Gölge Timi

#3 Özel Bölüm SON

Selammmmm kalbimin en içleri,  sevgililerim, canlarım... ve bir çok şey daha. ♡♡♡♡♡

Çokkkk uzun bir zaman oldu gölge timinde buluşmayalı. Hepinizi o kadar çok özledim ki gölge timini yazıp okumak sizlerin iyi yada kötü her şekilde benim için güzel olan yorumlarınızı okumak Çok... çok özledim.  Ah sanırım duygulandım...

Neyse bölüm sonunda görüşürüz.  Sizleri çok seviyorum bol keyifli okumalar...

Hayat o kadar garip ki, olmaz dediğimiz olur, yapmaz dediğimiz yapılmış olur, imkânsiz dediğimiz her ne varsa bir anda imkânlı hale gelir. Hayat çok fazla garip çok...

Öyle ki bundan yıllar önce herşeye imkânsız gözüyle bakıyordum. Bundan yıllar önce bambaşka bir şehirde bambaşka kişilerle bambaşka hayatlar yaşıyordum. Sonra bir anda nişanlım Sinan... Sinan o kadar iyi kalpli o kadar merhametliydi ki ona bir şans vermesem ona ve onun bana olan sevgisine saygısızlık etmiş olurdum. Evet belki Sinanı hiç bir zaman sevmedim aşık olmadım ama Sinana ve Sinanın bana olan duygularına hep saygı duydum. Bir ilişkide kadının ne yapması gerekiyorsa ben de yapmaya çalıştım elimden geldiğince.

Sinanı ilk tanıdığım da yaralı bir adamdı öyle ki anne babasını kaybetmiş, küçük bir kız kardeşine sahip çıkmaya çalışan yaralı bir adamdı. Askerlik zor meslektir üç ay varsın belki yıllarca yoksun, yada üç gün varsın iki ay yoksun. Yani yokluğun varlığından daha çok. 

Sinan'ı sevmeye çalıştığım ama ona hep saygı duyduğum adamı kaybettiğim gün hala dün gibi aklım da. O karargâha gelişi o al bayrağın altında ki cansız bedeni. Çok acı çektim kan kustum kızılcık şerbeti içtim dedim, gecelerce,  günlerce uyumadım hep onunla olan anılarımızı düşündüm. Amcamın kalk ona veda et demesi bile benim için zorken Kutay geldi varlığın dan bir haber olduğum ağabeyim. Tuttu elimden kaldırdı ayağa, zorda olsa veda ettirdi bana o gün o bahçede.

Şimdi ne mi yapıyorum? Sevdiğim adamla beraber evimizin bahçesini kazıyoruz.  Yıllar önce veda ettiğim eşyaları çıkarıyorum. Gözyaşlarım çenem den toprağa doğru akarken silmeye tenezzül bile etmedim.

Usulca titrek nefes alıp verdim. Çamurlu elime bakıp hafif başımı kaldırdım. Toprağı kazmaya devam eden Turan hafif başını kaldırıp buruk bir tebessüm etti.

"Ağabeyin de iyi gömmüş ha." Neşeli tutmaya çalıştığı sesine karşı buruk bir tebessüm ettim. Doğru Kutay baya derin kazmıştı geri çıkarmaya kalkmayayım diye. Derin nefes alıp karla karışık çamurlu toprağa baktım. 

"Öyle. " dedim ağlamam dan dolayı  kısık çıkan sesimle. "Ağabeyim derin kazmıştı."

"Anne." Gelen sese doğru döndüğüm de pencereden kollarını ve başımı çıkarmış Kutay kızarık gözleriyle bize bakıyordu.

"Efendim anneciğim?" Kutay küçük ellerini ağzına kapatıp kıkırdadı.

"Ulan bu çocuk da sana kur yapıyor." Turan'ın cümlesiyle güldüm. Doğru söylüyordu Aslan ve Kutay öyle bir kur yapıyordu ki ağzımız açık kalıyordu.  "Hayır kendi oğlum diye de birşey yapamıyorum ama o Fatih ve Mert'i keseceğim." Turan'ın sitemine gülüp tekrar cam dan dışarı doğru sarkan meraklı oğluma döndüm.

"Öşledim." Peltek çıkan sesine karşı güldüm.

"Bende seni özledim aşkım." Kocaman öpücük attığım an Kutay ufak bir kahkaha atıp ellerini çenesinin altında birleştirip mırıldandı.