သားရဲလေ့ကျင့်သူ (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း ၁၇၁-၁၇၅ (Unicode)

အပိုင်း၁၇၁ ငါးကြင်းနီဘုရင်

"ပုချီ!" ဆီလီက ဝင့်ကြွားစွာခေါင်းကြိတ်လိုက်သည်။ ဒီအတွက် သူ့ကိုယ်သူအလွန်ကျေနပ်နေပုံရသည်။

နောက်တော့ ၎င်း၏နေရာလပ်ထဲမှ သစ်သီးဖျော်ရည်တစ်ခွက်ထုတ်ကာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ချီးမြှင့်လိုက်သည်။

ကောင်းဖန်ကတော့ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နှင့်ပင်။ လက်သည်းညှပ်အရွယ်ဒဏ်ရာ၏သုံးပုံတစ်ပုံလောက်ကိုပဲ ကုသနိုင်တာလေ။ ဒီကောင့်ရဲ့ကုသရေးစွမ်းရည်က ဘယ်လောက်ထိတောင်အားနည်းရတာလဲ? အထူးသဖြင့် ဒီလောက်အားနည်းနေတာတောင် သူ့ကိုယ်သူဂုဏ်ယူနေသေးတာပင်။

ကောင်းဖန် သူ့စိတ်ကိုမထုတ်ဖော်မိသွားအောင် စိတ်ကိုအတတ်နိုင်ဆုံးလျှော့ချထားရသည်။

အဆင့်တွေပိုတက်လာရင် အသုံးဝင်လာလောက်မှာပါ။

သူအဖိုးကိုအကူအညီတောင်းထားသည့်ပစ္စည်းအများစု စုဆောင်းပြီးသွားသည့်ပုံပင်။ သူပြန်လာချိန်မှာတော့ သူ့ကိုယ်ပိုင်သားရဲလေးတွေလဲ အားကောင်းလာနိုင်မည်။ ဆီလီကိုလဲ အဆင့်ထပ်မြှင့်ပေးလို့ရပေမည်။

ကောင်းဖန် ဆီလီကိုအောက်ထပ်သို့သယ်သွားလိုက်သည်။ အောက်လဲရောက်ရော ရွှယ်ဟုန်နှင့်တည့်တည့်တိုးတော့သည်။

ရွှယ်ဟုန်သည် ကုမ္ပဏီမှဒုတိယအကြီးအကဲများပေါ် ထွေထွေထူးထူးထင်မြင်ချက်မျိုးမရှိပေ။ သူမက သူကိုလဲ ပုံမှန်အတိုင်းပဲဆက်ဆံကာ ရန်လိုခြင်းမျိုးလဲရှိမနေပေ။

တစ်နည်းပြောရရင်တော့ သူမမှာ အမြင့်တက်ဖို့လှေကားထောင်လိုသည့်စိတ်ကူးမရှိခြင်းပင်။ လက်ရှိသူမ၏ရာထူးကပင် အတော်ကောင်းနေပေပြီ။ ဒါကြောင့် အထူးတလည်ရည်မှန်းချက်မျိုးမရှိဘဲ ကောင်းဖန်အပေါ် သူမ၏သဘောထားမှာရိုးရှင်းလှသည်။ သူမက ကောင်းဖန်ဘာလုပ်လဲဆိုသည့်အပေါ်ကိုလဲ မေးခွန်းထုတ်ခြင်းမရှိပေ။

"ပုချီ၊ ပုချီ?" ဆီလီကလေထဲတွင်မြောနေရင်း ဆူဆူညံညံလုပ်နေသည်။

ရွှယ်ဟုန်မှာ သွားနေသည့်အရှိန်ကိုလျှော့ကာ ဆီလီကိုမကြည့်ဘဲမနေနိုင်တော့ပေ။ ၎င်းက ထွင်းဖောက်မြင်နေရကာ ဝိုင်းစက်ပြီးချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ကောင်လေးမို့ ၎င်းရဲ့ချစ်စရာခေါင်းလေးကိုပုတ်မိဖို့ဆွဲဆောင်နေသည်။