TÜRK

52.Bölüm/Yıkık

"Dert her yanımı sarmış,ben yaramı saramam."

Son zamanlar da şüpheci bir tavır vardı,herkes diken üstündeydi adeta.

Sırıttı,imayla karışık,"Evet,"dedi.İkisinin de cevap vermemesiyle oluşan kısa sessizliği, odasından çıkan Eda bozdu.

"Sevgilim?"hızla Kartal'ın koluna girdi."Bak dede, tanıştırayım Emre.Bahsetmiştim ya hani?"Engin Taşpınar, önce ona bakıp tekrar Kartal'a yöneldi.

"Öyle mi?"gülüp,elini uzattı."Bende Engin Taşpınar."uzatılan ele baktı Kartal, sinirlendi yine.

Yüzünün sinirden kasılmasına izin vermemeye çalıştı.O eli tutmak için sebep arar haldeydi."Memnun oldum.Ancak,kusura bakmayın ben herkesle temasta bulunamıyorum,"dedi iğneleyici tavrıyla.

Eda'nın şaşırdığını görünce,"Küçük bir takıntı diyelim."diye ekledi.Düşmanın elini tutmamıştı,tutmazdı.

"Evet takıntılar,zarar verir insana,"yüzüne bir sırıtış ekledi."Kemirir durur, yavaş yavaş.Sen farkında bile olmadan,bitirir."imayla karışık gülümsedi Kartal.

"Doğru,ama takıntıların zarar vermesine hiç izin vermedim.Vermeyeceğim de."aralarında ki gerginliği fark edip şaşırmayı es geçerek gülümsedi Eda.

"Eh hadi,salona geçelim o zaman?"soru sorarcasına Kartal'a bakıp yine bileğinden kavrayıp merdivenlerde ki son iki basamağı da indiler.

Kartal,bir fırsatı daha yakaladığını düşünerek çaktırmadan cebinden çıkardığı dinleme cihazını hızla merdivenin altına yerleştirdi.

Kulağına dolan telefonun bildirim sesiyle rahatlayıp,hemen ekranı açtı.Kendisini bekleyen Bulut ve Efe'nin yanına gitme vaktiydi.

"Bana müsaade,gitmem gerekiyor."Eda'nın yüzü asılırken,Dede'nin yüzünde mimik oynamamıştı.

Mızmızlanıp Emre'nin boynuna kolunu doladı, yanağına öpücük konduracağı sırada yanındaki Dedesini boğazını temizleyerek bahane ederek ona izin vermedi Kartal.

"Öyle mi?Yine görüşürüz o zaman."emrivakiye sırıtıp,"Görüşürüz,"dedi.Rahat bir tavıra bürünüp yavaş adımlarla evden ayrıldı.

İki sokağı da atlatınca nihayet arabayı görüp, hızla bindi araca."Sonunda."rahatlıkla nefes verip aracın camını açtı.

Arka koltukta kendisine gülen Efe'yi, iç dikiz aynasından görünce işaret parmağını kaldırıp,"Gülme," dedi.Suratını asıp dirseğini cama yasladı.

"Oğlum biz bu adamı daha niye almıyoruz,turşusunu mu kuracağız?"Hem bu senin işin Bulut,niye ben ya?"cümlesini bitirince derin bir nefes verdi.

"Kartal, adamı daha yakından takip etmemiz gerektiğini biliyorsun.O,bizim onu çözmeyeceğimizi sanarken biz onun peşine çoktan düşmüş olacağız."yine mantıklı gelmedi Kartal'a.

"Ayrıca evet,sen bu iş için seçilmiş kişisin."diyip imayla güldü.

"O kimliği hiç bulmayacaktım."olumsuzca başını salladı.Başından beri hiç hoşuna gitmiyordu bu durum."En azından eğlenceli tarafı var."göz ucuyla Kartal'a bakıp sırıttı.

"Bunu Naz yengeme söylememi istemezsin herhalde?"bu duruma tek gülen Efe'ydi.

Bulut,hemen telaşlanıp vazgeçti sözlerinden."Yok yok,tam Ertan komutan da olumlu yaklaşmışken bozamam bunu."neşeyle gülümseyince Kartal'la göz göze geldiler,onun mutluluğuyla yüzü güldü Kartal'ın.