Psycho (shqip)

*Kapitulli 57

Hapa sytë teksa po e shikoja atë të shtrirë.
Mari:Laitooo...LAITOO.
U dëgjua zëri im teksa po e shikoja nëse po merrte frym, nëse ishte ende gjallë...nëse mund të bëja diçka që ta shpëtoja,nësee...nëse kishte ende shpresa për të jetuar...Mendova unë teksa e shikova...
Mari:Laitoo.
Jo, ai nuk po merrte frymë,thika ishte e vendosur aq thellë sa nuk mund ta shikoja ashtuu...nuk-nuk mund ta besoj këtë,sytë po fillonin të më trubulloheshin teksa po e shikoja Laiton ashtu te shtrirë. Ngrita ngadalë shikimin dhe pashë sytë e habitur të Mazus që po shikonte trupin e Laitos në tokë, asnjëri nga ne nuk po thoshte asgjë dhe vetëm zëri im po dëgjohej teksa qaja...përse duhej ta bënte këtë. Si më la të vetëm me këtë njeri...sii.

Mazu;SI DREQIN. SI DREQIN ME GENJEN MUA.
Tha ai duke grushtuar duart dhe shikonte me vetullat e ngrysura,tani isha vetëm unë,vetëm unë dhe aiii...Tani nuk kishte shpresa për mua, aii nuk ishte mëë, Laitoo nuk ishtee, çfarë do të ndodh me mua tanii...Jam vetëm me një psikopat...-Pse dreqin Laito nuk më vritee. Si dreqin më le vetëm.
Po mendoja unë teksa trupi po më dridhej, ngadalë ngrita sytë dhe shikova Mazun që erdh drejt meje, ngriti dorën shtrëngushëm duke kapur flokët e mia aq shtrëngushëm duke më tërhequr fortë sa më dukej që të tërë flokët do m'i këpuste, do më linte pa to, por të them të drejtën tashmë isha mësuar më këto dhimbje, gjithçka ishte e njejtë.

Kur zbritëm isha përsëri në atë bodrumin e ftohtë i mbushur me errësir përsëri aty...M'i lidhi duart teksa unë po qaja dhe jo nga dhimbaj e flokëve por për Laiton për fatin e tij e timin...Sot ishte dita e tij e funditt...Pse dreqin duhej të ndodhte kështu...Mendovaa unë duke dëgjuar hapat e Mazus që po dilte duke mos thënë asgjë por shikimi i tij tregonte që ai nuk po e priste që Laito ta bënte atë, është faji im...nuk duhej të dilnim, nuk kishte pse më ndimonte...PSE DREQIN DUHEJ NDODHUR KËSHTUU.
.
Kur Mazu dol nga ai bodrum në mendjen e tij iu kujtua dita kur Laito dol nga shtëpia për të marrë Mariposën që ishte e lidhur nga vetë ai në atë dobër.
-Mazu:Cili nga ata të dy duhet ta vrasë-Kjo ishte ajo që ai po mendonte në ato momente teksa i shikonte.
Mazu:1,2,3,4,5,6...
Filloj ai duke numëruar, ngadalë teksa shikonte se cilit person do i bie numri 10.
Mazu:7,8,9,10...Mariposa.
Ishte ajo dhe jo Laito, ishte ajo që ai kishte planifikuar ta vriste.
Mazu:Sapo shkatrrove planin time Laito.
.
Mazu po qëndronte i ulur e po shikonte shtëpin, ku para shumë vite kjo ishte shumë më ndryshe, nuk ishte kaq e ftohtë dhe nuk ishte kaq e qetë, nga dritaret rrezet e diellit ndriqonin shumë më shumë aq sa ishte vëshirë të rrije para tyre jo si tani që nuk kishte asnjë rreze, kur sytë e Mazus shikuan derën e shtëpisë ngadalë po i kujtohej se si ishte para disa viteve e bukur dhe me ngjyra që ishte e ndriquar dhe para syve të tij u shfaq një djalosh i vogël.
Një djalosh teksa po e shikonte baban e tij që po priste një drerë aty tek pema, sytë e tij nuk po largoheshin nga dora e babait që mbante thikën, teksa edhe dora e djaloshit po lëvizte doreën e tij ashtu siç po bënte edhe babai i tij.
X:Violett eja këtu.
Zëri i një gruaje ia tërheqi vëmendjen nga ajo që po shikonte i cili kthej kokën duke bërë që sytë e tij të fillonin gruan që thërriti, buzëqeshjen e saj dhe sytë e saj të gëzuar teksa po shikonte vajzën e saj që luante me kukullat që mbante në duar aty mbrapa shtëpisë të ulur në atë barin e gjelbërt,aty mes lueleve po bënte që djaloshi tek dera të shikonte me një shikim jo aq të këndshëm.
X:Mazu eja e më ndihmo.
Sytë e Mazus së vogël u larguan vetëm tani nga nëna e tij duke u kthyer nga babai që ta ndimonte.
X:Nëse Violeta do e shikonte këtë në sytë e saj do kishte lotë, por kjo duhet të jetë ndryshe tek ti, sytë e tu nuk duhen të tregojnë dhimbje ashtu siç nuk e bëj unë, duhet ta dish që një burrë nuk qanë kurrë.
Tha ai teksa po e shikonte atë që po rrinte në këmbë ku fytyra e Mazus nuk po tregonte asnjë emocion.
X:Përse heziton mbaje.
U dëgjua përsëri zëri i babait të tij teksa po zgjaste mishin e drerit.
X:Mazu një burrë nuk duhet të hezitoj kurrë.
Tha ai teksa len mishin tek dora e Mazus, uli kokën dhe shikoj mishin në duart e tij e pastaj  shikoj rrobat e tij që u bën me gjak.
X:Pse dreqin shikon rrobat nuk je një vajzë që të kujdesësh për rrobat.
Sytë e tij u ngritën dhe u takuan përsëri me sytë e babait të tij menjëherë si dëgjoj zërin e tij ku këtë herë ishte zëri më i ashpërt.
X:Nesër do shkojmë për gjueti do të të mësoj se duhet të gjuash, se si duhet vrarë një kafshë.
Thoshte ai teksa lëviste thikën lehtë duke e larguar mishin nga trupi i drerit.Përsëri Mazu nuk po ndjente asgjë edhe kur po shikonte syrin e drerit që ishte i hapur, nuk kishte dhimbje në faktë buzët e tij bërën një buzëqeshje teksa mbante shikimin tek ai sy i drerit, nga kjo buzëqeshje filloj edhe historia e tij.