ភាគទី10: ចាប់បង្ខំ🔞

1.7K 78 0
                                    

   ថេយ៉ុងមិនបានខ្វល់ពីការស្រែកនឹងសម្លេងរបស់នាយតូចឡើយ នាយគិតតែបីរាងតូចឲ្យលឿនដើម្បីសំដៅមកបន្ទប់របស់ខ្លួន។

   ឌឹប៚

   «អូ៎យយ!»
   សម្លេងស្រែកដោយការឈឺចាប់ ពេលត្រូវអ្នកកម្លោះចាប់បោះខ្លួនរបស់គេមកលើពូក ទាំងដែលពូកទាន់ល្វើយយ៉ាងណា ក៏មិនអាចធ្វើឲ្យគេមិនឈឺ ចាប់ឈឺចង្កេះបានដែរ។

   «ដល់ពេលហើយ អូនត្រូវបម្រើយើងនៅពេលនេះ»គេនិយាយតែមាត់ តែដៃទាំងគូររបស់គេដោះលេវអាវចេញម្តងមួយគ្រាប់ រីឯជើងទាំងគូរវាឡើងមកលើពូកសន្ឃឹមៗ ដែលធ្វើឲ្យរាងតូចភ័យស្លេកមុខស្លេកមាត់ដូចមាន់រងពង។

   «ហ៊ឹកៗ...សុំអង្វរ ដោះលែងខ្ញុំទៅ កុំធ្វើបាបខ្ញុំអីថេយ៉ុង»ជុងគុករំកិលខ្លួនថយក្រោយជារឿយៗ គេព្យាយាមលើកដៃសំពះនាយទាំងទឹកភ្នែក តែគេមិនអាចរួចខ្លួននោះទេ បើក្រសែភ្នែករបស់នាយសម្លឹងមើលមកគេដូចកូនចៀមចង់ត្របាក់ស៊ីគ្រប់ពេល។

  «មិនបាច់សុំអង្វរយើងទេ យ៉ាងយប់នេះអូនមិនរួច ខ្លួនទេ ព្រោះយើងគុំនឹងភាពគួរឲ្យស្រឡាញ់របស់អូនយូរហើយ»

  «អ្អាយ៎យយ»
   ជុងគុកត្រូវស្រែកឡើងម្តងទៀត ក្រោយត្រូវថេយ៉ុងចាប់ទាញជើងទាំងគូររបស់គេឲ្យមកនៅក្រោមទ្រូងរបស់នាយ រីឯដៃទាំងគូររបស់គេត្រូវនាយចងនឹងខ្សែនៅលើក្បាលគ្រែផ្គួបចូលគ្នា។

   «ខ្ញុំនឹងប្រាប់ស៊ូ...ហ៊ឹកៗ...បើលោកហ៊ានតែធ្វើអ្វីផ្តេសផ្តាសមកលើខ្ញុំ ស៊ូនឹងមិនអត់ទោសឲ្យមិត្តថោកទាបដូចជាលោកទេ»ដៃត្រូវចំណង តែមាត់ក៏នៅតែព្យាយាមនិយាយតតាំង ដើម្បីពន្យាពេលក្រែងនាយអាចដោះលេងគេចេញទៅវិញ។

   «ហឹសៗ ប្រាប់ក៏ប្រាប់ទៅ គិតថាវាអាចមកជួយអូនបានមែនទេ? យើងប្រាប់អូនទៅចុះ វាយកអូនមកឲ្យធ្វើជាកម្មសិទ្ធរបស់យើងហើយ ពេលនេះយើងមានសិទ្ធធ្វើបែបណាទៅលើអូនក៏បាន ព្រោះពេលនេះអូនជារបស់យើង មិនមែនជារបស់អាស៊ូហ្គាទៀតទេ ដោយសារអ្វីដឹងទេ ព្រោះអូនគឺជាការ ភ្នាល់ដែលវាភ្នាល់ចាញ់បងនោះអី អូនត្រឹមតែជារបស់ដោះដូរពេលវាចាញ់បងប៉ុណ្ណោះ អូនមិនសំខាន់សម្រាប់វាទេ»

💢Ownership💢 ( ចប់ )Where stories live. Discover now