Mr. Trador

Επιστροφή

Φοραω ενα λευκο φορεμα ποτισμενο στο αιμα..Τα μαλλια μου μπερδεμενα μυριζουν αντρικο αρωμα μα το σωμα μου το νιωθω τοσο βρωμικο. Τα γυμνα ποδια μου εχουν επαφη με το εδαφος που σιγα σιγα χανεται μεσα σε θολα νερα.Δεν μπορω καν να δω την αντανακλαση μου! Δεν ξερω που ειμαι.Ουτε καν τον λογο που βρισκομαι εδω. Μα στασου.. δεν εχω ιδεα που ειμαι. Μια καταθλυπτικη μελωδια βιολιου ακουγεται στο βαθος.Ενα αδυναμο φως αναδεικνυει τον διαδρομο.. Ακουω βηματα και φωνες να ερχοντε με βια κατα πανω μου και το σωμα μου να τρεχει πριν καν να δωσω την εντολη!

Ξυπναω αποτομα με κλαματα! Ο υδρωτας μου χαιδευει το προσωπο.. «δεν το αντεχω αλλο αυτο..»
Ο Πολ ανακαθεται διπλα μου στο κρεβατι και με κοιταζει αταραχος χωρις να πει λεξη.

Βαζω τα χερια μου στο προσωπο μου ακουμποντας με τους αγκονες στα γονατα μ.

«Κειτ τι σου συμβαινει..Πραγματικα ανησυχω..»

«Απλα ενα ονειρο..»Ολα.. ηταν μαλλον ενα ονειρο..
Σηκωνομαι απ το κρεβατι και πηγαινω στο μπανιο..Ξεπλενω το προσωπο μου με κρυο νερο και επειτα κοιταζω την χλωμη οψη μου στον καθρεπτη.
Νομιζω πως αρρωσταινω.. Ειναι η στιγμη που θελεις να κανεις και να πεις τοσα πολλα.. Μα δεν μπορεις. Ολα λαθος.. Η στιγμη. Οι ανθρωποι. Οι καταστασεις..
Δεν μπορω να ειμαι με καποιον που δεν ξερω.. Ομως εκει ανηκω.. Το σωμα μου.. Το μυαλο μου.. Η καρδια μου. Η ψυχη μου.. Στον Αλεξαντερ.. Οσο κ αν προσπαθω να αντισταθω σε αυτο το σωμα μου αμυνεται. Και χειροτερευω..

Βγαινω εξω και πληκτρολογω τον αριθμο του κινητου του. Ειναι ο μονος που μπορει να με βοηθησει.

"Δεσποινις Καθριν..;"

«Γεια σου Σιμον.. Συγγνωμη για το ακαταλληλο της ωρας μα υπεθεσα πως δν θα κοιμασαι.»

"Σωστα Δεσποινις..Τι συμβαινει; Παθατε κατι;"

«Σιμον.. Που μπορω να βρω την Λουιζα Ριτσερς!»

"Ποια; Μην παιζεται με την φωτια δεσποινις.."

«Σιμον.. την φωτια μου την αναψε αυτος.. καιγομαι μερα με την μερα και αυτο δν σβηνει! Καλυτερα να καω απ το να βασανιζομαι στις φλογες επειδη φοβαμαι το ολοκαφτομα! »

"Ανυσηχω για εσας.."

«Πες μου απλα που μενει.!»

"Θα ηταν ασχημη ιδεα,τι ψαχνεται;"

«Την αληθεια!»

"Δεν θα αρεσε αυτο στον κυριο Τρειντορ! Μην σκαλιζεται το παρελθον του!"

«Το παρελθον του ασκει εξουσια στο μελλον του.Φοβαται τον ιδιο του τον εαυτο του Σιμον!»

"Τι εχετε σκοπο να κανετε;"

«Πες μου διευθηνση..δν θελω να χανω χρονο!Αρκετο αφησα να χαθει!»

"Οδος. Στρειντζ Πορθμαν,358.Χελγουιθ.Σε ποση ωρα θα εισαστε εκει; Θελω να παρεβρεθω καπου κοντα σε περιπτωση που κατι παει στραβα!"

«Θα τα καταφερω δεν χρειαζεται,σε ευχαριστω».

Γυρναω στο δωματιο.Ο Πολ κοιμοταν βαρια.. Ηταν πεντε κ μιση το πρωι. Βαζω γρηγορα ενα τζιν, μια μακρια μπλουζα και μια γκρι ζακετα πηρα τα κλειδια του αμαξιου της Μιραντας καθως εριξα μια ματια στο δωματιο τους με τον Ντιεγκο και εφυγα.

Ειμαι ηδη 2 ωρες απεναντι απ το γραφειο της οταν ξαφνηκα βλεπω την καληγραμη σιλουετα της να φτανει και να εισερχεται στο κτηριο!
Περιμενω λιγα λεπτα και βγαινω γεματη σιγουρια απ το αμαξι καθως φτανω προς την εισοδο βλεπω λιγο πιο περατην μαυρη μπεμβε παρκαρισμενη με τον Σιμον καρφωμενο πανω μου.
«Ελεος».. μονολογω και ξεφυσαω.
«Θα θελα να δω την αντιδραση του Αλεξαντερ οταν ξυπνησει για να παει στην δουλεια και δει οτι λειπει ο Σοφερ του» απλωνω το χερι μου να αγγιξω το πομολο της πορτας.

«Εδω ειμαι λοιπον,για δες την αντιδραση μου!!»
Δυο βαρια αντρικα χερια με τραβανε πισω και πριν προλαβω να ορθωσω λεξη βρισκομαι στο πισω καθησμα του αυτοκινητου του..
Να παρει Σιμον.. Επρεπε να περιμενω οτι θα του το ελεγε!

___________
Μεγαλο καμ μπακ! ελπιζω να σας ελειψε κ να σας αρεσε!!
Για οσους δεν θυμαστε. Η Καθριν εχει χωρισει 2 μηνες με τον Αλεξαντερ κ δν εχουν επαφες, μενει στο σπιτι του Ντιεγκο κ της Μιραντας των δυο καλυτερων φιλων της! οσο ελειπαν διακοπες εμενε εκει το νεο της φλερτ ο Πολ. Η καθριν ζει πλεον μια φυσιολογικη ζωη οσπου ονειρα και ψευδαισθησεις την κανουν να αναζητα την αληθεια γυρω απ τον Τρειντορ. η μονη που μπορει να ξερει ειναι η ψυχολογος και πρωην ερωμενη του Λουιζα Ριτσερς που γνωρισαμε στα προιγουμενα παρτ.. η Καθριν αναζητα πληροφοριες για αυτην στον σοφερ του Τρειντορ.. Σιμον!