Psycho (shqip)

*Kapitulli 42

Mazu shfryu frymën teksa shikoj Mariposën në tokë pa vetëdije.... Qëndroj për disa minuta në këmbë duke mos bër gjë vetëm shikonte atë ashtu në tokë, deri sa ne fund thërriti Laiton.
Mari:Laito.
Tha ai duke ngritur zërin e tij, ku bëri që ai të hynte drejt e në dhomën që ishte ai.
Mazu:Kujdesu për të.
Ai pohoj me kokë dhe morri të shikoj Mariposën.
Laito:Zotëri, ajo po digjet e tëra...Duhet ta dërgojm në spital.
Tha ai duke kthyer kokën nga Mazu i cili ky i fundit eci për tek dritarja që ishte.
Mazu:Nuk do dërgohet në asnjë spital, ti do kujdesesh për të këtu.
Laito:Po sikur të sjellim një doktor këtu?
Mazu:Të thash nuk do dërgohet e as nuk do vije askush këtu... do kujdesesh ti.
Laito:Por...
Mazu ktheu kokën pak nga ai dhe me bisht syrit shikoj atë.
Mazu:Nëse ke guxim... dërgoje atëherë, nuk të ndaloj.
Tha ai duke bër që Laito të mos thoshte gjë dhe vetëm uli kokën duke grushtuar duart, tashmë e dinte që nuk do mund të bënte gjë ashtu siç e dinte Mazu, fjalët e Laitos nuk do ndryshonin gjë dhe as të mund të kundërshtonte atë më...Kur Mazu u bë të dilte nga aty u ndal dhe shikoj Mariposën. Në mendjen e tij po luanin fjalët e tij-Ta ndimoj....të mos e ndimoj...ta ndimoj...të mos e ndimoj- por tashmë ai e dinte se çfarë do bënte.
Mazu;Hhhh...
Shfryu frymën dhe shikoj Laiton.
Mazu:Duhet patjetër të të tregoj se çfarë duhet të bësh, të të tregoj se nga duhet filluar.
Laito:Jo..zoteri.
Mazu:Atëherë fillo kujdesu...se ende nuk kam mbaruar me të.
Tha ai duke dal nga aty, dhe vetëm tani Laito filloj të merrte gjërat që i nevoiteshin.
.
Të nesërmen Laito përsëri po qëndronte afër Mariposës e cila nuk dukej që po bëhej më mirë.
Laito:Ç'dreqin po mendon aii...nëse nuk e dërgon në spital vetëm sa do vije të përkeqsohet.
Tha ai teksa po e shikonte Mariposën, sytë e tij po shikonin ngadalë pjesët e fytyrën e saj.
Laito:Më vjen keq.
Tha ai duke shfryrë frymën e tij dhe mbylli sytë.
Laito:Nuk mund të bëj asgjë.
U dëgjua përsëri zëri i tij teksa ende mbante sytë e mbyllur edhe për pak minuta.

Tashmë ishin bër më shumë se sa 4-5 ditë që Mariposa nuk ishte zgjuar, dhe vetëm Laito ishte ai që kujdesej për të ndërsa për Mazun ai tashmë po qëndronte në një vend të mbushur me njerëz në orë të vona të natës, një muzikë e lartë luhej dhe dritat ishin ato që bënin më shumë atmosferën duke u ndryshuar vazhdimisht me ngjyra të ndryshme.
Qëndronte ulur dhe në dorë po mbante gotën e mbushur me alkool me sytë që shikonin çdo person që ishte aty. Mos vallë shikonte se kusj ishte shenjestra e radhës? Po, po shikonte se kush do ishte shënjestra e tij e radhës, e ndjente që sot tani një person duhej vdekur...por kush...
X:Ç'dreqin është kjo dreq pije.
U dëgjua një zë që bëri Mazu të kthente kokën e të shikonte, u ndal kur pa një zotëri që nuk po i pëlqente pija teksa rojet i kishte mbrapa tij, duart e mbushur me unaza te ndryshme tregonte per parat që i kishte ky.
Mazu:Hmm!
Në buzët e Mazus u krijua një buzëqeshje teksa po e shikonte atë.
X:Është milioneri Azar...
U dëgjuan zërat mbrapa tij, sytë e Mazus nuk u larguan nga ai as edhe për një moment...Kishte gjetur atë që po kërkonte.