Psycho (shqip)

*Kapitulli 6

Hapa sytë duke shikuar përreth teksa merrja frymë shpejtë, trupi tashmë kishte filluar të më dridhej nga frika.
Lirika:Je mirë? Po bërtisje në gjumë.
Tha ajo e cila tashmë ishte rregulluar që të zbriste poshtë pasi tashmë ishte bërë mëngjes, por nga unë nuk mund të dëgjohej asgjë, doja të qetësohesha dhe të mbyllja sytë por ajo ëndërr dukej aq e vërtetë në fakt më shumë se e vërtetë, morra frym thellë duke u munduar të merrj vetën por ishte e vështirë.
Lirika:Mari je mirë.
Pohova me kokë duke qëndruar ende shtrir.
Lirika:Ngrihu se së shpejti do filloj mësimi, të pres poshtë.
Tha ajo duke dal nga dhoma ndërsa unë u ngrita vetëm pasi e pashë që po të qëndroj më shumë do vonohesha që në ditën e parë, dhe kjo nuk duhet të ndodh.
Uniformën Lirika më kishte lën para pasqyres prandaj largova ato që kisha në trup dhe vesha uniformën që tashmë do e vesh vazhdimisht këto muaj që nga kishin mbetur.
Rregullimi i flokëve nuk më morrë shumë kohë prandaj u përgadita shumë më shpejt se sa që unë e mendova, pasi morra telefonin dola nga aty.
Mari:Hëë Profesor Mazu.
Thash duke mbylla derën kur sytë shikuan atë të dilte nga dhoma ngjitur.
P.Mazu:Mirëmëngjesi.
Tha ai kur më pa mia telsa në fëtyrën time ende kishte noanca habie.-Mos-Thash unë në mendje kur më kujtua që do ishim përsëri bashkë në ashensor...por çfarë bënë ky këtu.
Hyra brenda në ashensor i cili pas meje hyri ai pasi u mbyllën dyert ashensori filloj të zbriste, në atë qetësi që ishte formuar mund të ndjeja vetëm aromën e mirë të parfumit të tij ishte një aromë shumë e mirë. Nga ato mendime ktheva kokën ngadalë nga ai që ta shikoja, ku sytë e mi u habitën kur shkuan tek buzët e tij të cilat kishin formuar një nënqeshje të vogël. Epo dukej që po mendonte diçka në mendjen e ti dhe vetëm ai mund të dinte ato mendime.
Kur dyert u hapën unë dola e para nga aty duke vrapuar për në shkollë.
Lirika:Hejj Mari.
Tha ajo duke ngritur dorën që ta shija se ku ishte.
Lirika:Këtu kemi klasën ne.
Tha ajo dhe të dy ne hyrëm brenda aty ku ishin edhe të tjerët. Ishte një shkollë shumë e madhe se sa ne që ishim më parë, kishte shumë më shumë klasa ndoshta kjo është arsyja se pse kanë zgjedhur këtë shkollë.
Si fillim hyri kujdestari duke na treguar mënyrën e mësimit si do e mbajm.
Lirika:E din ai profesori i bukur dëgjova se do na jep mësim edhe neve.
Mari:Si...Çfarë lënde.
Lirika:Anglisht...Pasi profesori që na jepte këtë lënd nuk mund të vinte këtu.
Mari:Na e di ti.
Lirika:Më treguan...
Mari:Nuk të humb gjë ty.
Thash duke e shikuar atë me një buzëqëshje.
Orion:Të mos harroj t'ju them që profesori Mazu do ju jep mësim në lëndën e gjuhës angleze pasi profesori X.. nuk është duke u ndjerë mirë këto kohë.
Lirika:Të thash.
Tha ajo duke më prekur në krahë me fytyrën e saj të lumtur, por nuk mund të them që unë nuk isha e lumtur.
Kur ora përfundoj ne vajzat filluam të flisnim për profesorin Mazu pasi tashmë të gjithve ne na kishte rën në sy ai.
Lirika:Kam dëgjuar që di 3-gjuhë, anglishten, japonishten dhe gjuhën koreane.

(Ngjarja zhvillohet në Japoni kam harruar ta cek më herët.)

Tha ajo duke buzëqeshur ndërsa unë vetëm lëviza pak kokën dhe sytë më shkuan tek dera që u hap, ku personi që hyri ishte po personi që ne po flisnim deri tani. Prandaj të gjithë ne u ulëm nëpër vende tona duke mbajtur sytë tek profesori Mazu tek ai që hyri.
I cili si fillim vendosi çantën e tij në bankën para që kishte dhe u përkul pak duke u prezantuar duke thënë ngadalë emrin e tij, ku pas emrit filloj të tregoj edhe lëndën që do mbanim me të, edhe pse tashmë të gjithë ne e dinim. Sytë e tij filluan të shikonin çdo nxënës që ishte të ulur para tij, duke u munduar të shikonte çdo njërin person në sy, derisa sytë e tij u takuan papritur me sytë e mi dhe të dy ndaluam duke shikuar njërin-tjetrin për pak më shumë sekonda, dhe ishin sytë e mi që filluan të tregonin habin në të, pasi bëri një buzëqeshje ai filloj të shikoj nxënësat e mbetur, edhe pse sytë e mij nuk po largoheshin ende nga ai.
P.Mazu;Besoj këto muaj do ja kalojm bukur sëbashku.
Lirika;Si jo,do kënaqemi.
Tha ajo me zë të vogël aq sa vetëm unë e dëgjova prandaj në fëtyrën time u formua një buzëqeshje.
P.Mazu:Kush nga ju ka notën më të lartë dhe notën më të ulët.
Ngrysa vetullat pasi nuk doja të ngrisja dorën, jo sepse kisha notën e lartë por e kundërta, dhe po e urreja këtë pyetje, pasi vetëm unë kam notën më të ulët, nuk është se nuk di pastaj profesori të gjithve ja falte pos mua...aah ai nuk më kishte qef fare.
Mari:Vetëm unë kam notën më të ulët.
Thash duke e shikuar me fytyrën që tashmë më ishte bërë e gjitha flakë e kuqe.
P.Mazu;Si quhesh.
Mari;Mariposa.
Thash teksa ai më shikonte.
P.Mazu:Mariposa.
Tha ai ngadalë duke shqiptuar çdo shkronjë bukur e pastërt. Ku kjo bëri që të kisha rrënqethje në trup.
Ora me të eci shumë më shpejtë se orët e tjera sa nuk doja aspak që të mbaronte.
X:Lirika urdhëro.
Tha kur hyri brenda po djaloshin që më dha telefonin mbrëm pasi dol profesori që të jepte një fletoren Lirikes.
Mari;Më fal.
Thash duke shkuar pas tij.
Lorken;Po.
Mari;Doja të të falenderoja për mbrëm.
Lorken;Ooh as mos e përmend nuk është asgjë.
Mari;Po ashtu ëëë një mesazh që të erdh...
Lorken:Mesazh..
Mari:Ëë nuk doja ta shikoja por...
Lorken:Unë nuk pashë asnjë mesazh kur morra telefonin.
Tha ai duke më bërë mua që të ngrysja vetullat.
Mari:Oo po..numri që të thërriti e shikove.
Lorken:Jo...nuk e di se për çfarë e ke fjalën, por gjithsesi shihemi...
Tha ai duke u larguar duke më lën mua të habitur. Mos vallë po çmendem. Po shoh gjëra që njerëzit e tjerë nuk po i shohin.
Mendova unë duke u kthyer pësëri në klasë. Orët më nuk ecnin aq shpejt e as nuk ishin aq të rëndësishme apo të veçanta sa ora që mbajtëm me profesorin Mazu.
Por pasi orët mbaruan ishte edhe më tmerr të rrija vetëm në një dhomë, jam mësuar që të mos kisha kohë të lirë të shkoja në punë apo të qëndroj me maman në shtëpi t'i ndihmoja, por këtu as wifia nuk bënte mirë nuk mund të shikoja asnjë film që të ecte koha.
Mari:Ku shkon Liri.
Thash kur pashë atë që rregullohej.
Lirika:Do dal me Lorken.
Mari:A kaq i rëndësishëm qenka kjo dalje me të që ke 1 orë që rregullohesh.
Thash duke qëndruar shtrirë në shtratë,.
Lirika:Nuk dua të qëndroj këtu me ty që nuk flet fare, më mirë të dal e të kaloj pak kohë.
Tha ajo duke vendosur flokët e gjata mbrapa e cila në fund kishte majet e thyera, Lirika është vërtet e bukur kështu që nuk është çudi që të gjithë dëshirojn të dalin me të.
Largova shikimin nga ajo kur më bëri telefoni, e hapa e hyra në instagram pasi aty më kishte shkruar një djalosh.
Lirika:Kush të shkruajti.
Mari:Një djalë me një -Përshëndetje-.
Thash duke hyr në profilin e tij, i cili nuk shihej edhe aq.
Lirika:Sa qëndron në mendime-mendime që do të të çmendin, fillo e shkruaj me të se nuk bëhet gjë.
Tha ajo duke morrë çantën e saj.
Lirika:Do shihemi pra.
Mari;Kalo bukur.
Thash duke shikuar prap telefonin.
-X:Përshëndetje,më fal nëse të pengoj,por pashë fotën tënde dhe vërtetë më pëlqeve-
Kishte shkruar prap personi i njejtë, isha në dy mendje t'ja ktheja apo të mos ja ktheja -Fillo e shkruaj me të se nuk bëhet gjë- Më kujtuan fjalët e Lirikës prandaj vendosa të ktheja pasi nuk kisha çfarë të bëja vetëm e mbyllur por vështirë se mund të gjeja fjalën e duhur për t'ja kthyer, jam një person që për t'ja kthyer përgjigjjen një personi më duhen goxha minuta që të mendoj për fjalën e duhur.
-Mari:Marukus.
Thash duke lexuar emrin e personit,pasi hyra prap në profilin e tij...duke analizuar foton që kishte në profil pasi të postuar nuk kishte.
U ngrita nga shtrati dhe vendosa të dilja në ballkon që të ulesha aty e të shkruaj me Marukus-in.
Ishte një ballkon i vogël por që të shikoje poshtë ishte e frikshme prandaj u largova pak dhe u ula në karrike.
Biseda me Marukus-in filloj nga ai ndërsa vazhdoj me mua që fillova të tregohesha më e sjellshme për nga ana e fjalëve që i shkruaja, por po prisja që edhe ky do përfundonte në listën e bllokave pasi pas ndarjes me Zion tashmë asnjë nuk më pëlqen, bisedat me personat e tjerë më duken vetëm aty sa për të kaluar kohën dhe jo për më shumë, unë jam duke luajtur ai është duke luajtur kështu tashmë më duken të gjithë bisedat, i jap rëndësi derisa filloj të dërgoj fjalën e parë se pastaj jo.
-
-Zion;Është motra ime.
Ishte gënjeshtra e tij kur unë pashë bisedën e tij me një vajzë, nga ajo fjalë kuptova që ai kishte shumë motra, më shumë se sa duhej, prandaj nga gënjeshtrat që thoshte nuk mund të vazhdoja më lidhjen që kisha me të, ndryshonte vazhdimisht fjalët... cilës fjalë duhej t'ja besoja, prandaj vendosa që të mos vazhdoja lidhjen që kishim ne të dy.