TÜRK

35.Bölüm/Operasyon

"Eğer işinizi aşkla yapıyorsanız,emin olun ki iyi giden bir şeyler mutlaka vardır."

Miğferinde ki kamerayı düzeltip etrafa göz gezdirdi Emre, yıkık dökük evlerin olduğu bir araziye gelmişlerdi sonunda.

Demet,yine Behram'ın ve Komutan'ın kaldığını düşündüğü bu yeri bulmuştu sıkıntılı uğraşlar sonucunda.

"Fazla sakin."Fatih'in söylediğine başını olumlu anlamda salladı Demet."Çünkü bir sığınak olduğunu düşünüyorum."Demet'in ciddi tavrına göz devirdi Kartal.

O ateş etmek,aksiyonu damarlarına kadar hissetmek istiyordu.Çünkü tıpkı eski zamanlarda ki gibi rahat bir şekilde operasyona çıkmıştı, artık endişeleneceği biri yoktu.Tadını çıkarması gerektiğini düşünüyor, yine neşeyle doluyordu.

"Galiba temiz değil komutanım."hemen yanında ki Porselen'in tabletine baktı.Önlerinde ki moloz yığınlarının arkasında ki kısa duvarın orada biri vardı.

"Süs için o,burada kesin sığınak var."Oğuz, kafasında yine binbir sonucu tasarladı."Aynen öyle."Ertan Yarbay'dan da, kulaklıktan onay alınca sağına ve soluna dizilmiş timine kısaca göz gezdirdi.

"Biriniz karanlık çöktüğünde halledin şunu,ne olduğunu görelim."onlar için karanlıkta çalışmak daha zordu ama o adamı paketlemek için karanlıkta harekete geçmenin daha doğru olacağını düşünmüştü Oğuz.

Çünkü şimdi hava ve arazi fazlasıyla açıktı,onlar yine kaybolurdu ama böyle bir ortamda ortaya çıkmak da yem olmaktı.

Aynı zamanda onlara arı boyutunda ki Efe'nin gözetimi altında ki küçük kamera da yardımcı olacaktı,en azından şimdilik rahatlardı.

"Emredersiniz komutanım."Oğuz komutan'a dönüp şirin olduğunu düşündüğü bir ifade takındı Kartal.

"Komutanım lütfen ben gideyim."Bulut anında kaşlarını çatıp komutana yanaştı."Ben dururken?"ikisi arasında göz gezdirdi Oğuz.

Kartal,"Ben gideceğim, kıskan."diye sırıtıp önüne dönünce Bulut,bakışlarını ona dikti."Allah Allah benim gibi -"

"Beyler,onu öldürmemek daha iyi olacak.Boşuna kapışmayın."Oğuz tarafından sözünün kesilmesiyle Kartal ona zafer kazanmışcasına sırıttı.

"Hem ben hissediyorum komutanım,onlardan daha çok var."Efe'nin ensesine yavaşça vurdu,"Aferin aslan parçası,bunlar oldukça güzel hisler."ona gururla gülüp tekrar tablete döndü Efe.

Burak, tedirgin bir şekilde,"Pek de güzel hisler değil ama sen bilirsin komutanım,"dedi.

"Oğlum karıştırma oraları işte,bak işine."hiç şimdi o konulara girip,edebiyat yapamazdı.Çünkü o zaten bu durumun içinden yeni çıkmıştı.Hazal ortadan kaybolduğunda düşünceler arasında kaybolup,bir daha çıkamayışına sinirlenmişti.

Düşünmek hiç ona göre değildi,sevmiyordu.

"Ee ne yaptınız?"Efe'yle aralarına girdi Demet,neyden bahsediyordu?"Neyi ne yaptık?"diye sorup iyice yaslandı molozlara.

"Hazal'la işte.Evlenecek misiniz?"aslında Demet, hiç merak etmezdi böyle konuları ancak Hazal'ın hallerine de gülmekten alıkoyamıyordu kendini.

"Asıl sen söyle."imayla Demet'e baktı,belki onunla konuştuğu için farklı bir cevap verme olasılığını düşündü.

Başını olumsuz anlamda salladı Demet,"Maalesef,pek ümit yok."yine neşeli suratıyla oflayıp çenesini taşa yasladı.

Onun için çok tuhaftı, çünkü o genelde sadece operasyonu ve üniformasını düşünürdü, şimdiyse hiç beklemediği bir zamanda böyle bir şeyi düşünmesine şaşırmamak elde değildi.