Mutluluk

50. Bölüm

Tatil biter, İstanbul'a geri dönerler.
Eda ve Serkan akşam evlerinde oturuyorlardır.

Eda:Serkan..
Serkan:Efendim sevgilim.
Eda:Ben babamlarla konuşmak istiyorum.Yani..Onları dinlemek istiyorum.Biz evlenmek istiyoruz.Ama ben bunu onlarla paylaşamıyorum bile.Ben böyle olmasını istemiyorum.Hem belki gerçekten de geçerli bir sebepleri vardır..
Serkan:Tamam..Sen ne zaman kendini hazır hissedersen gidebiliriz.
Eda:Ben kendim gidiyim diyorum.Şimdi..Bu akşam..
Serkan:Tamam..Sen nasıl istersen..(Eda'yı öper)

Eda, Kemal'e gider.Kemal'le barıştıktlarından beri Beril, Kemal'de yaşamaktadır.Salona geçip otururlar.

Beril:Siz özel konuşacaksanız ben..
Eda:Şey..Aslında ben..Hep birlikte konuşuruz diye düşünmüştüm.Yani siz de isterseniz..Ben size hiç konuşma fırsatı vermedim.Sizi hiç dinlemedim.Ama şimdi dinlemek istiyorum.Birbirimizi iyice tanıyalım, her şeye baştan başlayalım istiyorum.Bu yalanların üzerine kurduğumuz hayatlarımızın bedelini hepimiz ödedik.Ama artık gizli saklı hiçbir şey kalmasın.Olur mu? Böyle ne istiyorsak, içimizden ne geliyorsa söyleyelim her şeyi.
Kemal:Olur.Olur kızım..Konuşalım, söyleyelim.
Eda:Peki o zaman ben başlıyım...Bizi neden terk ettin?
Beril:Ben seni hiç terk etmedim Eda.Sadece bedenen yanında değildim.Ben seni hep takip ettim.Sen İzmir'deyken ben de oradaydım.Sen İstanbul'a geldin, ben de geldim.Yaşadığın her şeyi biliyorum.Hepsini..
Eda:Peki madem bu kadar düşkündün bana..Neden ben daha 5 yaşındayken bizi bırakıp gittin? Yani..Bunca yıl hiç karşıma neden çıkmadın?

İkisinin de gözleri doludur.

Beril:Ben ne diyeceğimi bilemiyorum.Ben yıllardır bu konuşmayı kafamın içinde yapıp durdum.Sana nasıl anlatacağımı, nasıl yalvarıp yakaracağımı harfi harfine ezberledim.Ama şimdi nerden başlayacağımı bilmiyorum.
Eda:Ben sana yardımcı olmaya çalışıyım o zaman...Beni hiç mi özlemedin?
Beril:Sana yemin ederim Eda, seni düşünmeden geçen tek bir anım bile olmadı benim.
Eda:Nasıl yani? Sen bizi..Sen bizi başka biri için bırakıp gitmedin mi? Yani isteyerek gitmedin mi?
Beril:Ben seni hiç kimse için bırakmadım.Bırakmam da..Kendi canım için bile bırakmazdım.Ama senin canın için bıraktım.Bu dünyada senin sevginin önüne geçebilecek hiçbir şey olmadı Eda.Olmayacak da..
Eda:Olmuş ama.Olmuş ki gitmişsin.
Beril:Mecburdum.Mecbur bırakıldım.
Eda:Ne demek mecburdum?! Ne demek mecbur bırakıldım?! Kimin gücü buna yetebilir? Ölümden başka bir anneyi evladından ne ayırabilir?
Beril:Haklısın..Bir anneyi evladından ancak ölüm ayırır.Ben senden sonra yaşamadım Eda.
Eda:Ya..Allah aşkına lütfen..Bakın..Ben hayatım boyunca bunu merak ederek yaşadım.Lütfen bana bir sebep söyleyin.Şunun yüzünden diyin.Böyle oldu diyin.Ama lütfen bana artık geçerli bir sebep söyleyin.Ben artık dayanamıyorum.Bunu bilmek benim hakkım.Lütfen..Neden bizi bırakıp gittin? Neden?
Kemal:Kızım..Annen, senin için, benim için kendini öldürmüş aslında.O, Metin denen adam..Eğer onunla gitmezse seni de beni de öldüreceğini söylemiş.Annen de bize bir şey olmasın diye aslında kendini öldürmüş.
Beril:Ben bu dünyada babandan başka bir adamı sevmedim Eda.Onun için de senin için de ölürdüm.Metin de bunu biliyordu.Babam beni Metin'e verdi.Ama biz birbirimizi seviyorduk, kaçtık.Sonra sen doğdun kızım.Bu, ömrümde yaşadığım en güzel günlerdi.Sonra Metin geldi.Onunla gitmezsem babanla seni öldüreceğini söyledi.Öldürürdü de..Öyle bir adamdı.Ondan kaçmanın bir yolu yoktu Eda.Ben de bir seçim yapmak zorunda kaldım.Ya sizinle ölecektim ya da tek başıma..Ben de tek başıma ölmeyi seçtim.İnsan hayatında bir defa ölür.Ama ben senden ayrıldıktan sonra her gün öldüm Eda..Her gün öldüm!
Eda:Anne..Anne..Özür dilerim..Özür dilerim..

Sarılırlar.İkisi de ağlıyordur.
Eda oradan çıkınca Ayfer'e gider.Evde bulamayınca çiçekçiye geçer.Ayfer çiçekçidedir.

Eda:Hala..
Ayfer:Eda..
Eda:Hala ben çok özür dilerim.
Ayfer:(gözleri dolar) Deli kız, gel buraya.(sarılırlar)
Eda:Ben seni çok kırdım biliyorum ama..
Ayfer:Ben sana kırılmadım ki Eda.Hem sen haklıydın.Senden gizlemememiz gerekirdi.
Eda:Ama..
Ayfer:Artık boşver yaşananları..
Eda:Ben senin hakkını nasıl ödeyeceğim halam ya?
Ayfer:O ne demek şimdi Eda?
Eda:Ama öyle..Yıllarca benim kahrımı çektin.Benimle uğraştın, babamla uğraştın.
Ayfer:Bak Eda kızıyorum ama..Sen benim ilk göz ağrımsın.Çiçek benim için neyse bu kadarcık farkın yok ondan.
Eda:Hala..Ben her düştüğümde beni tekrar ayağa kaldırdığın, yıllarca bana annelik ettiğin için çok teşekkür ederim.
Ayfer:Deli kız, ağlatacaksın beni.Ne teşekkürü?
Eda:Bu öylesine bir teşekkür değil.Kalpten bir teşekkür..(sarılırlar)
Ayfer:Kurban olsun halan sana.

Eda biraz da halasının yanında durduktan sonra eve gider.Olanları Serkan'a anlattıktan sonra yatıp uyurlar.
Sabah ilk uyanan Serkan olur.

Serkan:Eda..Eda..
Eda:Hı?
Serkan:Edaa..
Eda:Hı?
Serkan:Hadi hemen bugün evlenelim.
Eda:Bugün mü?
Serkan:Evet.Bugün, şimdi, hemen, şimdi..
Eda:(güler) Serkan noluyor ya?
Serkan:Gidelim evlenelim.Hadi kalk giyin.
Eda:Tamam hayatım.Kıyıcam sana nikahını, merak etme.Ama iki şey arası olmazmış.Bayram arası..
Serkan:Ya kim demiş öyle bir şey? Olur olur.Hadi kalk giyin.Evlenelim.
Eda:Aşkım..Noluyo ya sabah sabah? Ne bu acelen? Hem bak merak etme, istediğimiz zaman evlenebiliriz.Hiçbir derdimiz yok artık.
Serkan:Eda evlenelim!
Eda:Tamam..Evlenicez, sen de evde kalmıcaksın.Üzülme tamam mı?
Serkan:Tamam..Söz ver.
Eda:Söz..Söz veriyorum.Gel buraya gel.Uzan bakıyım şöyle yanıma.
Serkan:Söz ver.Bir daha ver.
Eda:Aşığım ben sana.
Serkan:Ben de sana..(kiss)

Akşam, Ayfer herkesi evde toplar.Eda, Serkan, Kemal, Beril, Aydan, Ceren, Ferit, Pırıl, Engin..Herkes oradadır.Beraber akşam yemeği yiyorlardır.

Eda:Hazır herkes de buradayken bizim Serkan'la size bir haberimiz var.
Serkan:Evet..
Eda:Biz, evlenmeye karar verdik!
Ayfer:(sevinçli)Neee??
Beril:(sevinçli) Neee?!
Aydan:(sevinçli) Neee?!
Çiçek:Ayyy..Hemen mi? Benim elbise almam lazım o zaman!

Gülerler.Hepsi Eda ve Serkan'ı tebrik eder.

Eda:Ama bizim bir şartımız var.
Serkan:Evet.
Kemal:Bak Serkan şart mart yok.Laf ağızdan bir kere çıkar.Ne dediyseniz onu yapıcaksınız.
Eda:Tamam biz evlenicez.Ama sayıda bir yanlışlık var.Bir nikah değil iki nikah kıyılacak.
Beril:Pırıl..Sen de mi?
Pırıl:Yok..Ben de şimdi öğrendim.
Eda:Yok yok anne.Pırıl değil.Ben başkasından bahsediyorum.
Ayfer:Kim?
Kemal:Kimden bahsediyorsun sen?
Serkan:(kinayeli)Kim?
Eda:(kinayeli) Kim?
Pırıl:Kim ya kim?
Eda:Annemle babamdan bahsediyorum.
Serkan:Evet..Nikahlanmamızı istiyorsanız siz de nikahlanacaksınız.
Ayfer:Eda haklı.
Beril:Saçmalayın çocuklar bu saatten sonra ne nikahı? Allah Allah...
Eda:Bak bak..Böyle istemem yan cebime koy..
Beril:Edaa!!
Kemal:Ya siz kafayı mı yediniz?
Serkan:Şartlarımız ortada Kemal Bey..Evlilik cüzdanımızı görmek istiyorsanız evlilik cüzdanınızı göstereceksiniz.
Eda:O kadar!
Serkan:O kadar!
Kemal:Madem öyle...Yarın akşam gelin Eda'yı isteyin.

Evliliğe doğru adım adım...💐
DESTEKLERİNİZİ BEKLİYORUM 🦋