Psycho (shqip)

*Kapitulli 43

Mazu u ngrite nga aty vetem kur pa qe personi qe ai tashme ia kishte vene syrin u ngrite nga karriga e tij... Hapat e Mazus ishin te shpejta duke bërë që shpatullat e tij të prek atë dhe alkooli që ishte në gotë të derdhej tek personu që Mazu u përplas.
Azar:Shiko se ku dreqin ecën.
Tha ai duke e shtyrë Mazun i cili gëlltiti edhe atë pjesë të vogël që kishte mbetur në gotë dhe u largua duke thënë"Është i vdekur!"
Azar:Ahh ata dreq idiota.
Tha ai kur hyri në makinën e tij mbrapa tek sedilet.
-X:Harrova të të them disa fjalë.
U dëgjua zeri i personit që ishte ulur tek timoni, dhe kush ishte tjetër pir Mazus.
Azar:Kush dreqin je tii...ku është puntori im....
Mazu:Duhet ta dish që kur unë ia vuri syrin një person, mendjen ime luan çdoherë me fjalët, ta vrasë, apo të mos e vrasë, e dinë se si u vendos tek ti?
Tha ai duke u kthyer kokën me një buzëqeshje i cili u afrua afër duke vendosur thikën në zemrën e tij.
Mazu:Që të të vrasëë!...
Tha ai duke vazhduar të godiste atë.
Mazu:Hhh a nuk është zbavitëse.
Tha ai duke vazhduar të godiste derisa dol nga aty sikur nuk kishte ndodhur asgjë, sikur të mos kishte bër gjë.
.
Kur mbërriti në shtëpi para se të shkonte në dhomën e tij Mazu hyri aty ku ishte Mariposa. Qëndroj në këmbë duke e shikuar teksa në mendjen e tij kishte shumë gjëra.
Mazu:Sytë e tu...më kujtojn atë..
Tha ai duke u ulur tek ajo i nevrikosur dhe vendosi duart e tij që ishin të përgjakur tek fyti i saj e cila ende nuk ishte bër më mirë.
Mazu:Një person, jo një grua...
Tha ai teksa shtrëngonte dorën edhe më shumë kur u afrua tek veshi i saj.
Mazu:...unë e urreja atë...doja çdoherë ta shtrëngoja fortë kështu...Ta shijoja vdekjen e saj
Laito:Zotëri.
Tha ai duke larguar Mazun nga këto mendime i cili ndaloj dhe ktheu kokën nga ai.
.
Po ndjeja që kisha nevoj të ngrihesha pasi më dukej që kisha qëndruar e shtrirë me ditë të tëra. Hapa sytë ngadalë por që bëra një buzëqeshje e lumtur kur pashë personin para meje.
Mari:Mama...Maa.
Po bërtisja unë teksa shikoja maman, që rrinte në kuzhinë.
Mari:Ishte ëndërr ajo, e dijaa...
Thash  duke vrapuar drejt saj por nuk mund ta arrija, nuk po më dëgjonte.
Mari;Do të të ndimoj unë.
Thash teksa ende vrapoja, hapa sytë kur pashë që ajo ishte e mbushur me gjak.
X:MA-RI-PO-SA...
Mari:Joo...jo përsëri aii.
Thash duke bërtitur dhr vetëm kjo bëri që të hapja sytë përsëri, teksa merria frymë shpejtë.
Mari:Një ëndërr!
Thash duke ulur shikimin kur pashë që afër meje po qëndronte Laito me dy sytë e mbyllur.
Mari:Hhhh...
X:Mariposaaa.
Ktheva kokën shpejt kur dëgjova Mazun.
Mari;JOO!
Thash përsëri dhe hapa sytë përsëri, këtë herë ndjeva që isha djersitur dhe dëgjova menjëhere zërin e Laitos.
Laito:U zgjove më në fund.
Tha ai dhe unë shfryva frymën, ndjeja trupin që kishte nevoj për masazh në këtë moment.
Laito:Ke 2 javë që nuk je zgjuar.
Mari:2 Javë.
Thash unë e habitur...
Laito:Por shoh që tani je më mirë.
Tha ai duke formuar një buzëqeshje, mbeta e habitur duke shikuar atë që buzëqeshte.
Mari:Është ai këtu?
X:Po pyet për mua.
Dëgjova zërin që më bëri të kthej kokën, dhe pashë atë të ulur teksa po shijonte pijen e tij që kishte në gotën.
Mazu;Po këtu jam.
Ula kokën dhe mbylla sytë...ahh sikur të mos zgjohesha fare...ahh sikur të vdisja.
Mendova unë por dora e tij ishte që më largoj nga ato mendime i cili ngriti kokën time. Më shikoj por nuk tha asgjë vetëm u kthye nga Laito.
Mazu:Mund ta dërgosh tani.
Laito:Por zotëri ajo sa u zgjua...
Mazu;...Çfarë the?
Laito:Po...zotëri.
Tha ai dhe Mazu dol, përsëri Laito erdh e më kapi tek krahu, e dija ku më dërgonte, përsëri në atë bodrum, e urreja atë vend.
Mari:Hhhh.
Shfryva frymën e lodhur nga këto gjëra..
Mari:Faleminderit!....E di që ti u kujdese për mua.
Thash teksa ai po më lidhte duart.
Laito;Mos më falendero tani.
Tha ai duke u afrua afër veshit tim...
Hapa sytë kur dëgjova fjalët që më tha ai, u ndala që ta shikoja edhe pse nuk shija mirë fëtyrën e tij nga errësira që ishte.