Mutluluk

14. Bölüm

Zeynep'in partisi kostüm partisidir.Eda,Ceren,Ferit ve Fifi hazırlanıp partinin yapılacağı eve gelirler.Serkan onları görür.

Serkan:Eda! Ya dalga mı geçiyorsun sen benimle?
Eda:Ya Serkan nabıyım? Sen burda başını belaya sokacaksın..Ben öyle kös kös oturcak mıyım?Yapamazdım..
Serkan:Ya sen bana söz vermedin mi peşinden gelmeyeceğim diye..Çocukları da takmışsın peşine, canlarını tehlikeye atıyorsun.
Eda:Bak Serkan! Biz buraya sana yardıma geldik tamam mı? Bizi dövsen de kovsan da hiçbir yere gitmiyoruz.Kabullensen iyi olur.
Serkan:Sen çok enteresan bir kızsın ya.Bide sizi düşüncem şimdi dimi..?

Serkan gider.Eda peşinden giderken bir anda gözden kaçırır.Çocukların yanına gider.

Eda:Nereye kayboldu bu çocuk iki dakikada ya..? Evet arkadaşlar nabıyoruz Serkan'a yardım etmek için?
Fifi:Napcaz..Kızı bulcaz.Onun için geldik.Buluşturcaz onları.Konuşsunlar, ne olacaksa olsun.
Eda:Doğru..Evet..Tamam o zaman amacımız kızı bulmak.
Ferit:Peki bir şey sorcam kim bu Zeynep şimdi? Resmi falan var mı? Bakalım bulalım kızı.
Eda:Al sana Zeynep (etrafı gösterir)

Herkesin yüzünde Zeynep'in yüzü olan maskeler vardır.

Ferit:Haydaaa!
Ceren:Yandık! Hangisi gerçek Zeynep bunların..?
Eda:Hadi arayalım o zaman dağılıp.
Fifi:Hadi

Herkese bakarlar.Bulamayınca tekrar bir arada toplanırlar.

Ceren:Yok
Fifi:Yok
Eda:Bende de yok
Ferit:Bende hiç yok
Eda:O zaman içeri girelim.Evde arayalım.Tamam? Hadi!

Dağılıp odalara bakmaya başlarlar.Onlar odalara girdiğinde Serkan gelip üstlerine kapıları kilitler.Ceren ve Eda bir odada, Fifi ve Ferit bir odada kilitli kalır.

Eda:(kapıya vurmaya başlar)Kimse yok muuu??
Ceren:Kilitli kaldık burdaa!!Kimse yok muuu??!
Eda:Ceren yanında kart var mı?
Ceren:Ne? Ne alaka?
Eda:Var mı işte?
Ceren:Var (cüzdanından bir kart verir)
Eda:(kartla kapıyı açmaya çalışır)
Ceren:Ne yapıyorsun?
Eda:Serkan yaparken görmüştüm..
Ceren:Siz çok tehlikeli bir çift olmaya başladınız.
Eda:Heh açıldı!!
Ceren:Sonunda!

Ceren ve Eda odadan çıkarlar.Ferit ve Fifi'yi de çıkarırlar.
Serkan bahçede belinden silah çıkarıp havaya sıkar.

Serkan:Taylaaaann!!

Herkes kaçışır.Karşısında sadece Taylan kalır.

Taylan:Asıl parti şimdi başlıyor..

Taylan'ın adamları gelir.Taylan eliyle durmalarını işaret eder.Eda, Ceren, Ferit ve Fifi bahçeye inerler.Serkan silahı Taylan'ı doğru tutuyordur.

Eda:Serkaan!!
Serkan:Eda gidin burdan!! Edaaa!! Gidin!!
Taylan:Yoo bence kalsınlar.Onlar da bu partinin davetlileri..Artık yolun sonuna geldik.Hepimiz yolun sonuna geldik!
Serkan:Ben Zeynep'e bir şey yapmadım.
Taylan:İsteseydim Eda'nın da Aydan'ın da canını acıtırdım.Ama vicdan işte..Şimdiye kadar birçok can aldım.Hiçbirinde vicdanım sızlamadı.Şimdi..Bugün seni öldürücem.Sonra da güzel bir uyku çekicem.
Serkan:Ben Zeynep'e bir şey yapmadım!!
Taylan:Öyle mi? O zaman bütün gerçekleri anlatalım.O gün Zeynep'le yemeğe çıktınız.İlk randevu..Romantik..Eğer o gün yanından gitmeseydin Zeynep'e hiçbir şey olmayacaktı.Eğer o gün onu terk etmeseydin Zeynep'in canı yanmayacaktı.Zeynep'e, benim canıma, kardeşime...Sen kardeşimi bırakıp gitmeseydin böyle olmayacaktı.Hepsi senin suçun! Hepsi senin yüzünden!Sen gittikten sonra ne oldu biliyor musun? Sen o gece Zeynep'i orada bıraktıktan sonra..Bir or**p* çocuğu gelip Zeynep'i kaçırdı!!Ki sadece o kadarla da kalmadı..

Zeynep gelir.Serkan'ın karşısına geçer ve tokat atar.

Serkan:Zeynep..Ben o gece senin yanına dönemedim.Dönmek istedim ama dönemedim.Babamın ölmeden önce sağa sola taktığı borçlar vardı.O gün İzmir'in kıyım günüydü.Bizim ev gibi 10 evi daha kundaklamışlar.Annemi evden çıkardıklarında kalp krizi geçiriyormuş..Annem nerdeyse ölüyordu..Birinin eline bir tane liste gitmiş.Borçular listesi...Adam da kıyın demiş.Önünüze kim çıkarsa kıyın.İsimlere bile bakmamışlar.O adamlar kimdi biliyor musun Zeynep? Abinin adamlarıydı.
Taylan:(ağlamaya başlar) Zeynep bilmiyordum.Yemin ederim bilmiyordum.Yemin ederim bilmiyordum..
Serkan:Ben o yüzden o gece gittim.Zeynep ben seni asla orda öyle bırakmazdım.Ondan sonra günlerce seni aradım.Okula gittim.Sordum, soruşturdum..Yok..Ben sana asla zarar vermezdim.
Taylan:Özür dilerim(Zeynep'e sarılır ve ağlarlar)
Zeynep:Gidelim buralardan..

Zeynep ve Taylan Türkiye'den giderler.
Serkan ve Eda artık rahat bir nefes alır.
Ertesi gün Eda, Ceren ve Fifi odada oturuyorlardır.Eda'nın telefonu çalar.Arayan kitabın yayınevidir..Eda telefonu açar.

Görevli:Kitabın yazarını bulduk.Haklıymışsınız.Adı Beril'miş.Beril Yıldız...Ancak kendisi bir yıl önce vefat etmiş.

(Not:Beril Kemal'le boşanmış olmasına rağmen bilerek Yıldız soyadını kullanmaya devam etmiştir)

Eda telefonu yere düşürür.Ağlamaya başlar.Fifi ve Ceren anlar.Eda'ya sarılırlar.O sırada içeri Barış girer.

Ceren:Annesi...Kaybetmişiz.
Barış:Eda..Annen yaşıyor!! Annen yaşıyor ve İstanbul'da..

Eda'dan
Geçmişle yüzleşmek zordur bazen.Ağır gelir.Ama bir kere o yükü attın mı omuzlarından hafiflersin.
Yıllarca aynı soruları sorup durursun kendine.
Yerin binlerce metre altında gün ışığına çıkmayı beklersin sanki.Bir cevap...Sadece bir cevap..
Her şey çok hızlı.Her şey çok değişken.
Bugün hayattayız.Yarın değiliz..
Bizi biz yapan geçmişimiz mi? Yoksa bugünümüz mü?
Her şey bitince geriye acılar mı kalır? Mutlu anlar mı?
Her şey çok hızlı.Her şey çok değişken.
Belki de bizi biz yapan geleceğe dair ve her şeye rağmen içimizde yeşertmeye çalıştığımız o umut tanecikleridir.
Her şeye rağmen umut etmeye devam..

Eda annesini bulabilecek mi?
DESTEKLERİNİZİ BEKLİYORUM 🦋