Psycho (shqip)

*Kapitulli 73

Z.Haru:Dreq i humbëm.
Ravi:Ku dreqin humbii..Ishte këtu para nee.
Z.Haru:DREQ!
Ngriti zërin ai duke goditur timonin, tani që nuk i kishte para nuk pos tyre nuk kishin asnjë makinë para që të shkonin pas...
Ravi:Duhet të kthehemi.
Tha ai kur pa që nuk do mund të bëni asgjë më, ajo ishte mundësia e tyre e vetme por nuk shkoj ashtu siç ata e menduan.
Z.Haru:Hhhh,...dreq...dreq...dreq.
Thoshte ai vazhdimisht duke u mbështetur.
Z.Haru;Thërriti njerëzit e tjerë të fillojn të kontrollojn nëpër të gjithë vendin...Dua që ti gjeni.
Tha ai kur mbërriti në shtëpin, në atë shtëpi ku kishte qëndruar Mazu dhe Mairposa.
Z.Haru:Duhej të na kenë parë,po të mbërrinim më herët atëherë do i gjenim në shtëpi.
Tha ai duke hyr nëpër dhomat që ishin e duke kontrolluar për ndonjë gjë që mund t'i nevoitej.
.
Dielli tashmë po largohej por tek unë ishte ende ai i nxehtë ajo vapë në trupin tim që po qëndronte ende, ajo dhimbje ishte ende tek unë, dora ime po shtrëngonte dorën e Mazus aq shumë por tashmë nuk po më interesonte dhimbja që mund t'i shkaktoja pasi që isha unë ajo që kisha dhimbje më të mëdha.
Fjalët që po më thoshte tani Mazu po e shikoja atë që lëvizte buzët fjalët por nuk po i dëgjoja, asgjë nuk po më interesonte...pos te shihja sa me shpejt djalin tim. Dua sa më shpejtë që të mbaj atë në krah, e di qe vetem kur ta mbaj do e harroja këtë dhimbje...
Para mendjes sime po shfaqeshin të gjithë gjërat që kisha kaluar, dhe më dukej që nuk do ia dilja më.
Nuk dëshiroja të më ndodhte kështu, nuk dëshiroja që të lindja kështu...Është hera ime e parë dhe unë duhet të lindja në këtë mënyrë... Çfarë ka më keq? kam hequr aq shumë, por nuk dua që të shkoj pa e parë fëtyrën e djalit tim pa e morrë në krah. Kur qielli tani nuk ishte aq i ndriqur e po fillohej të errësohej veshët e mi vetëm tani filluan të dëgjonin një të qarë. Zemra filloj të më dhemb sa nuk kisha forc që të hapja sytë të shikoja, kisha nevoj për më shumë ajër më dukej sikur nuk më mjaftonte ky që po merrja tani.
Bëra një buzëqeshje teksa ndjeva lotët që po më pikonin...Dhe ishin lotë gëzimi sa edhe zëri im po dëgjohej këtë herë i gëzuar. Kur hapa sytë pashë Mazun që po e mbante në krahë.
Mazu:Hejj..
Tha ai me gjysmë zëri, ku ngadalë buzët e tij po krijonin një buzëqeshje, duart po ju dridheshin dukej që nuk kishte mbajtur asnjëher një fëmijë në krah sidomos kur ai është i sapo lindur. Dukej sikur më kishte harruar mua, duke shikuar atë fytyrë të vogël ato duar dhe këmbë të vogla.
Mari:Mund ta mbaj unë tani.
Thash ngadalë edhe pse isha e lodhur me shpirt, por doja që ta mbaja në krah ta ngrohja e të shikoja fytyrën e tij.
Mazu ktheu kokën nga unë dhe ishte hera e parë që unë pashë nga sytë e tij të pikonte një lotë e ngadalë të prekte faqën e tij dhe ndoshta kjo ishte e vetmja gjë që më bëri të mendoja se ky ndoshta ka ndjenja ose ndoshta vetëm po luante rolin pasi që ishte i mirë në shumë role.

Tani që po e mbaja në krahë vogëlushin,ishte aq i ëmbël, dhe vetëm duke parë harrova dhimbjen që kisha pak më herët.
Mazu shfryu frymën i lehtsuar teksa eci për të dal para.
Mazu:Më thuaj çfarë të nevoiten..
Tha ai duke ndezur makinën dhe vetëm pasi filluan që rrugët të ishin më të zhurshëm e të kishte njerëz përreth Mazu ndali makinën teksa vuri kapelën në kokë dhe dol menjëher duke harruar që duart e tij tashmë ishin të tërë me gjak, ai dol ashtu dhe hyri për të marrë gjëra që mund të më nevoiteshin tani...
Po ndjehesha e lodhur por duhej të duroja edhe pak, bëra një buzëqeshje teksa shikoja fytyrën e vogël të tij i cili qante.
Mari:Më fal kam harruar të mendoj një emër për ty.
Thash teksa sytë më mbusheshin me lotë...
Mari:Mendova që nuk mund t'ia dilnim.
Thash teksa zëri im dridhej por isha e lumtur që po shikoja këtë ëngjëll.
.
X:Zotëri jeni mirë?
Tha vajza që punonte aty teksa shikonte Mazun.
Mazu:Shiko sa bëhen?
X:Dëshironi të thërras...
Ajo ndaloj kur pa që ai u largua nga aty duke mos dëgjuar fjalët e saj dhe vendosi parat teksa në duart e tij po mbante qeset e mbushura me gjërat që kishte morr.
.
Kur pashë që Mazu erdh si fillim e mbulova ëngjëllin e vogël...Nata ishte shumë e qetë rrugët tani ishin përsëri të qeta, dukej që Mazu kishte në planë të më largonte shumë larg vendit tim edhe pse e lodhur po friksohesha të flija pasi që në krah tashmë e mbaja djalin tim.
.

Per te gjithe ata qe jane duke e lexuar historin doja t'ju lajmroja qe historia pas tere ketyre kapituj eshte drejt fundit, keshtu qe faleminderit per kohen qe ia keni kushtuar historise ❤️.