သားရဲလေ့ကျင့်သူ (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း ၅၇ နဂါးကြက်

[Zawgyi]
အပိုင္း ၅၇ နဂါးၾကက္

လြန္ခဲ့သည့္ရက္အနည္းငယ္ကႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ ၾကာေစ့ေလးသည္ ယခင္ကထက္ ပိုလို႔ရဲရင့္လာခဲ့သည္။ အနည္းဆုံးေတာ့ သူစိမ္းမ်ားေရွ႕တြင္ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈပုံစံကို ထပ္မျပေတာ့ဘဲ တည့္တည့္ၾကည့္ရဲေနေပၿပီ။

မုထ်ယ္ယင္းႏွင့္ ခဏေလာက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္စကားေျပာၿပီးေနာက္ မုထ်ယ္ယင္းလဲ ၾကာေစ့ေလးႏွင့္ ျပန္ထြက္သြားခဲ့သည္။

ေကာင္းဖန္ လက္ဖဝါးေပၚတြင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ႏွင့္ ဦးထုပ္ပုံစံ ‘ေသဟန္ေဆာင္ေနေသာ’ ဆီလီသည္လဲ ျပန္လည္သက္ဝင္လာခဲ့သည္။ သူက ဂ႐ုတစိုက္ျပန္ထလာသည္။ ငွက္အမ်ိဳးအစားသားရဲမ်ိဳးစုံ အနီးပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ပ်ံသန္းေနသည္က သူ႔ကိုမသက္မသာခံစားေနေစရသည္။

ေကာင္းဖန္လဲ သူ႔လက္ဖဝါးေပၚမွ ဆီလီက ‘ပုခ်ီပုခ်ီ’အသံျပဳကာ အသင့္အတင့္႐ုန္းကန္ဟန္ျပဳရင္း ေလထဲသို႔ပ်ံဖို႔လုပ္ေနသည္ကို ခံစားမိသည္။

ထို႔ေနာက္ ဆီလီက ေလထဲတြင္ေမ်ာလြင့္လိုက္ကာ ေကာင္းဖန္ေခါင္းေပၚျပန္ေရာက္ရွိသြားသည္။ ၎က တစ္ဖန္ျပန္လည္ၿပီး အေရာင္စုံဦးထုပ္ပုံစံျဖစ္သြားသည္။ ဦးထုပ္တစ္လုံးအေနႏွင့္ေတာ့ ၎က သိပ္မႀကီးဘဲ ကြက္တိအေနအထားျဖစ္ကာ ေကာင္းဖန္‌၏ေခါင္းတစ္ခုလုံးကို အုပ္မိ႐ုံသာႀကီးသည္။

ေကာင္းကင္ေပၚသို႔ ဘာစကားမွမေျပာဘဲ ေကာင္းဖန္ ေမာ့ၾကည့္ေနရင္းျဖင့္ သူ႔လက္ထဲမွ green teaကုေဖာက္ကာ တစ္ငုံေသာက္လိုက္သည္။ တကယ္ကိုပဲ လက္ဖက္စိမ္းဆိုတာ ေအးေအးေလးမွ ပိုေသာက္လို႔ေကာင္းတာပင္။

ယေန႔အတြက္ ေလ့က်င့္ဖို႔သားရဲကို ေလွာင္အိမ္တစ္ခုႏွင့္ယူေဆာင္လာသည္။ ၎သည္ ဧရာမသတၳဳခရမ္းေရာင္ကင္းၿမီးေကာက္တစ္ေကာင္ျဖစ္ကာ အ႐ြယ္အစားကေတာ့ အလြန္ႀကီးမားသည္။ သူ႔အၿမီးမပါေသးရင္ေတာင္မွ ၆ေပေလာက္အထိရွည္သည္။ ၎၏အၿမီးကေတာ့ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးစာေလာက္ပင္ ရွည္ကာ ေျခေထာက္ႏွင့္တစ္ေပခြဲခန႔္ရွည္လ်ားသည့္ေျခသည္းမ်ားကေတာ့ ေအးစက္ကာေတာက္ပသည့္ေနသည္။