Psycho (shqip)

*Kapitulli 58

E kaluara e Mazus

Duart e vogla që po mbanin armin dridheshin për shkak se arma ishte shumë e rëndë për një fëmijë si ai por babai i tij ishte ai që po e urdhëronte ta mbante.
X:Shiko atë lepurin aty...
Tha ai duke drejtuar gishtin nga lepuri që ishte ku njëri sy i Mazus ishte i mbyllur dhe tjetri po shikonte po drejt lepurit.
X:Gjuaje!
Dëgjoj zërin e babait të tij por nuk e bëri, sepse e dinte po të gjuante tani do e humbte shënjestrën, vetëm kur lepuri ktheu kokën pasi dëgjoj një zhurmë ai shkrepi armën aq fort sa u rrëzua në tokë. Por dhimbjen që morri nuk po i interesonte dëshironte të shikonte vetëm lepurin e vdekur.
X:Si hera e parë që ke, je shumë më i mirë se sa e mendova.
Tha babai i tij që po shikonte lepurin e vogël të gjakosur dhe vetëm sytë e Mazus po tregonin knaqësin e tij teksa shikonte gjakun që dilte nga lepuri i vdekur, nuk kishte dhimbje në zemrën e tij për atë që bëri, aq sa dëshironte të provonte më shumë atë armë atë knaqësi që provoi tani.
Violeta:Vëlla shiko shiko.
Tha ajo duke treguar kukullën e saj që e kishte lyer nëpër fytyrë kur ai hyri brenda pas gjuetis.
Mazu:E shëmtuar.
U dëgjua zëri i tij kur shikoj atë ku sytë e Violetës u mbushën me lotë e filloj të qaj.
X:Të kam thënë që nuk duhet ta bësh të qash Violetën.
U dëgjua zëri i ashpër i nënës duke bërë hapat e saj gjigande dhe me dorën e saj preku faqën e Mazus fort, ku sytë e Mazus u hapën të habitur sa sytë filluan ti mbushen me lotë por kur shikoj baban e tij-Një burrë nuk qanë kurrë-Në mendjen e tij po i rrinin po këto fjalë prandaj vetëm uli kokën dhe shtrengoj duart teksa veshët e tij dëgjonin zërin e motrës së saj që qante, filloj ta urrej aq shumë atë zë që qante..po e urrente.
X:Natën e mirë nëna të do.
Po i thoshte ajo Violetës që tashmë kishte zërë gjumi. Nuk tha asgjë më shumë vetëm ndali dritën dhe mbylli derën, në ato rreze të hënës sytë e Mazus u larguan nga dera që u mbyllë dhe ngadalë shikuan fëtyrën e Violetës të motrës së saj të binjakës së sa,ku rrezët e hënës po i bënin dritë fytyrës së saj.
U ngrit nga aty dhe morri kukullën e saj ku në atë qetësi filloj të largoj krahët e kukullës sëbashku me këmbët, e ngadalë e vendosi tek kryet e saj ashtu vetëm me kokë dhe vetëm atëherë mbylli sytë.
Kur dielli po shkëlqente tërë vendin me rrezet e tij Mazu dhe Babai i tij po dilnin nga shtëpia dhe vetëm atëherë ai dëgjoj të bërtiturën e Violetës.
Ditët e gjuetis çdoherë e më shumë Mazu po i shijonte sa filluan ti dukej çdoherë diçka e njejtë, prandaj ai kishte nevoj për diçka të re diçka që nuk e kishte provuar asnjëherë.
.
Tavolina ishte e mbushur me ushqim por sytë e Mazus po qëndronin tek sytë e gruas që kishte përballë teksa buzëqeshte duke morrë gjërat që ishin aty e i linte tek Violeta.
Violeta:Po Mazus ai nuk ka asgjë.
Tha ajo duke shikuar Mazun.
X:Mazu ka ngrënë më herët nuk është i uritur.
Tha ajo dhe vetëm atëherë ai largoj sytë nga ajo.
Këtë herë shiu po prekte tokën më shumë e më shpejt sa qielli po errësohej dhe vetëm Mazu dhe Violeta ishin jashtë në ato pika shiut.
Violeta:Ejaa Mazu.
Tha ajo teksa po bënte me dorë, ndërsa sytë e Mazus po qëndronin tek dega që ishte gati të këputej po aty ku ishte Violeta.
Violeta:Ejaa.
Tha ajo ndërsa Mazu nuk po fliste vetëm shikonte atë dhe priste të këputej ajo degë.
X:Violetaa...
Tha gruaja kur pa Viloleten që ishte e lagur e gjitha.
Violeta:Mazu është lënduar.
Tha ajo duke drejtuar dorën nga Mazu ku krahu i tij po rrjedhte gjak.
X:Duhej të ishe kujdesur më shumë për të.
Tha ajo kur pa që tek këmba e Violes ishte një gërvishtje e vogël.
Violeta:Por...Mazu..
Gruaja ndaloj dhe vetëm shikoj Mazun që po ecte drejt shkallëve ku fëtyra e tij nuk por tregonte dhimbjen që kishte, nuk tregonte asgjë përsëri asnjë emocion edhe pse sytë e tij shikonin gjakun tek krahi i tij, ai nuk po ndjente asgjë...Dhe vetëm kur duart e tij kapën një flutur sytë e tij ndryshuan ngadalë kur gishtat e tij filluan të largonin krahët e saj dhe vetëm atëherë fëtyra e tij ndryshoj, vetëm tani ishte një buzëqeshje e vogël në fëtyrën e tij.
Violeta:Çfarë bën vëlla?
U dëgjua zëri i saj kur hyri.
Violeta:Dëshiron të shëroj plagën?
Tha ajo me një buzëqeshje ndërsa Mazu luante ende me fluturën..
Violeta:Çfarë po i bënn.
Mazu:Po e lë të lirë nga kjo botë, po e dërgoj larg kësaj bote.
Violeta:Dhe në cilën botë po e dërgon.
Tha ajo dhe Mazu ktheu kokën nga ajo.
Mazu:Në një botë ku edhe prindrit shumë shpejt do shkojnë.
Tha ai duke buzëqeshur.