Psycho (shqip)

*Kapitulli 24

Kur u ngrita ne mengjes gjëja e parë që bëra ishte të merria telefonin nënës që të thërrisja Danieli.
Mari:Atëhere.
Thash unë duke bër hapa sa para e sa mbrapa.
Daniel:Marii nuk e di, ky person, o është shumë i mençur o i çmendur, ka bllokuar çdo gjë, nuk di as çfarë të filloj të shikoj si fillim...është kaq e ndërlikuar.
Mari:Si mund të ketë bër këtë.
Daniel:Ke dhënë ndokujt telefonin.
Mari:Jo askush deri tani nuk ka prekur telefonin tim.
Daniel:Pa pasur telefonin tënd nuk do kishte mundur të bënte këtë.
Mari:Nuk e di nuk më kujtohet të kem dhënë telefonin ndokujt.
Daniel:Gjithsesi do shikoj ende se çfarë mund të zbuloj.
Tha ai dhe unë e ndala,u ula në karrige.
Mari:kush mund ta ketë pasur telefonin tim...
Mendova unë duke shikuar nga dritaret, sot dukej një ditë e mirë edhe pse tashmë po hynim në dimër... më pëlqen shumë dimri është aq ftohtë dhe kaq i bukur...
Nëna:Marii..
Ktheva kokën nga ajo e cila hyri brenda.
Nëna:Po filloj të shqetësohem për ty, ti e din që mund të më tregosh çdo gjë mua.
Tha ajo duke më kapur duart.
Nëna:Së shpejti do vije edhe babai yt, mandej mund të dalim sëbashku si në kohët e vjetra.
Qesha pak dhe pohova me kokë.
Nëna:Ende nuk është zgjuar Lirika.
Mari:Ajo nuk do zgjohet njëherë.
Nëna:Atëher si thua të shkosh në dyqan e të blesh gjëra që ju të ngrëni, unë do dal tani dhe nuk mund t'ju përgadis gjë..
Tha ajo duke mi lën parat.
Mari:Në rregull, do shkoj me Lirikan kur të zgjohet.
Nëna:Mbaje telefonin tim sot.
Mari:Faleminderit.
Me një puthje në faqe ajo u largua ndërsa unë lëshova zërin muzikës që luhej vetëm që të zgjohej Lirika. Pasi rregullova disa gjëra në shtëpi ktheva kokën nga shkallët kur pashë Liriken që ishte ndalur duke më shikuar.
Lirika:Po puthja Lorken...dhe ti duhej patjeter të më zgjoje.
Tha ajo dhe unë fillova të qesh me zë...por nga ajo e qeshme fillova të vrapoja kur ajo filloj të vinte pas meje. Kur me zuri filluam te qeshnim ne duke u shtrirë aty në mes dyshemes.
Lirika:Lorken më ka thënë që Klores të ka qef.
Mari:Çkaa.
Lirika:Kloren i ka thënë Lorken-Lorken mua dhe unë ty..
Buzëqesha dhe u ula.
Mari:Po ne nuk e njohim mirë njërin-tjetrin.
Lirika:Prandaj kjo i bie që dëshiron të të njoh më shumë budallaqe.
Qesha dhe u ngrita në këmbë.
Mari:Lëre atë njëherë, duhet të shkojmë në dyqan.

Pasi morrëm ato që na nevoteshin mbërritëm në shtëpi te dyjat ne të mbushura me nga dy qese në duar dhe si përfundim Lirika bëri ushqimin, pasi ajo tashmë e dinte shijen e ushqimit tim e për të siguruar që nuk do e provonte më atë shije ajo filloj të bëj ushqimin ndërsa unë po i ndimoja me disa gjëra të vogla.
Lirika:Duhet të fillosh të mësohesh të përgaditësh ushqim.
Tha ajo ndërsa unë po shijoja ushqimin që duart e saj kishin bër.
Lirika:Mari doja te te pyesja edhe ate dite ne ballo, ti po kërceje me Klores apo jo.
Mari:Po me atë, përse?
Lirika;Por pasi u shkëpute me atë kush ishte personi tjetër që kërceve.
Ngrita kokën dhe e shikova e habitur.
Mari:Nuk e njoh vetëm u përplasa me të e filluam të kërcenim.
Buzëqesha pak dhe ula kokën duke ngrënë.
Mari:Përse më pyet.
Lirika:Nuk e di, por mënyra se si kërcenit ju dukej sikur e njihnit njërin-tjetrin...
Mohova me kokë teksa bashkoja pijatat e zbrazëta...
Mari:Si thua të shikojmë një film.
Thash duke ndryshuar temën se nuk doja të më pyeste më shumë për atë natë. Dita shkoj shpejt dhe u errësuar i tër vendi por nëna nuk ishte ende ne shtepi, prandaj ne vendosem te shikonim edhe nje film të dytë.
Lirika:Ohh, kur e postove këtë foto?
Tha ajo teksa qëndronte në telefonin e saj ndërsa unë po shikoja të gjeja një film.
Mari:Çfarë foto thua.
Lirika:Këtë në story që ke postuar.
Ngrysa vetullat duke morrë shpejt telefonin e saj qe ta shikoja foton.
Mari:Ç'dreqinnn...unëë nuk e kam postuar këtë.
Thash duke e shikuar atëë, dhe morra telefonin e nënës duke hyre shpejt që të fshija atë fotoo.
Lirika:E ke postuar gabim.
Mari:Nuk e kam telefonin Liri nuk kam si ta postoj atë, nuk i kam as të hapur aplikacionet.
Thash duke thërritur Danielin.
-Mari:Daniel çfarë po bën me telefonin tim, fotoja ime është...Daniel?
Ndalova pasi fillova të dëgjoj një frymarrje.
Mari:Daniel je tii...?
Thash përsëri por ai e ndali.
Lirika:Çfarë ndodhi.
Para se të ktheja përgjigjen asaj u dëgjua një e trokitur tek dera.
Lirika:Erdh nëna jote.
Tha ajo dhe unë u ngrita në këmbë por nuk dukej ashtu pasi kur e hapa derën nuk e pashë nënën, në fakt nuk e pashë askënd perballë derës së shtepisë, vetem dera e oborrit ishte e hapur por sytë e mi nuk shikonin gjë.
Mari:Hhh o Zot.
Lëviza kokën e nevrikosur duke u bërë që të mbyllja derën, por ndalova kur fillova të dëgjoja një dridhje të telefonit, ula kokën duke shikuar e friksuar ku hapa sytë kur pashë telefonin tim në tokë.