Psycho (shqip)

*Kapitulli 63

Dëgjova zërin e ti të përgjumur, ku ngadalë ktheva kokën nga aii, por asnjë fjalë e tij asgjë e tij nuk do ndryshoj atë se çfarë më ka bërë, apo atë se çfarë më ka ndodhur. Është ky person që prindërit e mi janë të vdekur, është ky që mikesha ime është e vdekur, që Laito vrau vetën që unë tani jam këtu e shkatrruar.
Mendova unë duke shikuar fëtyrën e tij, ata sytë që i mbante të mbyllur.
Mazu:E besove atë që të thash që kthehesh e më shikon.
Dëgjova përsëri zërin e tij teksa mbante ende sytë e mbyllur e me buzët e tij formoj një buzëqeshje.
Mari:Të dëgjosh diçka të tillë nga ti më frikson edhe më shumë.
Thash duke u larguar  nga ai por ai më tërheqi afër tij ku sytë e mij takuan sytë e tijj.
Mazu:Vërtetë atëherë duhet të të them më shpesh fjalë të tilla.
Tha ai duke vendosur flokët mbrapa veshit tim teksa më shikonte, e ngadalë me gishtin e tij preku buzën time.
Mari;Larg..
Fjala ime ndaloj kur ai u afrua e më puthi në ballë, dreq ky person më frikson për vdekje.
.
Kur u ngrita në mëmgjes zbrita poshtë ku frigoriferi këtë herë nuk ishte i zbrazët, prandaj duart e mia kapën çfarë të mundnin sepse po vdisja urie.Kur fillova të provoja atë që kisha përgaditur, mbylla sytë duke buzëqeshur nga shija e mirë.
Mari:U bë një kohë e...
Fjalët e mia ndaluan menjëherë kur hapa sytë dhe pashë Mazun që po mbante dorën e tij të drejtuar nga unë me armë.
Mari;Çfarë po bën?
Thash duke hapur sytë e frikësuar...Mendimet e para qe kisha ishte fëmija, nuk po friksohesha për vetën time, por nuk doja ti ndodhte diçka fëmijës që kisha, nuk po brengosesha për vetën time.
Mazu:Fëmija nuk e ndryshon planin që unë kisha për ty.
Tha ai duke buzëqeshur.
Mazu;Ndonjë fjalë të fundit.
Mari;Mazu, çfarë dreqin po bënnn.
Thash ku sytë e mi u mbushën me lotë ai përsëri më shikoj me atë buzëqeshje që unë e urreja, dreq e urreja kaq shumë, kur shkrepi armën zëri im u dëgjua menjëherë duke u ulur.
Mazu:Hahahaha..
U dëgjua e qeshura e tij ajo e qeshur që më bëri të shikoja me vetullat e ngrysur.
Mazu;Duhet të më njohësh më shumë e dashur.
Tha ai teksa tregonte armën që ishte e zbrazët dhe mungonin plumbat.
Mazu;Duhet ta dish që unë nuk do të të vrisja kaq shpejt pa ndjerë ti dhimbje.
Tha ai duke më shikuar me njërën vetullë të ngritur.
Mazu;Bëhu gati do dalim për gjuetii.
Mari:Çka?
Thash duke ngritur njërën vetullë nga ajo se çfarë tha.
.
Shfryva frymën duke mos ju besuar syve që ky i çmendur po më merrte për gjuetin,po qa dreqin kam punë unë aty.
Teksa ecnim përreth pemëve gjigande më kujtohej nata kur unë vrapoja nëpër këtë rrugë ajo natë e ftohtë që isha e friksuar për vdekje duke qëndruar aty e shtrirë.
Lëviza pak kokën që të mos rikujtoja gjërat gjë nuk më bënin të ndihesha mirë. Sytë e mi po shikonin hapat e Mazus se nga i dërgonte hapat e tij që të mos vendosja këmbën diku që do më shkaktonte dhimbje si në atë natë kur u rrëzova në atë dreq grope, ishte fjai i saj që nuk mund të largohesha.
Mendova unë duke ngrysur vetullat, por nga këto mendime nuk munda të shikoj se ku këmba ime po vendosej ku bëri që të rrëshqas ishte zëri im që bëri Mazu të kthehej shpejt nga unë ku duart e tij menjëherë më mbajtën fortë.Dhe vetëm unë po dëgjoja të rrehurat e zemrës sime të cilat ishin shumë të shpejta.
Mari;Pse dreqin duhet të vija unë me ty.Harrove që unë po mbaj fëmijë brenda meje.
Mazu;Epo e dashur nuk do të thotë që për shkak fëmijës ti të rrish tërë ditën e shtrirë.
Rrotullova sytë dhe vazhdova të ec duke mbajtur shtrëngushëm dorën e Mazus duhej për arsye sepse nuk dëshiroja të rrëzohesha, duhet të mendoj tani e tutje vetëm për fëmijën.
Kur mbërritëm në vendin e duhur këmbët e mia ishin ato që menjëherë u ulën teksa isha e mbushur me frymë.
Mari:Dhe çfarë duhet të bëj, të shikoj teksa ti gjuan, e pastaj të duartrokas për atë që bën.
Ngrita njërën vetullë teksa thash ato fjalë.
Mazu;Kush tha që do rrish të shikosh.
Tha ai duke mbushur armën me plumba.
Mari:Çfarë dreqin ke në mendje.
Bëri një gjysëm buzëqeshje dhe ngriti duart teksa mbante armën ku nuk e di saktësisht se çfarë dreq arme ishte ajo që kishte në duar. Mbylli njërin sy ndërsa me tjetrin shikonte drejtë duke kërkuar për një viktim. Ndjeja dhimbje edhe për kafshët që do i vriste, por kur ky nuk i vije keq të vrasë një njeri sigurisht që nuk do i vije keq të vrasë një kafsh.
Mbylla veshët shpejt kur dëgjova zhurmën e madhe të armës, sytë e mi menjëherë pasi u qetësova shikuan atë se çfarë kishte vrarë.
Mazu:Është lepur.
Tha ai duke më zgjatur armën.
Mazu:Provoje ti tani.
Ngrysa vetullat -Çfarë dreqin-.
Mari:Harroje.
Thash dhe ai ngriti njërën vetullë.
Mazu:Arma tani është e mbushur dhe nuk më do më vije keq të të vrasë edhe ty këtu.