သားရဲလေ့ကျင့်သူ (ဘာသာပြန်)

အခန္း ၁၄ ပထမဆုံးေသာကိုယ္ပိုင္သားရဲ

[Zawgyi]
အခန္း ၁၄ ပထမဆုံးေသာကိုယ္ပိုင္သားရဲ

“အမ္?” ေကာင္းဖန္ ေအးခဲသြားကာ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေခါင္းခါလိုက္သည္။ “ဦးေလးရဲ႕ၾကင္နာမႈအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တာ့ဇီက ကြၽန္ေတာ့္မိဘေတြ ထားခဲ့တဲ့ေကာင္ေလးျဖစ္သလို ကြၽန္ေတာ့္နားမွာ ေနတာ သုံးႏွစ္ေတာင္ရွိေနပါၿပီ။ သူ႔ကိုပဲ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ပထမဆုံးကိုယ္ပိုင္သားရဲအျဖစ္ထားဖို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီးသားပါ။”

ဦးေလးလ်ိဳ အံ့အားသင့္သြားပုံရသည္။ ေကာင္းဖန္၏ေျခေထာက္ေဘးတြင္ ရပ္ေနသည့္ တာ့ဇီကလဲ ဦးေလးလ်ိဳ၏စကားမ်ားကို နားလည္ေနသလိုပင္။ သူက ဦးေလးလ်ိဳကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္သလို တရႉးရႉးေအာ္ေနကာ လက္သည္းမ်ားကိုလဲ ထုတ္ေဖာ္ေနသည္။

“ေတာ္ေတာ့၊ ေတာ္ေလာက္ၿပီ။” ေကာင္းဖန္ တားျမစ္လိုက္သည္။ တာ့ဇီကလဲ သူ႔ပိုင္ရွင္ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနသည့္ အၾကည့္မ်ားျဖင့္ ျပန္ၾကည့္လာကာ ဦးေလးလ်ိဳကို သေဘာမက်မလိုလားေၾကာင္းျပဖို႔ရန္ ေကာင္းဖန္ေဘးတြင္ ဦးေလးလ်ိဳအား ေနာက္ေက်ာေပးကာ လဲေလ်ာင္းလိုက္သည္။

ဦးေလးလ်ိဳႏွင့္ စကားဆက္ေျပာၿပီးေနာက္ ကုနင္း တာ့ဇီကို ေခၚကာ အေပၚထပ္သို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ တံခါးေရွ႕ေရာက္သည္ႏွင့္ ကဒ္ေသာ့ကို ထုတ္ကာ ဆြဲခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ ‘ဘိ’ဆိုသည့္ အသံတစ္ခ်က္ျမည္ကာ တံခါးက ပြင့္လာခဲ့သည္။

ေကာင္းဖန္၏ေနာက္ေက်ာကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ တာ့ဇီကိုလဲ ၾကည့္လိုက္ရင္း ဦးေလးလ်ိဳသက္ျပင္းသာခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ခရမ္းရင့္ေရာင္ေက်ာျပင္နဲ႔ အဝါေရာင္ေျခေခ်ာင္းရွိတဲ့ ကင္းေျခမ်ားျဖစ္ေနတာေပါ့၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔မွာက စိတ္ဝိညာဥ္အခန္းေတြအမ်ားႀကီးပါတာမဟုတ္ဘူး။ အမ္… ငါအဘိုးႀကီးက်န္းကို ေျပာျပလိုက္သင့္လား?

အေတာ္ၾကာ တုန႔္ဆိုင္းေနၿပီးေနာက္ ဦးေလးလ်ိဳထပ္ၿပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္ျပန္သည္။ ေရွးအယူအဆရွိတဲ့လူေတြက တစ္နည္းနည္းနဲ႔ေခါင္းမာၾကတာပဲ။ ေရွာင္ဖန္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ၿပီးတဲ့အထိ ငါေစာင့္လိုက္ပါဦးမယ္။