Psycho (shqip)

*Kapitulli 75

Ai ngriti njërën vetullë kur thash ashtu.
Mazu:Përse i shfaq vetës tënde probleme me fjalët që i thua.?
Tha ai duke mos larguar sytë nga unë ishte ai shikim i tij serioz që më bënte të mos thoja asgjë dhe vetëm të pohoja me atë që thoshte aii.
Mari:Çfarë dëshiron?
Thash e qetë duke pritur përgjigjen e tij.
Mazu;Më bëj një kafe.
Tha ai dhe unë pohova me kokë,para se të dilja nga aty shikova se a po flinte mirë djali e pastaj eca drejt e në kuzhinë...Ku fillova të shikoja për kafen dhe sheqerin se ku i kishte vendosur ai gjërat.
Mari:Kur do mbaroj ky makth.
Thash kur padashur me duar rrëzova një gotë në tokë.
Mari;Dreq.!
Thash duke morrë copat e gotës.Por kur bëra të gjuaja në kutin e mbeturinave ngrysa vetullat dhe futa dorën që të merria atë që pash.I-Ishin pika gjumi,e dija pasi mamaja ime i përdorte kur kishte dhimbje në kokë dhe merrte këto pika që ta zërë gjumi menjëherë. Ishte e mbushur e tëra, Mazu më tha që nuk kishte edhe shumë kohë që personat që kanë jetuar këtu janë larguar, duhen të jenë ata që kanë përdorur këto dhe është Mazu ai që i ka hedhur.
Ktheva kokën kur dëgjova të hapej dera, prandaj ato pika i vendosa tek gjoksi im dhe menjëherë rregullova fustanin lartë.
Mazu;Ende nuk ke filluar .
Mari:Nuk dija ise ku kishe vendosur kafen.
Thash duke gjuajtur copat e gotës dhe Mazu më tregoj se ku ishin të vendosur ato që po kërkoja.
Mazu:Ja këtu.
Mari;Faleminderit!
Shikova me bishtë syrit teksa dilte nga kuzhina,doja të sigurohesha që ai vërtetë po dilte pasi që zemra po më dridhej...kur dëgjova derën të hapej sërisht kjo më bëri të shfryja frymën pasi që e dija që ai kishte dalë përsëri jashtë.
Shikova kafen dhe tani po mendoja...Mos vallë kjo është rruga e shpëtimit tim.Por nuk duhet ti përdori tani, është ende 16:23..Mamaja ime i përdorte zakonisht mbrëmje kur bënte të flinte ku kjo zgjaste gjumin e saj...Prandaj nëse unë dua që ajo për çfarë po mendoj të funksionoj atëherë duhet ta përdor kur ai bën të fle.
Mendova dhe u bëra të dalë nga aty teksa mbaja në duar kafen.
Mari;Urdhëro.
Thash nga dritaret pasi që Mazu nuk më lejon të dalë as edhe në oborr.
Ai erdh drejt meje dhe unë zgjata duart.
Mari;Shpresoj të të pëlqej.
Thash duke bërë një buzëqeshje.
.
Ora ishte bër 20:38 dhe unë po vrapoja për lartë pasi që tashmë kisha menduar se si duhej të ishte plani im i arratisjes.Po pra sot do arratisesha, sot do bëj zemrën guri dhe do largohem nga këtu. Do e kem më të lehtë pasi që ai do jetë në gjumë dhe e di që kur të largohem do jem më e qetë kur e di që ai nuk mund të vije pas meje.
Mendova unë kur hapa derën e dhomës dhe po kërkoja për tharsen e flokëve...Këtë herë jo për të tharë flokët.
Largova tërë rrobat pasi që e dija që e kisha parë aty diku.
Mari:Ja ku është.
Thash kur e pashë, kabëlla e tharses ishte e shkatrruar sa tërë telat e saj shiheshin...Mazu duhej ta gjuante por ia që harronte, dhe kjo që po mendoj e di që do bëj punë por ishte edhe e rrëzikshme.
Kur sytë më shkuan tek priza shfryva frymën dhe eca drejt.
Mari;Duhet ta bësh.
Thash unë duke i japur forcë vetës sime...Tashmë kisha më shumë se 1 orë që po mendoja për këtë plan dhe nuk do dështoj për shkak frikës sime. Çdoherë kam menduar për të larguar, tani që kam edhe djalin tim nuk do qëndroj më shumë...Mendova unë duke futur atë kabëll në prizë ku nuk vonoj as edhe një minutë kur pashë që tek priza bëri dritë ku ajo dritë shkaktoj edhe ndaljen e dritave tjera.
U ula në tokë duke më dridhur duart e këmbët.
Mari:Hhhhh.
Shfryva frymën ku tashmë dhoma ishte e errët pasi drita ishte e ndalur, në faktë të tërë dritat e tjera nuk po bënin, edhe kur hapa derën në korridor nuk kishte dritë që të shikoja se ku jam duke i vendosur hapat.
E bëra këtë pasi që Mazu nuk do ketë çfarë të bëj dhe do bie të fle, që të del të shikoj se ku qëndron problemi për ndaljen e papritur do pritonte pasi që është i lodhur me atë që bëri sot, dhe do e lërë për nesër...dhe çfarë do bëj nesër shpresoj të mos e di më kurrë.
Mazu;Dreq!
Tha ai kur hyri brenda dhe provoj të ndezë dritat.
Mari:U ndal e tërë rryma.
Thash duke shikuar bukuroshin e vogël me një buzëqeshje ku fytyrën e tij mund ta shikoja vetëm për shkak rrezes së hënës.
Mazu:Të shkoj të shikoj se ku qëndron problemi që u ndalën kaq papritur.
Tha ai dhe unë ktheva kokën nga ai.
Mari:Nuk është diçka për të habitur, ndoshta degët e pemës kanë prekur lartë telat e rrymes.
Mazu;Hhh ndoshta...
Tha ai dhe unë u ngrita nga aty.