Psycho (shqip)

*Kapitulli 28

Në mëngjes kur u ngrita pashë që filluar të bjer shi, ku këto ditë shiu po shfaqej më shumë. Pasi përfunduam me veshjen e uniformave unë dhe Lirika dolëm nga dhoma ku profesori Mazu vetëm ishte në korridor duke pritur ashensorin.
Lirika:Mirëmëngjes profesor.
Tha ajo ndërsa ai vetëm e shikoj me bisht të syrit dhe pohoj pak me kokë. Kur hyrëm në ashensor Lirika po më tregonte në telefonin e saj videot që kishte ruajtur dhe pëlqente t'i shikonte pasi i dukeshin qesharake, por për mua nuk dukeshin gjë të them të drejtën. Prandaj ngrita kokën dhe e shikova profesorin i cili ishte i mbështetur e po e shikonte Lirikan duke rrotulluar stilolapsin me gishtat e tij, vetëm pasi unë po e shikoja sytë e tij u kthyen nga unë ku buzët e tij formuan një buzëqeshje.
Lirika:Mbërritëm më në fund.
Tha ajo duke dal nga ashensori.
P.Mazu:Lirika mund të flasim pak.
Tha ai ku më bëri të shikoja e habitur që po e thërriste atë.
P.Mazu:Mariposa ti mund të shkosh në klasë.
Shikova Lirikan ku te dyjat ne shikonim njeren-tjetren të habitur. Por që eca nga aty duke kthyer kokën ndoshta 1 ose 2 her nga ta.
Nuk kishte për çfarë ta thërriste atë, për çfarë duhej të flisnin...po mendoja unë teksa rrija e ulur në bankë. Qëndrova aashtu deri sa Lirika erdh brenda në klasë.
Mari;Hëë për çfarë të thërriti.
Lirika:Më tha që të mbledhi parat se do shkojmë në pushim javor.
Mari;Ohh po.
Thash unë duke pohuar me kokë...dhe bëra një buzëqeshje, pasi kisha humbur fare për pushimin që profesori tashmë më kishte treguar.

Mari:Lirika do vish.
Thash unë kur po dilja nga klasa ku tashmë kishim përfunduar të gjithë orët.
Lirika:Shko se unë do shkoj të flas me profesorin Mazu, për këtë punën e parave.
Tha ajo dhe unë pohova me kokë duke ecur, edhe pse nuk po më pëlqenin që tani këto takime me të që ajo po i bënte.

Kur mbërrita në dhomë rrija ulur, ngihesha në këmbë, dilja në ballkon, pastaj kthehesha brenda, nuk dija çfarë të bëja vetëm, telefoni rrinte aty në shtrat por nuk e merria kishte kohë që nuk po e përdorja tashmë për arsye që tashmë e dijmë, por pasi që tani nuk ishte as Lirika duhej vetëm të ecia nëpër dhomë. Pasi kaluan edhe disa minuta te vetmuara vendosa të zbrisja dukej që Lirika nuk ishte ajo që po shfaqej, kur zbrita pashë Lorken vetëm, duke më bërë të ditur që ajo ishte ende me profesorin Mazu. Në klasë nuk ishin e as në zyrën e profesorëve.
Mari:Ku mund të jenë këta.
Mendova unë duke shikuar shkallët, ku po këto shkallë më kujtuan biblioteke, dhe ishte një anë e imja që më thoshte të shkoja aty. Shkallët që po i kaloja me dy-tre hapa tregonin që doja të mbërrija sa më shpejt aty. Pasi shkallët mbarruan eca në korridor ku mund ta shikoja tashmë derën e bibliotekës, ishte ajo derë që bëri të më kujtohen shumë gjëra. Hapa derën duke shikuar përreth por nuk pashë të ishte përreth, derisa pashë çantën e Lirikas në tavolinë.
Mari:Lirika.
Thash duke ecur ngadalë drejt çantës saj që ishte aty, por që sytë e mi shikuan të habitur kur Lirika dol pa pritur përballë meje.
Lirika:Çfarë bën këtu Mari?
Mari:Erdha të shoh se ku je.
Lirika:Erdha të kërkoj një libër.
Mari:Je vetëm.
Ajo pohoj me kokë duke morrë çantën e saj.
Mari:Cilin libër morre?
Lirika:Nuk munda ta gjeja...eja të dalim.
Tha ajo duke kapur krahun tim dhe më tërheqte që të dilnim, por sytë e mi nun shikuan atë por hijën që ishte mbrapa dollapit të mbushur me libra.
Lirika:Eja Mari, të shkojmë.
Mari;Tanii.
Thash duke mos i larguar sytë nga ajo hije, derisa pashë personin që dol nga aty...dhe nuk ishte diçka për të habitur kur pashë profesorin Mazu të mbështetur me një buzëqeshje teksa më shikonte.
Eca nga aty me vetullat e ngrysura dhe shkova pas Lirikës.
Mari:Lirika çfarë ndodhi kaq pa pritur, përfunduat punë me profesorin Mazu.
Thash duke kryqëzuar krahët teksa po e shikoja atë që ishte e humbur e gjitha si unë ditën e parë kur mbajta orë shtes me të. Ka bërë të njejtën që me të... Hhhh ai po që është një pervert i madh.
Lirika:Po i tregova që nxënësit do i sjellin parat të premten.
Tha ajo duke hyr në ashensor duke vrapuar i cili po mbyllej.
Mari:Nuk po më pëlqen kjo.
Thash unë ku tashmë dyert e ashensorit ishin të mbyllura dhe une nuk isha brenda tij.