TÜRK

9.Bölüm/Kardeşimiz İçin

"Belki de hayatta yapılacak en güzel şey,dost edinmektir."

Hazal'dan

Ben nasıl böyle bir şeyle suçlanabilirdim?Üstelik üzerimde hâlâ üniformam varken?Ki olmasa bile,ben bu ülke için çok şey yapmıştım.Yaşıtlarım gibi kulüplerde gezmek yerine,onların rahat gezebilmesi için burayı seçmiştim.Elbette bu benim tercihimdi ve ülke uğruna yaptıklarımı dile getirmezdim ben ama  benim gibi birinden nasıl beklerlerdi bunu?

Neymiş efendim?Bomba yerleştirdiğim motorumu sınır karakolunda patlatmışım.

Ben?Bir asker şehit oldu diye çatışmanın ortasına atılıp intikam peşine düşmüş ben, karakolu patlatacaktım öyle mi?

Muhbir'e en son onun motoru almasını söylemiştim ama o bunu yapmazdı.Ona güvendiğimden değil,hem cesaret edemezdi hem de yıllar sonra kendine uygun bulduğu bu işi bırakmazdı.

Çok şükür ki kimse şehit olmamış,ufak tefek yara almışlar o kadar.

Tamam hepsi benim bebeğim diye sevdiğim gerizekalı motorum yüzünden oldu ama bombayı ben yerleştirmemiştim.Bu kesinlikle bir kumpastı.

Karşımda ki komiser elini gözümün önünde sallayınca düşüncelerimden sıyrılıp sinirle ona baktım.

"Neye daldın öyle?"ona oldukça sert olduğunu düşündüğüm bakışlarımdan gönderdim.

"Birde soruyor musun?Ulan ben yaralı silah arkadaşımı hastanede bırakıp yaka paça buraya getirildim.Üstelik üzerimde operasyon kıyafetleri varken!Hâlâ soruyor ya."burada kapalı kaldıkça sinir kat sayım artıyordu."Ya hadi onu da geçtim,beni hiç mi araştırmadınız?"komiser sırıttı.

"Araştırdık,"sözünü kestim."Madem araştırdınız,o zaman nasıl inanmıyorsunuz benim yapmadığıma?Gizli operasyonlar hariç oldukça tehlikeli operasyonlara çıkıp terör örgütüne büyük hasarlar verdiğim dosyamda yazıyordur.Örgütün bir daha üzerlerine gitmemem için bir kumpas kurduklarını hiç mi düşünmediniz?"

Soluklanıp devam ettim.

"E tabii ben tutuklanınca rahatça hareket edecebileceklerini düşündüler.Çünkü onlara her saniye ölüm korkusu yaşatacak biri olmayacaktı!"

Komiser aklına bir şey gelmişçesine önce dosyaya sonra bana baktı.Galiba o da anlamıştı.

Elimi sinirle başıma götürdüm.Çok fazla ağrıyordu,zaten stres ve sinirden de bunaltılar gelmişti.

"Hazal Çelebi, aslında söylediklerin mantıklı.Ama bu saldırının baş şüphelisisin,hem devir para devri.Her şeyi bırakıp onlara yardım etmiş olamaz mısın?"

Bu suçlama çok ağırdı,hatta buna sırf canımı daha fazla acıtmamak için suçlama diyordum ama onların tabiriyle,"Vatan haini" ydim.

Kalbimde büyük bir ağrı vardı.Birilerinin rahatı için canını ortaya koymak kolay mıydı?

Zaten insanlar ölümlülerdi ama biz her saniye ölebileceğimizi iliklerimize kadar hissederdik.

Komiser ayağı kalktı."Kötü görünüyorsun sana ilaç göndereceğim."ha çünkü şuan tek derdim kötü görünmek.

"İstemez."kapıyı açtı.Bir dakika..e.n azından istediğim bilgiyi öğrenebilirdim herhalde.

Hızla ona baktım."Bir zahmet Turan ağabeyin de durumunu öğrenip bana bildir."soy ismini söylememiştim,muhtemelen anlardı.

Başını olumlu anlamda salladı."Ha birde birazdan üstünü değiştirmek için alacaklar seni."diyip dışarı çıktı.Belki söylemeyi unutmuştum ama üzerimde hâlâ biraz Turan ağabeyin kanı,biraz da toz toprak vardı.