TÜRK

11.Bölüm/Ne Mutlu Türküm Diyene!

"Sevgi,her acıyı iyleştirir."

Omuzunda ki sızı ve başında sessizce bir şeyleri bölüşemeyen Oğuz'la Alçin'in sesiyle gözlerini araladı Hazal.

Yüzünde ki gülümsemeyle uyanınca ikilinin bakışlarını onu buldu,önce etrafı inceleyip son yaşananları hatırlamaya çalıştı.

"Nasılsın?"Alçin'in neşeli sorusuna cevap vermeyip Oğuz'a döndü."Bitti mi?"dedi sakince.

Oğuz, gülümseyip yatağın boşta kalan kısmına oturup elini tuttu Hazal'ın.

"Bitti, hiç olmaması gerekiyordu ama artık rahatlayabilirsin."Hazal, neşeyle kollarını uzatınca Oğuz'la sarıldılar.Onların bu haline bakıp yüzüne sıcak bir gülümseme konduran Alçin'e yönelip,"İyiyim."dedi.

İşleri olduğu için odadan çıkarken diğerleri odaya doluştu ama bu durum Bulut'a yaramış, operasyonda gördüğü kızla görüşme şansı yakalamıştı.

Henüz kafasında soru işaretleri de olsa Naz hemen hatırladığı için onunla konuşmayı kabul etmiş,hastane önünde ki banka oturmuşlardı.

"Bu kolye sizin galiba?"cebinden çıkarıp Naz'a uzatınca,sinirlenip hızla aldı zincirindeku küçük kalp bulunan kolyeyi.

"Nasıl hatırlamazsın?"sinirle sorulan soruyu düşündü Bulut, kafasında ki soru işaretlerine yeni yeni cevap vermeye başlamıştı.Onun gözlerine bakıp tekrar aynı duyguları hissedince.

"Naz?"tedirgin bir şekilde sorduğu soruya yine sinirlendi Naz,daha 5 yaşında ailesiyle birlikte geçirdiği trafik kazasında durumu anlamayıp araçtan çıkmayı başarıp ortadan kaybolmuştu.

Ailesi onu bulana kadar kaldığı yetimhanede o kısa süre içinde sadece Bulut'a güvenmişti.Daha sonra ailesi onu bulunca bir süre kendisine gelememiş,en son lisede görmüştü Bulut'u.

"Bende yıllar sonra görünce ümitlenmiştim,"gözleri dolunca çantasını da alıp hızla ayağı kalktı."Ama sen çoktan silmişsin beni."beklemiyordu bu tepkiyi,kendisi yıllarca ondan kopamamışken onun hatırlamamasına çok kırılmıştı.

Bulut'da ayağı kalkıp içinden gelen şeyi yapıp sarıldı.

Sıradan bir arkadaşlık değildi, aralarında daha farklı bir bağ vardı.Birbirlerinden kopamayacaklarını yeni yeni anlıyorlardı.

Naz,ne kadar itmek istese de ondan vazgeçemeyecğini anlayıp sıkıca sarıldı.Onları,kader tekrar buluşturmuştu ve şimdi neler yaşayacaklarını akışa bırakmayı düşünüyordu.

Ayrılınca Bulut,boynunda ki kolyeyi kazağının arasından çıkardı.Aslında o da hiç unutmamıştı ama görev gereği çoğu insanla karşılaştığı ve insanlar değiştiği için tanımakta zorlanmıştı.

"Ben seni hiç silmedim."işte şimdi Naz'ın yüzüne büyük bir gülümseme yerleşti.Umutla, neşeyle doldu.

Hızla yanlarına gelip onlara kaş göz işareti yapan Fatih'le Demet'e,sonra onların arkasına bakınca uzaklaştılar birbirlerinden.

Etrafa bakarak hastaneye giren Ertan Yarbay'a baş selamı verdikten sonra onlar da peşlerinden hastaneye girip çok sevdikleri arkadaşları Turan'ın,daha sonra da Hazal'ın odasına girdiler.

Bu sırada Alçin'le konuşup durumu öğrenmek için odadan ayrılmıştı Oğuz,acil katına inip işine odaklanmış Alçin'in karşısına çıktı bir anda.

Kısa bir şaşkınlık yaşayınca eliyle damağını kaldırdı Alçin fakat onun şaşkınlığına Oğuz'da şaşırmıştı.

"Niye bir anda karşıma çıkıyorsun ya?"isyan edercesine sorduğu soruyla afalladı Oğuz,o da bilememişti sorunun cevabını.