Psycho (shqip)

*Kapitulli 52

Dora e tij po shtrëngonte fytin time teksa buzët e tij po formonin buzëqeshjen e tij, sytë e mi ende ju friksonin asaj buzëqeshjes por nuk po pendohesha që e provova, që rrezikova.
Mazu:Mendove se unë nuk e dija për thikën që ishte aty në tokë.
Tha ai duke ngritur njërën vetullë dhe ngriti dorën që kishte të mbushur me gjak.
Mazu:Si thua të provojm tek ti tani.
Tha ai dhe morri dorën time.
Mari;Ndalooo.
Thash duke dashur të largoj dorën time nga dora e tij.
Mari:Ndaloo!
Thash teksa zemra ime po rrehte fortë kur tashmë e dija se çfarë dreqin do bënte.
Mazu:Mendove se unë do vdisja aq lehtë.
Tha ai duke ngritur dorën që mbante thikën.
Mari:Ndalo të lutemmm.
Mazu;Nuk është e drejt edhe unë dua të zbavitem ashtu sikur ti bëre me mua.
Mari:TË LUTEMM.
Thash shpejt por maja e thikës hyri po në mes dorës sime, zëri im u dëgjua në tërë dhomën, ai zë po përkon ndihmë, e di që u dëgjua në tërë korridorin, e në tërë shtëpin ndoshta. Dhimbaj ishte edhe më e madhe kur thika dol nga dora, zëri im po dëgjohej më shumë teksa dora tjetër kapi dorën duke mbajtur shtrëngushëm teksa gjaki po mbulonte të dy duart.
Mari:PSIKOPAT..PRIKOSPAT..KUR DREQIN DO VDESËSHH.
Thash e nevrikosur teksa e shikoja me lotë në sy, as këmbët nuk mund të qëndronin me një vend nga dhimbja e dorës.
Mazu:Nuk është asgjë, kjo është vetëm gërvishtje.
Tha ai ndërsa unë u ula prap në tokë duke mbajtur dorën edhe më shtrëngushëm.
Mari:Pse dreqin nuk vdess.
Thash duke e shikuar me vetullat e ngrysura ndërsa ai si ishte duke buzëqeshur kur thash ashtu largoj atë buzëqeshje ngrysi vetullat.
Mazu:Mbylle.
Tha ai duke ardh afër meje.
Mari:Ti duhet të vdesëshh.
Mazu:Të thashh mbylle.
Tha ai duke ngritur zërin teksa më goditi në fytyrë, por prap u ktheva dhe e shikova.
Mazu:Mjaftë më shikove ashtu.
Tha ai duke ardhur afër meje.
Mazu:MJAFTË TË THASHH.
Tha ai duke vendosur duart tek sytë e mi, duart e tij ishin aq afër sa dëshironin të mi largonin të dy sytë, ndërsa duart e mia po mundoheshin të largonin duart e tij.
Mari:La..rgo..hu.
Po ndjeja edhe thonjët e ti brenda në sytë e mi.
MAri;Largohuuu.
Thash unë teksa shtrëngoja fort duart e tij..Me tërë thonjët e mi po shtrëngoja krahët lëkurën e tij, vetëm që të largonte duart e tij nga unë.
Mazu:Kjo është arsyeja se përse nuk dua të nevrikosem.
Tha ai kur largoj duart teksa unë mbylla sytë edhe pse ende ndjeja dhimbjen në sy.
Laito:Zotëriii.
U dëgjua zëri i tij ku unë me duart e mia që tashmë ishin të dyja me gjak po prekja sytë që kisha ende mbyllur duke u munduar të largoja dhimbjen tani nuk e dija nëse kisha dhimbje në sy apo në dorë më shumë apo në të dyjat.
Mari:Laito.
Thash duke dashur të shkoj tek dera por ai më ndaloj, dhe ishte Mazu që u ngrit e hapi derën.
Laito:Zotëri çfarë po ndodh.
Tha ai dhe Mazu bëri një buzëqeshje.
Mazu:Ncc si dreqin vije dhe ndërpret lojën tonë.
Laito:Dora jote?
Mazu;Është pjesë e lojës.
Tha ai i nevrikosur duke mbyllur derën por Laito vendosi dorën tek dera dhe e ndaloj mbylljen e derës.
Laito:Dua ta shoh Mariposën.
Tha ai por Mazu ngriti njërën vetullë.
Mazu:Përse, do që të na bashkohesh?
Tha ai duke e tërhequr atë afër e filloj ti thoshta diçka në vesh, ndërsa unë edhe pse nuk u ngrita po mundohesha të shkoja më saktë po mendoja të shkoja në banjo e të mbyllesha aty por ndjeva dorën e Mazus që kapi këmbën time e më tërhoqi pasi unë isha në dysheme tani, dora ime po bënte tërë dyshemen me gjak.
Mazu;Nuk e mbaruam atë që e filluam.
Tha ai dhe unë pashë që ai kishte mbyllur derën.
Mazu:Mos u brengos se nuk do të të lëndoj më.
Tha ai duke buzëqeshur teksa unë po qaja me zë, e shikova atë i cili hapi fustanin tim, po në atë moment u dëgjuan edhe fishekzjarret që po ndriqonin qiellin me ngjyra.
Mazu:Gëzuar vitin e ri e dashur MA-RI-PO-SA.
Tha ai duke u afruar afër meje pasi largoj fustanin tim.
Mazu:Sot kjo nate do ishte nata jote e fundit por më kujtua që mund të vdes një person tjetër vend teje...apo jo.
Tha ai duke qëndruar mbi meje teksa me njërën dorë mbante duart e mia.
Mazu;Të thash që në fillim por ti nuk e bëre atë që kërkova kështu që mos u befaso po dëgjove që ai ka vdekur.
Mari:Më vrit mua më mirëë.
Mazu:Përse të të vras kur me ty mund të zbavitemm.
Tha ai duke buzëqeshur dhe u afrua duke më puthur përsëri dhe përsëriii.