Psycho (shqip)

*Kapitulli 12

Të nesërmen në mëngjes zbrita që të pyesja për Zion, por vendi dukej aq i qetë pasi nuk ishin të gjithë nxënësit dhe profesorat nuk ishte që qëndronin dilnin me makinat e tyre shkonin në shtëpit e tyre prandaj vendi dukej i vetmuar. Në atë qetësi që kishte kapluar vendin shikova telefonin pasi që më shkruajti Marukus.
-Marukus:Çfarë ndodhi mbrëmë që nuk shkruajte.
-Mari:Nuk dua të shkruaj më shumë me ty.
Shkruajta unë duke hyr menjëherë në temë si pash mesazhin nga ai ku tashmë nuk doja të shihja mesazhe me nga ai.
-Marukus:Përse..Dua një arsye.
Ndala telefonin që të mos shikoja mesazhet e tij apo të mirresha me të, vetëm u ula e po mendoja për shumë gjëra e në ato gjëra hynte edhe Zion. Vetëm pas një ore profesori Mazu erdh tek unë që të fillonim mësimin apo ushtrimet për anglisht të them më mirë.
P.Mazu;Do shkojmë në biblotek aty është më qetë.
Tha ai duke ecur teksa unë po e ndiqja atë.
Dielli sot fshihej pas shumë reve, enga këto re që kishin një ngjyrë të errët po mjaftonte të kuptoja se pikat e shiut do shfaqen shumë shpejt.
Kur mbërritëm në biblotek unë u ula në karrike teksa në tavolinë lëshova fletoret që kisha marrë, profesori vendosi dorën në karriken që ishte para meje, i cili filloj ta tërheq karriken ngadalë deri sa mbërriti afër meje, duke mos e vendosur karriken në anën e duhur por në anën e kundërt pasi mbështetsja e karrikes ishte para e ai u ul ngadalë duke vendous duart tek mbështetsja e më shikoj me një buzëqeshje.
P.Mazu:Nga t'ja fillojmë.
Tha ai kur morrë fletoren time e filloj të shikoj ato që kisha të shkruar ndëra unë po mundohesha të mos e shikoja atë i cili ngriti njërën vetullë duke lexuar atë që kisha në fletore, derisa u ngrit dhe vendosi fletoren në tavolinë.
P.Mazu;Të fillojmë nga këto.
Tha ai dhe unë lëviza kokën që të pohoja me kokë që e kuptova por ndalova kur ndjeva dorën e tij tek shpatulla ime duke bërë që zemra ime të filloj të rrah shpejtë. Nuk po e kuptoja aryen e kësaj rrahje të zemrës por kjo po më bënte të mos isha vetvetja.
Ngrita sytë ngadalë që të shikoja atë i cili formoj menjëherë një buzëqeshje pasi e shikova ku flokët e tij ia kishin mbuluar njërin sy.
Mari:Të filloj me këto...
Thash teksa e ndjeja që trupi im po bëhej flak fare.
P.Mazu;Po, pastaj të tregoj unë gabimet.
Tha ai me zërin e tij që tani e dëgjoja më mirë se kurrë.
Morra stilolapsin e fillova të shkruaja në fletore teksa dora e tij po prekte lehtë njërën nga shpatullat e mija duke kaluar në pjesën tjetër teksa kalonte gishtat e tij lehtë.
P.Mazu:Gabim.
Tha ai menjëherë si fillova të shkruaja prandaj ndalova duke e shikuar teksa mbaja stilolapsin duke pritur që të më tregonte por kur pashë që ai ngriti dorën që të më tregonte se ku kisha gabimin u bëra që ta lija stilolapsin që ai ta merrte e të shkruante, por sytë e mi u habitën kur ai ma vendosi stilolapsin më mirë në dorë, pas saj dora e tij kapi dorën time...
P.Mazu;Duhet të shkruhet kështu kjo shkronjë...Mariposaa.
Tha ai teksa emrin tim e shqiptoj shumë ngadalë. Pohova me kokë duke larguar dorën nga dora e tij dhe afrova karriken më afër tavolinës që bëri atë të largoj dorën nga shpatulla ime.
Fillova të shkruaj përsëri në fletore por me bisht të syrit po shikoja hapat e tij që po ecnin përballë aty tek dritaret. Harrova të vazhdoja të shkruaja pasi ngrita kokën e habitur duke e shikuar atë pasi hapi dritaren, nga ajo hapje e asaj dritare filloj të dëgjohej dhe ndjehej era që kishte filluar të fryente, tani që hyri brenda filloj që të luante edhe me flokët e profesorit Mazu pasi ishte i mbështetur teksa vazhdimisht sytë i mbante drejt meje duke mbajtur duart në xhepat e pantollonave tij.
P.Mazu:Po friksohesh nga unë...që më shikon ashtu.
Tha ai dhe unë mohova ngadalë me kokë por në atë moment u dëgjua zhurma e fort e bubullimes që pas saj u shfaq edhe drita e rrufes ku më bëri të kërcej dhe kjo ishte ajo që më friksoj, ndryshe nga unë profesori Mazu as që lëvizi nga aty, sikur të mos ishte dëgjuar gjë.
Mari;Mendoj që më mirë do ishte të shkojmë në një tjetër vend.
Thash duke u ngritur në këmbë.
Mari;Në një vend ku ka më shumë dritë.
Thash duke shikuar atë.
Mari;Profesor...
Sytë e mij u hapën nga habija kur pashë atë që po bënte hapa drejt meje, dhe përsëri zemra ime filloj të rrah shpejt duke më bërë që të bëj hapa mbrapa teksa ai vinte drejt meje, ato hapa zgjatën deri sa nuk kisha ku të shkoja e u mbështeta tek librat që ishin të rënditur nëpër rafte... Ngrita kokën kur profesori Mazu po qëndronte aq afër meje e sytë tanë po shikonin njërin-tjeterin vazhdimisht, pjesa e gjoksit vetëm ngrihej dhe ulej nga frymarrja e shpejt që po merrja deri në momentin kur kjo ndryshoj me sytë e mi të habitur kur dora e tij preki flokët e mija ngadalë duke i vendosur mbrapa veshit tim.
P.Mazu:Më thërrit Mazu...kur jemi vetëm ne të dy.
Tha ai teksa i pëshpëriti këto fjalë ngadalë tek veshi im... Kur u largua sytë e mi po qëndronin lart duke shikuar fytyrën e tij që ishte pak më lart times pasi ishte shumë më i gjatë se unë, dhe e dija që fytyra ime ishte bërë e tëra flak në këtë moment.
Kur dritat u ndezën pa pritur, ishin ato që bërën  që ai të largohej nga unë.
X:Profesori Mazu jeni këtu.
U dëgjua nje zë i një vajze ku ai u largu ngadalë duke ec sikur nuk ndodhi asgjë, por vetëm zemra ime e dinte se si po ndihesha tani.
P.Mazu:Për sot përfundoj, vazhdojmë nesër...Mariposa.
Tha ai duke kthyer pak kokën kur unë shkova tek tavolina që isha më parë, teksa mua sytë më shkuan tek vajza që hyri brenda e cila në dorë po mbante fletoret e librin e anglishtes-Edhe kjo po mban orë shtes-mendova unë duke bër hapa që të dalë por në atë dalje sytë bën një kontakt të shkurt me vajzën e cila më shikoj por menjëherë largoj shikimin dhe dola... Ende pa u larguar nga aty u ndala në korridor dhe ktheva kokën nga bibloteka ku sytë shikuan profesorin Mazu që kishte vendosur dorën vajzës në shpatullën e saj teksa po prekte ngadalë flokët e saj, duke ulur kokën e tij duke e shikuar atë me një buzëqeshje. Sytë e mi që shikonin u hapën të habitur kur sytë e profesorit Mazu u ngritën dhe shkuan drejt e tek unë, dhe ishte kjo që më bëri të largohesha menjëherë nga aty.
Shiu kishte filluar të prekte tokën dhe ia ku isha unë në dhomë duke menduar për atë se çfarë ndodhi, nuk mund të largoja nga mendja ishte vështirë të largohej. Ndeza telefonin ku mesazhet e para që vinin të rënditura një pas një ishin nga Marukus, që kishte shkruajtur vazhdimisht.
-Mari;Nuk dua të flas më me ty.
Nuk lexova asnjë nga fjalët që kishte shkruajtur, pas mesazhit tij hyra tek mesazhi i Lirikës.
-Lirika:Çfarë i ndodhi Zion-it.
-Mari:Dikush e rrëzoj nga shkallët.
Shkruajta duke shikuar vazhdimisht nga ballkoni pasi kishte filluar një shi i madh të binte, prandaj u ngrita të mbyllja derën e ballkonit. Kur mbërrita tek dera e ballkonit ngrysa vetullat kur dëgjova një të qeshur që vinte nga dhoma e profesorit Mazu -duhej të jetë ai- Mendova unë duke mbyllur derën edhe pse ishte një qeshje e çuditshme. E menjëherë pas mbylljes së derës fillova të largoja maicen që kisha pasi po fillohej të bëhej pak ftohtë e të vishja diçka më të ngrohtë. Pas disa minuta morra telefonin prap.
-Lirika:Është mirë?kush e bëri këtë gjë.
-Mari:Nuk e di nuk po tregon askush asgjë.
-Lirika:Shpresoj të bëhet mirë.
-Mari:Shpresoj shumë edhe unë.
-Lirika:Po ty si të shkoj ora me profesorin Mazu.
Ngritat vetullat me ndjenja të përziera pasi mu kujtua përsëri ajo që më kishte ndodhur me profesorin.
-Mari:Mirë.
Thash duke mos e zgjatur bisedën që kishte lidhje me të edhe pse ajo nuk ishte një përgjigjje e duhur për atë që ndodhii...por ende nuk po e kuptoja mirë situatën se çfarë dhomi aty.
Mari:Çfarë është kjo tani.
Thash e habitur pasi papritur më erdh një link.