Gölge Timi

48. Bölüm Ayrılık

Selammm kalbimin içleri ben geldim herkesin isteğidiği oluyor bu bölümde. Umarım bölümü beğenirsiniz şimdiden iyi okumalar.

"Komutanım iyi misiniz?"

"Nasıl hissediyorsunuz?"

"Yoruldunuz mu?"

"Tabi yoruldunuz tüm gün temizlik yapmışsınız."

"İyisin demi?"

"Çocuklar şimdi yemek yapar Asena."

"Meleğim iyisin?" Gözlerimi sinirle kapatıp üzerimde ki battaniyeyi bir kenara fırlatıp elimde ki siyah kupa bardağı da ortada duran büyük cam sehpaya sertçe bıraktım. Tim bana çatık kaşlarla bakarken kalplerini kırmamak için üstün bir çaba sarf ediyordum kaç haftadır ama hiç biri laftan anlamıyor daha beter ilgi gösteriyorlar dı ve bu beni artık çıldırtıyor du. Tamam belki ilk başlarda hoşuma gitmişti onlardan ilgi almak ama şimdi üçüncü haftam'ın sonundayım ve hala aynı ilgi ve daha fazlası vardı üzerimde zaten yengem ve elisa gündüzleri yanımda kalıyorlardı akşam olunca da onlar gidiyor tam nefes aldım diyorum tim ve Kaan geliyor du. Dizlerimin üzerinde doğru biraz eğilip ellerimi siyah uzun saçlarımdan geçirdim sıkıntıyla bazen gerçekten nefes alamadığımı hissediyorum.

"Nefes alamıyorum." Kaan, Mert ve Turan hızla ayağa kalkarken tim kaşlarını çatıp yavaşça yerlerinden kalkıp yanıma adımladılar.

"Meleğim iyimisin istersen hastaneye gidelim?"

"Kalk hasteneye gidiyoruz Asena itiraz İstemiyorum."

"Turan ve Mert haklı Asena kalk."

"Komutanım su getirelim mi?"

"Camı da açalım."

"Hava soğuk oğlum başka birşey yap."

"Ne yapacağım lan nefes alamıyorum diyor."

"Bence Turan komutanım suni tenefüs yapsın."

"Boğuluyor mu sanki mal Fatih." Sinirle gözlerimi kapatıp aniden bağırdım. Bağırmamla hepsi sessizce bana bakıyordu.

"Yeter artık." Hepsi bana bakarken sinirle gözlerimi yumup bir kaç dakika sakinleşmek için bekledim. Sakinleştiğimi düşününce gözlerimi açıp bana endişeyle ve kaşları çatık şekilde bakan yedi adama bakıp konuştum.

"Evet boğuluyorum nefes alamıyorum çünkü çok fazla ilgi gösteriyorsunuz bu ilk başlarda iyi geldi ama artık sıkmaya başladı." Turan anında araya girip mırıldandı.

"Ne yani biz seni sıkıyor muyuz?" Anında endişeyle Turana doğru ilerleyip ellerini tuttum Kaan'ın üzgün bakışlarını hissediyordum ama bakmamaya çalıştım.

"Hayır bak yine yanlış anlıyorsun, anlıyorsunuz üç haftadır ilginizin azalması yerine gittikçe artıyor ve ben artık nefes alamadığımı hissediyorum su içsem miden mi bulanıyor? Açmısın? Diyorsunuz sizce de fazla ilgi göstermiyor musunuz? Kendinizi benim yerime koyun. Sizi kırmamak için hiçbir şey demedim ilk başlarda ama artık yoruldum lütfen biraz nefes almama izin verin." Turan kaşları çattık şekilde uzun uzun gözlerime bakıp konuştu.

"Eminsin yani iyi olduğuna?" Sıkıntıyla göz devirip derin nefes çektim içime.

"İyiyim diyorum ya bir aydır dan fazla evdeyim Turan." Turan biraz daha yüzümü inceleyip başını olumlu anlamda salladı. Ellerini tutan ellerimi dudaklarına götürüp minik minik öpücükler kondurup fısıldadı.

"Eğer ki köyü hissedersen söyle."

"Öyle birşey olmayacak ama olursa derim." Turan da sadece başını sallayıp bir kez daha elimi öptükten sonra geri çekilip time döndü bende o sırada bize daha doğrusu bana kırgın gözlerle bakan Kaan'a diktim gözlerimi. Gözleri dolu bir şekilde bana tebessüm ettiğin de içim bir yerlerde bir yanma hissi yaşadım sanki,  ne yapıyordum ben şuan? Kocamın önünde sevdiğim adamla flörtleşiyordum sahte de olsa kocam dı o benim. Yavaşça yanına doğru ilerleyeceğim sırada Mert'in sesi durdu beni.