Temptation Series #1: Nicholai Romero [COMPLETED]

48

"Mommy!!!" sigaw ni Nicole dahilan para magising kami ni Nicholai sa tabi niya.

Halos mahiwalay ang kaluluwa ko sa mismong katawan ko dahil sa gulat. Ang sarap na sana ng tulog ko.

"Baby? What is it?" tanong ko sa kanya at kasalukuyan na niya kong niyayakap. Mukhang takot ito habang nakatingin kay Nicholai na ngayon ay nakaupo na sa kama.

"Who's him? What are he doing here? He's stranger, Mom." sagot ni Nicole.

Inayos ko ang sarili ko at agad kong ipinaharap si Nicole sakin para maipaliwanag ko mimo sa kanya ang tungkol kay Nicholai. Alam kong magugulat siya pero kailangan niya ng makilala ang ama niya lalo na't nasa tabi niya na ito.

"He's quite special on us. Especially on you. He's not stranger nor nobody. I've just wanted to say and explained the facts 'bout him, okay? Don't be too surprised." I explained while looking at her seriously.

Maging ang anak ko ay naguguluhan sa pinagsasabi ko. Inosenteng nakatingin lang siya sakin at hinihintay ang susunod kong sasabihin. Si Nicholai naman ay nakaupo pa rin at inihahanda ang sarili sa posibleng mangyari.

"What is it, mom? I can't understand."

"He's Nicholai Romero. He's your real dad." kalmado kong tugon sa kanya.

Natahimik siya at agad tinignan si Nicholai ng maigi. Masyado pa siyang bata, pero alam kong maiintindihan niya naman ito kaagad. Masyadong matalino tong si Nicole, I know, she can understand it well.

"Really? Is he my real dad? Di po ba imagination o ilusyon lang to?" paninigurado niya pa.

"Di ako nagbibiro. Oras na rin para magkita kayong dalawa. Matagal kayong nagkahiwalay dahil sakin. Ito na siguro ang tamang oras para sa inyong dalawa, baby." sagot ko.

"Baby? Hi? Your mom was right. I'm your real dad. I'm Nicholai Romero. Sorry dahil 'di mo'ko nakasama sa matagal na panahon at 'di ko nagampanan ang responsibilidad ko sayo. I'm really sorry." pahayag ni Nicholai sa bata. Unti unti rin itong lumapit.

Di nakasagot si Nicole siguro dahil pa rin sa nabigla at nagulat ito. Nangamba ako sa posibleng mangyari. Maging si Nicholai ay hinihintay ang maaaring sagot ng anak namin. Hanggang sa nabigla kami sa sunod na nangyari. Halos 'di ko akalain na yakapin ni Nicole si Nicholai ng sobrang higpit. Halos mapangiti ako sa ginawa ng anak namin. Agad rin niyakap ni Nicholai si Nicole at ako naman ay masayang pinagmasdan silang dalawa.

"Daddy. I really miss you. Thank you for coming back on us." naiiyak na sabi ng anak namin habang yakap yakap pa din ang ama nito.

"I miss you more, Baby. From now on, I'll be by your side. I will cherish every moment and spend it with the both of you. I will never leave you alone. I'll be a great father more than anyone. I'll promise it." mahinang sagot ni Nicholai sa gitna ng yakap nila.

Halos ang sarap sa pakiramdam ang ganitong moment. Ganito lang siguro pag kompleto ang pamilya. Bat ngayon lang? Kung 'di ba ko lumayo ng lubusan, ano kayang posibleng mangyari sa pamilya namin ngayon? Masaya ba? Wala na bang problema o kontrabida sa lahat ng bagay?

Natauhan ako ng tawagin ako ni Nicole para daw sumama sa kanila. Di nako nag aksaya ng oras at nakipag yakapan na rin sa kanilang dalawa. Sobrang higpit ng yakap ng bawat isa.

Makalipas ang ilang oras, dito na muna nanatili si Nicholai.  Nakaayos na silang dalawa at iniwan ko sila sa sala na naglalaro. Naligo na din ako dahil nakatulog na lang ako kagabi ng hindi man lang nag shower. Dagdag pa yung may nangyari samin ni Nicholai. God! Ready na kaya si Nicole na magkaroon ng kapatid? Dun na rin talaga ang punta nito e.