Gölge Timi

32. Bölüm Şehidim

Selaaammmm yeni bölüm geldi. Umarım beğenirsiniz. Şimdiden iyi okumalar.

"Biz Dağlara Atarız Pusu
Haram oldu gece uykusu
Komandoya bir yudum su,
Vermez misin Konya kızı?" Fatih ve Mert'in mırıldanmasından sonra Kuzey devam etti.

"Bir elinde el bombası,
Bir elinde kasaturası,
Sırtında da sırt çantası,
Ikinci bölük Aslanları." Ardından Ateş'in mırıldanması duyuldu.

"Şırıl şırıl suyun akışı,
Beline de bağlamış al nakışı,
Komandonun bir bakışı,
Yetmedi sana Konya kızı." Ateşin ardından Akat'ın mırıldanması geldi kulaklarıma.

"Vatan aşkı canımdadır,
Bayrak sancak kanımdadır,
Atasının yanındadır,
Ikinci bölük Aslanları." Ateşin ardından da Turan mırıldandı.

"Devre devre gelir gider,
Ne gam kaldı nede keder,
Coşku ile yemin eder,
2.Bölük Aslanları." Son kalan kısmıda ben mırıldanınca Hepimiz hafif kısık sesle kahkaha attık.

"Mardin Şırnak Şenovaya,
Hakkari Yüksekovaya,
Tunceli Diyarbakıra,
Dağlara çıkacağız dağlara!
Eşkıya vuracağız eşkıya!"

"Komutanım vallahi aşırı iyi geliyor böyle yapınca." Tüfeğimle etrafı kontrol ederek ilerlerken başımı hafif belli belirsiz salladım.

"İnsan gaza geliyor birader."

"Yav ne kadar kaldı ya ayaklarım ağrıyor artık."

"Ağabey Akat haklı ya Kuzey komutanım kaç kilometre kaldı?"

"Daha bir kilometrelik yolumuz var dayanın asker."

"Demesi kolay." Fatih'in fisıldamasını kulaklığım dan duyduğum da hafif tebessüm ettim. Saatlerdir onuncu kampa yani son kampa ilerliyoruz ve Kuzeyin demesine bakarsak daha bir kilometrelik yolumuz kalmıştı.

"Ateş kaç saatimiz kaldı?" Turan'ın cümlesiyle kulaklığıma odaklandım hemen yanımda yürüyordu ama varlığını bile unutmuştum. Sanki birşey düşünüyor gibiydi. Bu konuyu takmayıp tekrar gözlerimi etrafta gezdirdim.

"Komutanım bir saatimiz var."

"Anlaşıldı asker hadi akşam karanlığına kalmadan halledelim şu kampı da."

"Emredersiniz komutanım."

"Fatih sesin çıkmıyor."

"Yoruldum komutanım bende insanım hayır robot değilim ki sürekli konuşayım."

"Teğmen kendinden biraz bahsetsene."

"Teğmen Aylin işte komutanım dahası yok kimsesizler yurdunda büyüdüm tek hayalim dağa çıkmaktı ve onu da başardım şimdi burada sizinleyim."

"Mağlesef." Fısıldamamı bir tek Turan duymuştu ama sadece bakmakla yetişmişti. Bu davranışı kaşlarımı çatmama sebep oldu. Neyi vardı bunun?

"Neyin var senin?" Dedim Turana doğru. Bana doğru dönüp konuştu.

"Yok birşeyim." Başımı olumsuz anlamda sallayıp konuştum.

"Var ama bana söylemiyorsun bu her halinden belli." Turan durup bana bakınca bende durdum bizim durmamızla tim de durunca hepsinin bakışları bizi buldu.

"Sana birşeyim yok dedim Asena." Turan'ın hemen sinirlenmesine anlam verememiştim. Neden böyle davranıyor du? Yanlış birşey mi yapmıştım?

"Bende birşeyin var dedim."

"Asena işine bak karışma bana." Ben kırgın şekilde onun gözlerine bakarken Turan tam ağzını açıcaktı ki hızla konuştum.

"Doğru işime bakayım." Time dönüp konuştum.