Psycho (shqip)

*Kapitulli 49

Shikova Mazun i cili me një buzëqeshje po më priste që të flisja.
Mari:Baba ky është Maz...Marukus.
Thash duke e shikuar baban, nuk po më pëlqente që po e gënjeja por nuk doja që të lëndohej.
Mazu:Përshëndetje.
Tha ai duke zgjatur dorën dhe babai kapi dorën e tij duke mos e kuptuar se pse dreqin isha unë këtu.
Babai:Dhe çfare do ti ketu? Çfare po ndodh?
Tha ai duke kthyer kokën nga unë.
Mari:Epo baba...
Ndalova duke e shikuar, por fjalët nuk po më dilnin nuk mund të flisja.
Mazu;Zotëri si thoni të ulemi në fillim.
Tha ai duke i bër me dorë nga tavolina që ishte e mbushur me ushqim, sytë e babait shkuan nga unë e pastaj pohoi me kokë duke ecur pas Mazus.
Mari:Hhh.
Shfryva frymën dhe eca tek ata babai ishte ai që vetëm shikonte e dëshironte të dinte sa më shpejtë se çfarë po ndodh.
Babai:Mariposa unë erdha të të marrë.
Tha ai dhe unë menjëhere ndjeva sytë e Mazus nga unë.
Mari;Përse baba.
Babai;Si përse, do kthehemi tek shtëpia jonë.
Tha ai duke më shikuar ndërsa unë nuk mund ta shikoja në sy, ishte vështirë të flisja.
Mari:Nuk dua...baba.
Thash duke mos ngritur ende sytë e dija që përsëri do shikoja sytë e babait të habitur.
Babai:Çdo të thuash...përse nuk do.
Kur ngrita kokën sytë e mi ishin ata që kishin guxim të flisnin por zëri im nuk dilte.
Mazu:Ajo se çfarë dëshiron të thotë vajza juaj...Mariposa tashmë jeton këtu gruaja juaj e di kete, ne jemi të martuar.
Tha ai duke kapur dorën time ku menjeherë babai ngrysi vetullat duke më shikuar mua e pastaj Mazun ku ky i fundit po shtrëngonte dorën time këtë po e merria si një paralajmërim që duhej të bëja diçka.
Mari:Të thërrita se doja që ta dije, pasi dëgjova që po më kërkoje...nuk dëshiroja të shqetësohesh më shumë.
Po shikoja sytë e babait që ishin aq të habitur e nuk po kuptonte asgjë.
Babai:Kur ndodhi kjo, kur dreqin u martuat ju.
Tha ai duke ngrysur vetullat, ndërsa unë largova dorën nga Mazu shpejtë.
Mari:Nuk munda të të lajmroja.
Babai:Pëse unë po e kuptoj këtë gjë tani.
Ndalova duke e shikuar, sa veshtirë që ishte, sytë e mi dëshironin të tregonin çdo gjë, që kjo së e vërtetë që po gënjeja sepse që nuk doja ta rrëzikoja atë.
Mari:Unëë..unë u ngrinda me nënën...dhe nuk kam folur me të më....ndoshta ajo harroj të të tregoj, ajo e dinte.
U ndala e nuk fol për pak minuta derisa dëgjova zërin e babait.
Babai:Ose ndoshta nuk mundi.
Ula kokën duke u munduar të mos qaja.
Babai:Kam me muaj që po të kërkoj dhe ti papritur mbrëmë më shkruan, më lajmron dhe tani edhe më e papritur tregon që je e martuar...çfarë dreqin po ndodh?
Mari:Baba kan kaluar 3 muaj që unë nuk kam shkuar në shtëpi, nuk di se çfarë bëhet aty, nuk e dija as që ti ishe këtu.
Babai:Epo do që ta dish se çfarl ka ndodhur, nëna jote ka vdekur Mariposa, e di këtë gjë apo mos vallë tani po e dëgjon këtë.
Tha ai ndërsa zemra po më dhimbte kur po shikoja se sa i lënduar ishte babai...që po dëgjonte këto fjalë nga bija e tij, ishin të pakuptimta vërtet.
Babai:Nëna jote u gjend e vdekur në shtëpi, ishte...trupi saj e di se si u gjend....ishte e tmerrshme, kishte pjese te munguara, nuk e di si nje person mund ta bëj një gjë të tillë ndërsa ti këtu qëndroje e lumtur, e martuar.
Tha ai i nevrikosur ku sytë e mi u mbushën me lotë.
Mari:Baba më dëgjo unë...
Marukus:Na vjen keq për këtë lajm zotëri por Mariposa e as unë, nuk e dinim për vdekjen e saj, por  mund të na tregoni se kur do bëhet varrimi që të jemi aty.
Tha ai dhe unë hapa sytë duke kthyer kokën nga ai këtë gjë po e bënte edhe babai pasii dëgjoj atë se çfarë tha i cili u ngritë në këmbë duke goditur me duar fort tavolinën.
Babai:Çfarë the?
Tha ai i nevrikosur Mazu po e shijonte aq shumë këtë gjë.
Mari:Baba qetësohu, unë nuk e dija dhe...
Babai:E di çfarë, tani nuk e di nëse dua të flas me ty Mariposa...Isha aq i shqetësuar aq shumë sa mendoja që mos të ka ndodhur edhe ty diçka, por e shoh që po shqetësohesha kot, ti qenke shumë më mirë se unë, nëna jote nuk është më dhe ti...më dëshpërove Mari.
Ai uli kokën e grushtoi dorën që të mos nevrikosej më shumë, të mbante vetën.Dhe si ti thoja unë të vërtetën kur sytë e Mazus qëndronin vetëm nga unë, nuk und të flisja më kur ai po përmende maman, kjo po më mërziste shumë. Kur ai u kthye që të dilte nga shtepia unë vrapova drejt tij.
Mari:Baba.
Thash duke kapur krahunë e tij ku sytë e mi po luftonin po tregonin çdo gjë që të më shikonte mua dhe jo të dëgjonte fjalët e mia nuk po i thoja me zemër...
Babai:Nuk dua të flasë më shumë Mari, nuk e di nëse mund të kem forcë të përballoj më shumë gjithë këto gjëra.
Tha ai duke më larguar dorën bëra prap hapa drejt tij por dora e Mazus kapi dorën time më bëri të ditur që të mos e ndaloja atë që të mos flisja me të, çdo veprim që Mazu bënte unë duhej të mendoja për të mirën e babait e të bëja po atë që Mazu më thoshte....