Mr. Trador

Η απόλυση

«Γδυσου!»
Τον κοιταζω χωρις να πω λεξη..
«Αστειευομουν!» γελαει πονηρα..
«Μπορεις να φυγεις..»
Γνεφω καταφατηκα και γυρναω προς την πορτα.. ενω η σινεχεια της προτασης του με σταματαει...
« ...οταν το πω εγω».

Τον ακουω πως σηκωνεται και μουδιαζω ολοκληρη.. ενω δαγκωνω τα χειλη μου..
«Ελα εδω!» με διαταζει και εγω υπακουω.. το απολαμβανει αυτο..

Αρχιζει να με φιλαει με παθος ενω με κραταει απο τον σβερκο και με το αλλο του χερι μου ξεκουμπονει τα 3 πρωτα κουμπια του πουκαμισου μου..

«Σε θελω δεσποινης Ρει!... οσο δεν παει» λεει σιγανα ενω φιλαει τον λαιμο μου.. τα χερια μου χατζωνοντε στην μεση του...
«Εχω αγρια συνεσθηματα για εσενα» λει σιγανα φιλοντας με.

Το χτυπημα της πορτας του μας διακοπτει.. με αφηνει αποτομα.. και επιστρεφει στο γραφειο του.. ενω μου κανει νοημα να βγω και μου χαμογελαει.. ανταποδιδω και βγαινω ανοιγοντας την πορτα στην γραμματεα του που με κοιταζει περιεργα..

Καθομαι στο γραφειο μου με ενα ασταματητο χαμογελο!

«Οταν κανεις κατι.. τουλαχιστον μην το δειχνεις τοσο! Υπαρχουν ατομα που πληγωνονται!»
Λεει με σοβαρη και σταθερη φωνη ο Ντανιελ..
Τον κοιταζω με απορια..
Πως ξερει;

«Κουμπωσου!» απαντησε στην ερωτηση που εκανα στον εαυτο μου ριχνοντας το βλεμα του στο πουκαμισο μου..
Κοιταζω χαμηλα και το κουμπωνω.. με κοιταζει και επειτα φευγει κρατοντας μια κουτα με πραγματα..
«Ντανιελ!!»
Σταματαει μα δεν με κοιταζει..
«Που πας;»
Γυρναει και με κοιταζει απογοητευμενος..

«Με απελυσε Καθριν.. Τι περιμενες μετα απο το σκινηκο που εγινε απεξω απ το σινεμα... »

«Δεν πιστευω οτι το εκανε.. εγω
φταιω Ντανιελ... συγνωμη δεν θα το αφησω ετσι...»

Σινεχιζω να μιλαω απο τα νευρα μου και τοτε ερχεται και με παιρνει αγγαλια.. ενω ακουμπαω το κεφαλι μου στο στηθος του..
«Δεν φταις εσυ Καθριν..» με χαιδευει στα μαλλια..
«Εγω εκανα το λαθος να σε φιλησω.. ειχε δικιο.. ειχες πει οχι!»
Κλεινω τα ματια μου και μενω στην αγγαλια του..

Τοτε βλεπω τα δυο καστανα ματια που τοσο αγαπαω να μας καρφωνουν.. Σφυγγω περισσοτερο τον Ντανιελ και κλεινω τα ματια μου.. οταν τα ανοιξα ειχε φυγει..

Δεν εκανε καποια σκηνη.. με παραξενεψε αυτο..
Ειχα κουραστει και δεν ειχα ορεξη να τσακωθω μαζι του! Ομως θα του μιλουσα.. ο ανθρωπος ειναι τρελος!

Την αλλη μερα πηγα στο γραφειο του.. χτυπησα μια με δυο φορες αλλα τιποτα.. μπηκα μεσα και δεν ηταν κανεις..
Ρωτησα την γραμματεα του..
«Ο κυριος Τρειντορ;»
«Θα απουσιαζει για μια βδομαδα.. θα παει Φλοριδα.. για καποιες δουλειες και για να επισκεπτει ενα εμπορικο που προκειται να αγορασει στο Μαιαμι και φυσικα για προσωπικες διακοπες.»
«Ποτε φευγει;»
«Θα ταξιδεψει σημερα στις 10 με ιδιωτικη πτηση.. »

Εφυγα αφωνη και καθησα στο γραφειο μου... γιατι εφυγε χωρις να πει λεξη; Ειχα τοσο θυμο μεσα μου για εκεινον... ομως εξαφανιστηκε μολις εφυγε απο κοντα μου.. μου λειπει ηδη...