Psycho (shqip)

*Kapitulli 40

Mazu:Si thua të vazhdojmë lojën këtu.
Tha ai duke më shikuar, ndërsa unë po mundohesha të largoja duart e tij. I cili me dorën tjetër po më largonte lotët nga fëtyra.
Mazu:Shhh.
Dëgjova zërin e tij duke buzëqeshur i cili më largoj maicen nga trupi duke e grisur, vetëm atë kisha në trup në fakt as atë më dhe të brendshmet.
Mari:Të lutem moss, jo përsëri.
Thash duke shikuar me sy përgjërues..
Mari:Të Lutem.
Mazu:Duhej ta mendoje, para se të rrisje zërin.
Tha dhe me dorën e tij kapi nofullën time e bashkoj buzët e tij me të mia, ku kjo puthje më kujtoj atë puthjen në ballo ku e mendoja tërsisht ndryshe ndërsa tani po pendohesha po qaja edhe më shumë nga ato kujtime.
Isha aq keq, doja vetëm të vdisja që të mos përjetoja asgjë nga këto që po përjetoj, dua të vdesë.
Nuk po lëvizja as nuk po mundohesha të largohesha, e dija dhe ai e dinte që nuk do të mundja të bëja gjë me këmbën e thyer. Kur largoj dorën e tij nga nofulla ime e vendosi mbrapa shpinës sime duke shtrënguar lëkurën time, duke filluar të puthë qafën time, ndërsa sytë e mi po shikonin lartë qiellin hënën e cila vetëm ajo e dinte se çfarë po më ndodhte, vetëm ajo i ndjente lotët e mi, prandaj filloj të qaj edhe ajo, të qaj i tër qielli, ato pika që më bën të mbylla sytë e të ndjeja prap atë që më largonte edhe të brendshmet perseri, perseri po ndodhte.
Ndjeja dhimbje tek këmba te cilen nuk mund ta lëvizja, për fajin e saj unë nuk munda të largohesha tani kjo po më ndodh përsëri.
Shtrëngova nofullën kur ai preku këmbën time të lënduar, e ndjeja që këtë po e bënte me qëllim, kjo bënte që lotët të pikonin, sa po filloja të mendoja që më nuk kisha lotë që të shfaqnin dhimbjen time, por tani nuk ndalonin.

Ndjeja prekjet e tij perseri, ndjeja qe me zhveshi perseri, trupi im qe ndjente te ftohte ai po ndjente kenaqesin e tij. Po harroja dhimbjen qe kisha ne kembe kur fillova te ndjeja edhe me shume te puthurat e tij ne trupin tim, duart e tij qe preknin fort lekuren time, shikova ate e tmerruar zgjata duart duke munduar ta largoja por forca e tij ishte shume me e madhe. Nje dore e vetme e tij kapi te dy duart e mia duke mi mbajtur fort, teksa me doren tjeter ai prekte pjeset e trupit tim, ne çdo pjese pa pasur problem, ndjeva gjuhen e tij qe preki stomakun tim duke ngritur me lart, edhe ai tashme ishte i zhveshur, ishim ne mes te malit mbrapa ndjeja dheun, insektet qe preknin trupin time dhe para  ndjeja Mazun qe kisha afer meje.
.
Kur ai u ngritë filloj të vishte pantollonat e tij  nuk e di sa kohë kaloj por shiu nuk pikonte edhe aq shume, e shikova atë i cili para se të mbyllte mirë pantollonat nga xhepi i tij morrë një thikë.
Mazu;Me këtë do e mbarojmë lojën për sot.
Tha ai duke u ulur prap ndërsa unë po dridhesha nga frika duke e shikuar, çfarë mund të bënte më shumë tani, ai tashmë kishte marrë gjithçka nga unë.
Mazu:M.
Tha ai teksa me majën e thikës preku lëkurën time në këmbë, mbylla sytë teksa shtrëngova fuart kur ndjeva atë teksa bënte shkronjën M. Zgjata dorën që të ndalonte por duart e mia te gjora nuk bënin gjë vetëm sa ai shtrëngonte më shumë thikën.
Mazu:Duket bukur.
Tha duke shikuar atë që kishte bër ku tashmë këmba ime ishte mbushur me gjak.
Mazu:Mos lëviz nga këtu.
Tha ai duke rrotulluar thiken, ndërsa unë po qaja, dhe jo nuk mund të ngrihesha, isha e lodhur dhe kisha dhimbje.
Duart e tij po rrotullonin thikën teksa mbante shikimin tek unë, ata sy nuk shfaqeshin gjë e shihja që nuk ndjente dhimbje për atë që bënte nuk fajsonte veten. Nga ai shikim u kthye duke ecur që të largohej unë qëndroja ashtu e shtrirë në tokë, pa rroba në trup, pikat e shiut preknin çdo pjesë të trupit tim dhe zëri im dëgjohej sëbashku me zërin e shiut që ishte më i vogël...Po qaja aq shumë,nuk mund të lëvizja të ngrihesha tani kisha dy këmbët e lënduar, doja të vdisja nuk doja të shikoja rrezet e diellin nesër nuk doja ti shikoja atë dritë po e urreja. Pos dhimbjes ndjeja edhe të ftohtë por a mund të bëja gjë jo pos të mbyllja sytë dhe vetëm të qaja,qaja...dhe qaja.