💢Ownership💢 ( ចប់ )

ភាគទី11: ច្រឡំ🔞

ព្រឹកថ្ងៃថ្មី៚

នាពេលថ្ងៃត្រង់ ជាពេលម៉ោង10កន្លះ ពេលនេះនៅក្នុងបន្ទប់មួយ ដែលមានកម្លោះមួយគូរកំពុងតែគេងជាមួយគ្នាមិនទាន់មាននរណាម្នាក់ភ្ញាក់នូវឡើយទេ ព្រោះតែយប់មិញនេះ ម្នាក់ៗបញ្ចេញកម្លាំងខ្លាំងជ្រុលដល់ម៉ោង3ទៀបភ្លឺឯណោះ។

«ហ្អឹមម!»
មិនយូរប៉ុន្មាន សម្លេងក្រហឹមឮចេញពីក្រអូម មាត់តូច គេបើកភ្នែកសម្លឹងមើលពិដានភ្លឹសៗ ស្រាប់តែនេះមិនមែនជាបន្ទប់របស់គេ ប៉ុន្តែគេក្រឡេកឃើញមានដៃប្រុសម្នាក់គេងឱបគេស្អិត ទើបគេងាកក្រោយមើល ឃើញថាជាថេយ៉ុងមិត្តភក្តិសង្សាររបស់គេ។

រូបភាពដែលកើតឡើងរវាងគេទាំងពីរនាក់កាល ពីយប់មិញនេះ ក៏ផុសឡើងពេញខួរក្បាលរបស់គេ គិតបានតែត្រឹមនេះ ទឹកភ្នែកក៏ស្រក់ចុះកាន់ផែនថ្ពាល់ដោយមិនបានព្រៀងទុក។ អស់ហើយ គ្រប់ យ៉ាងត្រូវរលាយខ្ទិចខ្ទីអស់ហើយ ភាពបរិសុទ្ធដែលគេខំថែរក្សាវាឲ្យមនុស្សដែលគេស្រឡាញ់ ពេលនេះត្រូវរលាយគ្មានសល់ដោយសារតែមិត្តសង្សាររបស់គេទៅវិញ។

«ហ៊ឹកៗ...»
ជុងគុកយំទាំងមិនឮសម្លេង គេយកដៃរបស់នាយដែលឱបគេចេញយឺតៗ ព្យាយាមក្រោកចេញ ពីទីនេះ តែចង្កេះរបស់គេរោយនឹងផ្នែកខាងក្រោមរបស់គេឈឺដូចគេកាប់សាច់ប្រលាក់ងៀត។

«សឺតត! ក្រោកហើយឬអូនសម្លាញ់»
ការរើបម្រាស់របស់រាងតូច ធ្វើឲ្យអ្នកកម្លោះភ្ញាក់ឡើង ទើបនាយក្រសោបចង្កេះតូចមួយក្តាប់ឲ្យអឹប នឹងខ្លួនរបស់គេ ព្រមទាំងថើបថ្ពាល់រាងតូចមួយខ្សឺតកាត់ព្រឹក។

«លែងខ្ញុំ! មនុស្សចង្រៃ! ខ្ញុំត្រូវការចេញពីទីនេះ លែងខ្ញុំទៅ»នាយតូចរើបម្រាស់ពីការថើបអង្អែលពេញដងខ្លួនរបស់គេដែលមាននាយកំពុងតែឡើងទ្រោបពីលើនឹងបន្តថើបគេមិនឈប់។

«អូនមិនអាចទៅណាបានទេ ទីនេះគឺជាផ្ទះរបស់អូន អូនជាកម្មសិទ្ធរបស់យើងហើយ យើងមិនឲ្យអូនចាកចេញពីយើងទេ»រាងក្រាស់ចាប់ផើយចង្ការរាងតូចឡើង ព្រមទាំងឱនមុខលិឍបបូរមាត់រាងតូចថ្ថើរៗ។

«ស្មោគគ្រោក! ខ្ញុំរអើមលោកណាស់ ចុះចេញពី លើខ្ញុំទៅ»ដៃតូចរបស់ខ្លួនព្យាយាមរុញអ្នកខាងលើចេញ តែនាយបែរជាចាប់ផ្គួបដៃរបស់គេទាំងពីរចូលគ្នាហើយលើកឡើងលើ។