TÜRK

36.Bölüm/Operasyon Sonu

İyi Okumalar!

Silahını bacağında ki kılıfa yerleştirip doğrularak hazırlanan time baktı Hazal.Daha önce birkaç kişilik grupları yönettiği operasyonlar olmuştu ama hiç bu kadar fazla askerin olduğu timi yönetmemişti.

"Komandolar,dikkatli olacaksınız."bir yandan hazırlanarak bir yandan da ona bakmaya başladılar."Sadece operasyona ve yanınızdakine odaklanın.Tek bir hasar almanızı,tek bir hata görmek istemiyorum.Aklınızda ne varsa, atın gitsin.Anlaşıldı mı?"hepsi aynı anda cevap verince yüzüne bir gülümseme yerleşirken, olay oldukça karizmatik, havalı olduğu için Oğuz'a da hak verdi.

O gurur içinde gülümserken çoktan helikoptere binmiş ve harekete geçmişlerdi.Ona emanet edilen bu kadar can ve sahada ki arkadaşlarının tehlikede oluşuyla gerilmişti,hem rütbeli mi yoktu?Ona neden bu emir verilir ki?

Sürekli olarak iletişimde olsalar da o bütün helikopter yolculuğunu bu durumu düşünerek geçirmişti.Ortada bir insan canının olduğu durumda yönetmek çok zordu.Evet ayrı bir havası vardı ama yükledikleri sorumluluklar onun saçlarını ağartacak kadar fazlaydı.

Birde işin içinde engel olamadığınız duygularınız var ise, büyük bir karmaşa çıkıyordu ortaya.

Ya sevmeyeceksin-ki böyle bir seçeneği yoktu-yada endişelenmeyeceksin yoksa tehlikede bile onu düşünür durursun.Ve bu ekstra tehlikeli olur,yani bu iş her şeyiyle çok zor.En azından,Hazal için daha zordu.

Elini havaya kaldırıp aşağıya doğru indirerek bir dizinin üstüne çöktü.Gün yeni doğuyordu,bu onlar için biraz daha avantajlıydı.

Tüfeğiyle etrafı taradı,temiz görünüyordu.İşaret verince iki kişi çıktı yerinden, bölgeye varmak üzere oldukları için dağılarak ilerleme daha mantıklıydı.

Bir an önce oraya varmak istiyordu ancak güvenlik için sabretmek zorundaydı.

"Komutanım ben bu operasyondan hiç bir şey anlamadım."Emre'nin bile tek isteği, operasyonu bitirmekti.

Evin alt katına inen merdivenden de geçtikten sonra bir kapı çıktı,timin bir kısmı da dışarıdayken onlar içeriye girecekti.

"Önce şunu halledelim,gerisine bakarız."Oğuz'un,şuan askerlerini tamamen operasyona yönlendirmesi gerekliydi.Her şey,zamanla çözülürdü ona göre.

İlk karşılarına sol tarafa giden bir yol erişince oraya Demet'le Burak yöneldi.Oğuz,Kartal ve Bulut dümdüz devam etti.

Sağ taraf yine açıktı,sadece biraz yansıyan ışığı görünce hemen durdu Oğuz.Gözüne iki kişi ilişince iki askerine de işaret verdi,sessizce halledip içeridekileri uyandırmamalıydılar.

Oğuz, karşıya doğru tüfeğinin ucunu uzatınca ikilinin dikkatini çekti.Hemen biri,oraya temkinli adımlarla harekete geçerken yaklaştığı anda Kartal tarafından boynu tutulup o araya çekildi.

Kartal, hiç uğraşmadan sadece boynundaki hassas noktaya bastırmaya devam etti.Diğeri gelince vakit kaybetmeden göğsüne tekmeyi bastı Oğuz,o geriye sendelerken suratına sert bir yumruk geçirince acıyla yere düştü adam.

"Komutanım hani sessiz olacaktık?"sırıtarak yerdeki adamları inceledi Bulut."Komutanım da ses çıkarmayı seviyor demek ki."kısık ama neşeli sesiyle komutanı Oğuz'la yarım açık demir kapıdan içeriye adım attılar.

Onları uzun masalar ve üzerinde bulunan bilgisayarlar karşılarken sandalyede oturan kişinin onlara dönmesiyle vurulması bir oldu.

"Dikkatli."Oğuz'un uyarısını dikkatle alıp,hiç bir şeye dokunmadılar."Bildiğin cephane kurmuşlar buraya,"dedi diğer odaya giren Demet, kulaklığından konuşarak.