TÜRK

10.Bölüm/Pes Etme!

Sol omuzumda hissettiğim sıcaklığa gitti elim istemsizce.Şuan ki adrenalinden midir nedir ağrı hissetmiyordum ama eminim sonrasında çok acı çekeceğim.

Ve evet tahmin ettiğiniz gibi ben ıskalamamıştım ama komiserin oraya ateş ettiğimden,kendisine ateş edeceğimi sanıp beni vurmuştu.

Neyse ki polisler beni delik deşik etmemişti ama şuan birkaçı ölen adamla ilgilenirken, diğerleri üstüme üstüme geliyor.

Tabii silahı hâlâ indirmediğimden yavaşça geliyorlardı.Zaten yaralanmıştım bir kez daha ateş ederlerse ölebilirdim ama biliyorum,karakola saldırı düzenleyen birini yakalama ihtimalleri varken öldürmezlerdi.

Yavaştan ağrıyı hissetmeye başlamıştım.

Dayan Hazal,sonunda suçlu olmadığını herkese göstermen için dayan.

Geriye doğru yavaşça bir-iki adım attıktan sonra hızla dönüp koşmaya başladım.Caddeye çıkınca sağ taraftan bana doğru gelen araçı umursamayıp hızla karşıya geçtim.

Şimdi de sağ taraftan araçlar geliyor ama biraz geride olduğu için onlar gelene kadar ben çoktan geçerdim.

Geçmiştim de zaten ama kesin bu polisler etrafa yayılmışlardır bir an da karşıma çıkarlarsa hiç şaşırmam.

Ama ben yer miyim?Yemem.

Koştuğum yolda mağazalar ve biraz insanlar vardı,bu benim işime yarardı.

Sırıtıp silahı belime yerleştirdim.Hızlı adımlarla ilerleyerek üzerimde ki hırkayı çıkarıp belime bağlayıp silahın gözükmemesini sağladım.

Mağazaya girdim,orada ki kadınların arasına girerek üzerimde ki pantolonun paçalarını biraz katladım.Saçımın bir tutamını da kulak arkasına aldım.

Gördüğüm çıkıştan çıktım,hemen arkamda iki polis vardı.

Hızla bir arkadaş grubunun arasına girdim."Şey pardon, bir adres sorabilir miyim?"arkama baktım,polisler geri dönüyor gençler de tuhaf tuhaf bakıyorlardı.

Durumu atlatarak yürümeye başladım.Hey Allah'ım ya,bunlar da her yerden çıkıyor.

Oturmuş gazetesini okuyan adamın elinden gazetesini çekip yüzüme doğru tuttum.Adam bir şeyler mırıldanıyordu.

"Merak etme dayı,gazeteni yiyecek değilim."yavaşça gazeteyi yüzümden indirdim,kimse görünmüyordu.

Sonunda dayıyla gazetesini kavuşturduktan sonra koşup yol ayrımında sağa ve sola baktım.

Kimse yoktu.Ee ben kılık değiştirme konusunda uzmandım nasılsa.Hadi şimdi arayın durun beni.

Sırıtıp yukarıya doğru koştum.

Nihayet polislerden kurtulmanın verdiği rahatlıkla telefonda bulunan numaralardan sonuncusunu aramıştım.

Bana kalsa zaten az olan numaraları da arardım ama bunun tanıdıklarından tutuklananlar varsa bulabilirlerdi.

Hatta şuan bu numaradan takip ediliyor olabilirdim ama çoktan kartı da telefonu da paramparça etmiştim.

Tabii istediklerimi öğrendikten sonra.

Son numarayla görüşüp bir şekilde ikna etmiştim o da bana bir adres vermişti.Bulunduğum bölgeye çok uzaktı fakat onu da koşarak halletmiştim.

Ormanlık bir alanda küçük bir evdi ve sanırım öldürüceğim çok az kişi vardı.

Ayağımın altında ki büyük taşı ittirdim.Çıkan sesle birini buraya çekebilirdim.