Mr. Trador

Γενέθλεια

Το ξυπνητηρι με ξυπναει στις επτα..Δεν ανοιγω τα ματια μου μα μονο που νιωθω την μυρωδια της χαμογελαω.Το κλεινω μην την ξυπνησω και ανακαθομαι στο κρεβατι κοιταζοντας την. Με πηρε ο υπνος τελικα..Προσπαθησα να μεινω ξυπνιος και να χωρτασω την παρουσια της μα δεν τα καταφερα.Ημουν εξαντλημενος.

Αφου εκανα ενα γρηγορο ντουζ και ντυθηκα κατεβηκα στην κουζινα.

«Καλημερα πανεμορφη Ελσα!»
Την φιλαω πεταχτα στο μαγουλο τρομαζοντας την.

«Χρονια πολλα κυριε Αλεξαντερ»
Μου χαμογελαει διαπλατα και γεμιζω ακομα μια φορα ευτυχεια!

Καθομαι στον παγκο και μου σερβηρει.
«Δεν νομιζω να φταινε τα γενεθλεια που εισαι τοσο χαρουμενος!»

Ακουμπαει απ την αλλη μερια του παγκου γεματη περιεργεια.

Της χαμογελαω και συνεχιζω να τρωω.

«Ειναι εδω ετσι;»

Αφηνω κατω το πηρουνι και την κοιταζω ξεχειλιζοντας απο χαρα!Γνεφω καταφατικα και με χαιδευει στο χερι.

«Δεν ξερεις ποσο χαιρομαι για εσας»

Αμεσως κατσουφιαζω....
ειναι εδω.. μα οχι μαζι μου..

«Τι σε απασχολει αγορι μου;»

«Δεν ξερω Ελσα... Δεν τα ξαναβρηκαμε.. ηπιε χθες σε ενα μπαρ και πηγα να την μαζεψω...Αυτο ειναι ολο...Φοβαμαι πως μολις ξυπνησει θα την χασω ξανα.Δεν την αξιζω..Εχει αναγκη περισσοτερα απο εμενα.Δεν μπορω να της προσφερω οτι χρειαζεται!Ειναι ρομαντικη και εχει αναγκη απο αγαπη.Μα δεν ξερω πως να της εκφρασω τα συναισθηματα μου χωρις να την πληγωνω και να την καταπιεζω..Ολα αυτα μου ειναι αγνωστα.»

Ξεφυσαει και ερχετε διπλα μου.
«Παντα κοιταζες την δουλεια και το πως θα κανεις χαρουμενους τους δικους σου... Μα ποτε δεν νοιαζοσουν
για εσενα! Εισαι πολλα περισσοτερα απ οσα νομιζεις.Μην πιστευεις παντα το χειροτερο για εσενα.»

«Τι να κανω;»

«Για αρχη ασε τους εγωισμους και πες της πως νιωθεις!Πες οτι χρειαζεται να ακουσει! Καθε λεξη! Δωσε της την καρδια και την ψυχη σου και πες της το! Ελα και παρε τα! Δικα σου! Και τοτε θα δει οτι εισαι καλος ανθρωπος Αλεξαντερ!»

Δεν γινεται να τον αφησω ξανα...Αν φυγω τωρα θα ειναι για παντα..

"Δωσε του οση αγαπη εχεις μεσα σου! Το εχει τοσο πολυ αναγκη."

Τα λογια της Ελσας κουδουνιζαν μεσα στο κεφαλι μου... Ανεβαινω γρηγορα και οταν βρισκομαι στο διαμερισμα μπορω να δω τον Αλεξαντερ ορθιο με το ενα χερι ακουμπισμενο στην τζαμαρια οπου κοιταζει το φωτισμενο Χιουστον.Στο αλλο κραταει ενα ποτηρι με ποτο.Δεν μπορω να υποθεσω τι ειναι.Δεν ειμαι καλη σε αυτα!

Ακουμπαω αθορυβα στην κολωνα μην ξεροντας τι να πω..
Μονο μια φραση μπορει να περιεχει ολα τα συναισθηματα που εχω αυτη την στιγμη.

«Ξεχασα να σου πω δυο πραγματα πριν φυγω...»

Γυρναει αποτομα και με κοιταζει.
Φαινεται ταραγμενος και τα ματια του ειναι πολυ σκοτεινα.Ειναι σαν να εκλαιγε μα χωρις δακρυα.Σαν να μην εκλαιγε αυτος μα η ψυχη του.Θεε μου τι του εχω κανει!
Με κοιταζει τρομαγμενος και αμιλητος.

Παιρνω μια ανασα και αρχιζω να τον πλησιαζω.

«Πρωτα.... Χρονια σου πολλα!»

Φτανω πλεον μπροστα του.Μπροστα στο παγωμενο σωμα του.

«Και δευτερον.. Σ'αγαπαω...»

Τα χειλη του ειναι μισανοιχτα και οι ανασες του απελευθερωνοντε πιο γρηγορα σαν να κρατουσε την αναπνοη του τοση ωρα.

«Δεν μπορω να φανταστω τον κοσμο μου χωρις εσενα..Εισαι ο μονος αντρας που ερωτευτικα ποτε.Ο μονος που θα εκανα τα παντα για εκεινον.Οσο για το παρελθον σου... ειναι παρελθον.. Ειμαι εδω για να φτιαξουμε το μελλον σου. Μαζι! »

__________________________
Για οσες μπερδευτικαν..... στην αρχη εχω ενα φλασμπακ στον χρονο για να δουμε και λιγο την πλευρα του Αλεξαντερ. :Δ Ελπιζω να σας αρεσει η εξελληξη ως εδω...!!! αν οχι πες τε το. μπορω ακομα να το αλλαξω!!! Ευχαριστω πολυυ που διαβαζετε την ιστορια μου και μου δειχνετε με τα σχολια σας την αγαπη σας για καθε παρτ!!! <3 Καθε φορα που τελειωνω καποιο παρτ το διαβαζω δυο φορες για να μπω στην θεση σας και να δω αν ημουν αναγνωστρια πως θα ηθελα να συνεχιστει και ετσι συνεχιζω να γραφω <3