TÜRK

60.Bölüm/Her Şeyin Sonu

Öncelikle Merhabalar...
Tamı tamına 60 bölüme kadar geldik.
Zor oldu tabii,fakat buraya kadar sabrederek gelmekte bir başarı.Sizde buraya kadar geldiyseniz,tebrik ve teşekkür ederiim❤️

Medyadaki final müziğimiz ✨

İyi Okumalar...

"Hiç bir zaman kalbinizdeki çiçeklerin solmasına müsaade etmeyin,hep baharda kalsın kalbiniz."

Bulutların arasından sıyrılmayı başararak ortaya çıkmaya çalışan güneşi ayakta alkışlamak istesem de,bu çabasını pek sevdiğimi söyleyemem.

Uğraşma güneş,bulut çöksün şehre.Bu mavilikle,kasvetle birlikte yaşayalım işte.

Tabii aynı kasvetin,içimize de çökmemesini diliyorum.İstediklerimiz gerçekleşsin, söylenmeyen sözler söylensin ve biz her şeye rağmen içimizdeki mutluluğu kaybetmeyelim.

Mekâna girince, gözlerimizle etrafı taradık.Aradığımız Alçin'i bulmak için taramasak bile,bu bizim için artık refleksti.

Caddeye bakan taraftaki kahverengi masa ve sandalyelerden oluşan ortamda,epeyce insan vardı.Tabii birde tam köşede, arkamızda kalan kamera.

Sonunda tanıdık gözlerle karşılaştım.Ama bir dakika...sadece gözler tanıdık,bu kadın bayağı kızıl saçlı.

Yanındaki sallanan elin sahibine döndüm,güler yüzle bize bakan Naz'dı.O zaman Demet'le doğru yere ilerliyoruz fakat Naz'ın burada ne işi vardı?

Biz gelince ayağı kalktılar gülümseyerek."Senin burada ne işin var Naz?"Alçin'e döndüm, gerçek Alçinse tabii.

"Ve bu gördüğüm Alçin mi?"gülümseyerek elini çenesine koydu nahifçe.

"Ta kendisi."ona inanmaya çalışarak selamlaşma faslını atlatınca sandalyelere oturduk.

Alçin şimdi ismini iyi taşır olmuştu,bu renk kesinlikle onun rengiydi.Güzelliğine söylenecek kelimeleri bulamıyordum açıkçası.

"Okulla ilgili son işleri halletmek için gelmiştim ya,ne çabuk unuttun?"dedi Naz tripli sesiyle.Demek ki o yüzden Alçin sabahın köründe kahvaltı yapmak için bizi toplamıştı.

"İyi yapmışsın."Demet'le gülümseyerek ellerini buluşturdular.Duru'da gelince,tamamlandığımız için kahvaltıya başladık.

Onlarla sohbet etmek, karnımı doyurmak çok iyi gelmişti.Taa ki Duru'nun masumca sorduğu soruya kadar.Nasıl olduğuma dair bir cevap bulmaya çalışıyordum.

"Bilmiyorum Duru, içimde böyle küçücük bir eksik var.Ama rahatım, üstümden bir yük atmış gibiyim."ve sanırım bu cümleye birde mutlu olduğumu ekleyebilirdik.

"O zaman artık aşka kapılabilirsin."Alçin'e göz devirdim."Bu ne be,hep aşk?"iyi bir seçenek olabilirdi ama insanlar,aşksız da yaşardı bence.

"E oku o zaman Hazalcığım."kendisi okuduğu için herkesi okutmak istiyor bu da.

"Ben o yaşı geçtim Nazcığım,"dedim alaylı gülümsemeyle.

Aslında yaşla bir ilgisi yoktu,sadece öyle bir hedefim yoktu.Hatta geçen şu son bir günde,bir hedefim bile kalmamıştı.

"O zaman hepimiz için,akışa."neşeyle elindeki limonatasını önce kaldırıp,sonra bir yudum aldı Demet.Onu haklı bulduğum için bende çayımı aldım elime,malum kişi de aklımda hemen belirginleşti tabii.

Sabah uyanır uyanmaz buraya geldiğim için hiç görmemiştim onu,ancak saate bakacak olursak o da muhtemelen kahvaltısını atlamamış ve şuan çayını içiyor olabilirdi.