Ders biter.Servise doğru giderler.Servisin önünde Eda, Serkan'ı durdurur.
Eda:(gözleri doludur) Orda söylediklerin doğru muydu?
Serkan:Hangi söylediklerim?
Eda:Anladın ne demek istediğimi Serkan! Her şey yalan mıydı? Öyle mi?
Serkan:Eda ne istiyorsun benden?
Eda:Bir cevap istiyorum.Bilmek istiyorum.Yaşadığımız her şey yalan mıydı?Çocuklara söylediğini gerçekten hissederek mi söyledin?Böyle mi düşünüyosun?
Serkan:(yutkunur, Eda'nın gözlerine bakmaz) Söylediğim her şey gerçekti.
Eda:...
Serkan:Böyle düşünüyorum.
Eda:Peki..Eda servise biner.Serkan camdan Eda'ya bakar ve gider.
Okula döndüklerinde Eda,Ceren,Fifi,Barış ve Ferit bahçede oturup Eda'nın annesinin şarkı sözlerini tamamlamaya çalışırlar.Eda:Off..Yok, tamamlayamıcaz biz bu şarkı sözünü.Ya annem bilse ne kadar üzülürdü, düşünsenize..Bana böyle bir miras bırakmış.Ben hiçbir şey yapamıyorum, sahip çıkamıyorum.
Barış:Eda bu böyle hemen olacak bir şey değil ki.Bir sakin, bir rahatla ya..Belki de bu yüzden yazamıyorsun.
Ferit:Ben gayet güzel fikirler veriyorum. "Kollarında uyut beni.Haydi haydi uçur beni." Gayet güzel bir dize bence.
Ceren:Feritcim sen sadece bateri çal tamam mı? Başka da yorum yapma.
Eda:Belki de ben yalnız kalıp öyle yazmalıyım.Tabi izniniz olursa..
Ferit:Valla çok iyi olur Eda.Zaten benim de bir ince işim vardı onu hallederim o sırada.
Ceren:Ay bitmedi ince işlerin.
Ferit:Öyle deme lazım olur Ceren ;)
Barış:E hadi o zaman ayaklanalım.
Ferit:Aa bir dakika bir dakika..Hadi grup, fotoğraf çektirelim ya.
Fifi:Ne fotoğrafı ya?
Ferit:Ya bizim biraz reklamasyon yapmamız lazım.İnsanlar bizi bilmiyor ki.Sesimizi duyurmamız lazım.Ne bizim grubun adı? Kelebekler mi, aslancıklar mı, kaplancıklar mı? Ne bu? Neyse..Bunların hepsini çözücez.Ama önce fotoğraf...(yoldan geçen birine seslenir) Pardon bakar mısın? Bizim fotoğrafımızı çekelim! Gelin bakalım çocuklar!Fotoğraf çekilir, Ferit fotoğrafa bakar.
Ferit:Arkadaşlar bu ne ya?! Kimin cenazesi ya? Arkadaşlar biz arabesk grubu muyuz? Rock grubuyuz biz! Biraz samimiyet, biraz gülümseme, biraz enerji..Lütfen! Ya bu fotoğrafla başlamadan eleniriz zaten. (telefonu kıza geri verir) Bir daha çeker misin?
Kız:Tabii..
Ferit:Hadi arkadaşlar..Biraz enerji, biraz gülme ya!Fotoğraf çekilirken Barış elini Eda'nın omzuna koyar ama Eda omzunu çeker.
Fifi,Ceren ve Ferit gider.Barış ve Eda oturmaya devam eder.Eda:Nerde çalışcam ben? Ya bizim odanın önünde çok gürültü oluyor.Kulaklık takıyım desem..Hem müzik dinliyip hem şarkı sözü yazamam.Ne yapsam acaba..?
Barış:Ben bir yer biliyorum hadi gel!Barış, Eda'yı okulun bahçesinde depo gibi duran ama aslında için bir çalışma odası gibi düzenlenmiş bir yere getirir.
Eda:Woww!
Barış:İşte mekan burası..Özellikle okullar açıldığında geliyorum buraya.Yalnız kalmak istediğimde ya da kafamı dinlemek istiyorsam falan..Sessizdir.Kimse de bilmez burayı.Artık sen biliyorsun.
Eda:Çok güzelmiş.Çok teşekkür ederim.
Barış:Aklına gelirse diye söylüyorum.Kızları etkilemek için kullanmıyorum burayı.Sadece kendim için sakladım.
Eda:Şanslıyım o halde.
Barış:E onu zamanla görücez.Ben seni yalnız bırakıyım.Tamam?
Eda:TamamTam gidecekken yanlışlıkla yakın bir şekilde birbirlerine doğru adım atarlar.Eda hemen kendini geri çeker.
Barış:Eda..Benden niye korkuyorsun bu kadar?
Eda:Korkuyor muyum?
Barış:Evet..Hatta bazen konuşurken gözüme bile bakmıyorsun.Tedirginsin.
Eda:Yoo..Yok öyle bir şey nerden çıktı?
Barış:Yapma.Sen de bal gibi farkındasın işte.Daha bugün fotoğraf çektirirken elini omzuna attım, omzunu çektin benden.
Eda:Yani..Farkında değilim, hatırlamıyorum.
Barış:Bilinçaltında beni nasıl bir yere koyuyorsun bilmiyorum.Ama orda olmak beni çok rahatsız ediyor.Ben sadece sana yardımcı olmaya çalışıyorum.Okula geldiğin ilk günden itibaren de bu böyleydi zaten biliyorsun.Yani bu durum beni çok rahatsız ediyor.Sadece bilmeni istedim.
Eda:Özür dilerim.
Barış:Özür dilemen için söylemiyorum.Hatta..Söylemeseydim keşke.Neyse bu konuşmayı unutalım.Senin çok daha önemli işlerin var.Bitirmen gereken bir şarkı var.İhtiyacın olursa ben gelirim zaten.
Eda:Teşekkür ederim Barış.
Barış:Görüşürüz..
Eda:Görüşürüz..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mutluluk
FanfictionEda'nın babasından gizli İstanbul'da bir üniversite kazanmasıyla İzmir'den İstanbul'a uzanan bir özgürlük yolculuğunun hikayesi... Babasını karşısına aldığı gün tanıştığı Serkan sayesinde mutluluğu aramak için İstanbul'a gitme kararı veren Eda; tıpk...