα..

«Περασες καλα;»
«Αρκετα.. σε ευχαριστω» του χαμογελαω.. και χαιρεται πολυ που βλεπει αυτο το χαμογελο..
Με πλησιαζει κανοντας με να νομιζω πως θα με φιλαγε!

«Ξερω τι σκευτεσαι Καθριν.. ομως δεν προκειται να το κανω... για το δικο σου καλο.. Αξιζεις κατι πολυ καλυτερο απο εμενα!»
Δεν υπαρχει κατι καλυτερο απο εσενα.... γιατι με απομακρυνειιι;
Μενω αμιλητη και καθως φευγει.. «Δεν βρεθηκα τυχαια εκει σημερα» κλεινει την πορτα του αυτοκινητου πριν προλαβω να αντιδρασω!

Την επομενη μερα το πρωι βρισκω ενα σακουλακι της MAC στο γραφειο μου.. Το ανοιγω και μεσα βλεπω ενα εντονο κοκκινο κραγιον παρομοιο με αυτο της Μιραντα που φοραγα στο παρτυ.. και ενα καρτελακι που εγραφε..

"Σου πηγαινε υπερβολικα πολυ..
και πιστευω πως θα αφηνε ωραια σημαδια επανω στο σωμα μου.. πραγμα που θα ηθελα πολυ...
-Α.Τρειντορ"

Απο την μια με απομακρυνει και απ την αλλη τι;! Μπαινω φουριοζα στο γραφειο του χωρις να χτυπησω και τον ποιανω απροετημαστο!

«Τι συμβαινει;»
«Εσυ θα μου πεις!» λεω επιθετικα!
«Τι επαθες παλι Καθριν.. »
Πεταω το σακουλακι πανω στο γραφειο του και τον κοιταζω στα ματια!

« Αν θες τοσο πολυ αυτα τα σημαδια απο τα χειλη μου στο σωμα σου!! Γιατι με απομακρυνεις! Γιατι με τρελαινεις;»

«Εσυ με τρελαινεις Καθριν.. κανω πραγματα για εσενα που δεν θα εκανα για καμια! Εχω χασει την λογικη μου μαζι σου! Δεν μπορω να καταλαβω πως αισθανεσαι! Με μπερδευεις! Μου πας κοντρα και με τρελαινει τοσο πολυ αυτο! Οταν χανεις τα λογια σου και κοκκινιζεις κανω τρελες σκεψεις στο μυαλο μου!»

Ερχεται απο μπροστα μου κρατοντας σφηχτα τα χερια μου και κοιταζοντας με στα ματια...

«Σε απομακρυνω γιατι δεν μπορω να ειμαι μαζι σου!»
«Λογο σχεσης Αφεντικου και υπαλληλου;» Σοκαρισμενη.. ηταν το μονο που μπορουσα να σχολιασω..

«Οχι Καθριν! Δικη μου η εταιρεια.. δικοι μου και οι κανονες! Ξερεις πως δεν θα με εμποδιζε κατι τετοιο!..»
Με κοιταζει στα ματια με στοργη.. τοσο γλυκα σχεδον αδυναμος..
Ενας τοσο υσχηρος αντρας.. νιωθει αδυναμος μπροστα μου... δεν ξερω τι να κανω.
«Γιατι με απομακρυνεις Αλεξαντερ» τον σπροχνω ελαφρια και εκεινος νευριαζει!
«Γιατι δεν θελω να κολλησεις μαζι μου και ουτε εσυ θελεις να μπλεξεις μαζι μου Καθριν! Πιστεψε με! Δεν σου αξιζω... Δεν μπορω να σου προσφερω αυτο που θελεις! Δεν ειμαι ρομαντικος τυπος και απεχθανομε τις σχεσης! Και εσυ Καθριν δεν εισαι μια ξεπετα παρολου που θελω απελπισμενα να σε παρω πανω σε αυτο το γραφειο αυτη την στιγμη!»