Mr. Trador

Τελευταίος Γύρος

Οταν εφτασα σπιτι ο Ντιεγκο ετρωγε μεσημεριανο.

«Ελα ομορφη.. Ανησυχισα... πως εισαι;»

«Καλυτερα...»
Καθησα διπλα του και αφησε κατω το πιρουνι.

«Θα φας κατι;»

«Οχι δεν εχω ορεξη..»

«Τι σε απασχολει Κειτ...πες μου... παντα τα λεγαμε ολα..»

Παιρνω μια ανασα... Εχει δικιο...
«Απλα χωρισα και δν ξερω τι να κανω... νομιζω με εχει ξεπερασει.. και λογικο μου φαινεται.. δεν ειμαι τιποτα το αξιολογο.»

Ξεφυσαει και με χαιδευει στο προσωπο...
«Καθριν εισαι υπεροχη! Και εχω μια ιδεα! Σημερα θα βγω με την Μιραντα! Αφου νιωθεις καλυτερα... θα ερθεις μαζι μας! Σου υποσχομαι μια ωραια βραδια!»

Κατα τις εννεα ειμασταν ετοιμες με την Μιραντα.Φορεσε ενα μαυρο κολλητο φορεμα ψηλοτακουνες γοβες και τα μαλλια της να πεφτουν υπεροχα σγουρα ξανθα επανω στο στηθος της.
Δεν ειχα ορεξη για πολλα πολλα... Εβαλα ενα τζιν... γοβες... ενα εφαρμοστο τιραντακι και δερματινο μπουφαν ενω αφησα τα μαλλια μου ελευθερα ως εχουν!

«Ποπο τι κουκλες θα με συνοδεψουν σημερα!» Λεει ο Ντιεγκο ανοιγοντας τα μπρατσα του για να τον κρατησουμε αγκαζε.

Δεκα παρα ειμασταν σε ενα κεντρικο μπαρ.Ειχε πολυ κοσμο που σε εποιανε ασφιξια! Καπνος παντου και νεαροι και νεαρες στην ηληκια μας ντυμενοι αψογα και ακριβα.. κουνιοντουσαν στους δυνατους ρυθμους της μουσικης.Τα κοσμοπολιταν κυλουσαν αφθονα... Καθε λογις πλουσιοκοριτσο ξεσπουσε απο την καταπιεση της μερας.

«Αλλον ενααα αλλον εναα!!» Φωναζε η Μιραντα χτυποντας τα χερια της στο σταντ.
«Οχι αλλο!» Παραπονιουμε εχοντας αρχισει να χανω την αισθηση του τοπου και του χρονου.

«Αλλον ενα τελευταιο γυρο Καθριν!»
Λεει ο Ντιεγκο γεμιζοντας για αλλη μια φορα τα σφυνακια μας.Νομιζω οτι αυτη την φραση "τελευταιο γυρο" την εχω ακουσει τις τελευταιες δεκαπεντε φορες που τα γεμισε.

Η ωρα περνουσε.. το στομαχι μου νομιζω θα σκασει.. Τρεχω προς της τουαλετα οταν πεφτω πανω σε μια αδυνατη κοπελα!

«Καθριιιιιν! Τι χαρα!»
Ωχ η Λαρια!

«Λαριααα...»
Την αγκαλιαζω γελοντας..

«Θεε μου Καθριν εχεις πιει πολυ! Που ειναι ο Αλεξαντερ;»
Τι ; δεν ξερει τιποτα;

«Δεν ειναι εδω...» Λεω προσπαθοντας να κρυψω τα χαχανιτα μου που ξεφευγαν απ το στομα μου πριν το καταλαβω και χωρις λογο,