သားရဲလေ့ကျင့်သူ (ဘာသာပြန်)

အခန္း ၁၁ ထိတ္လန႔္ဖြယ္လူမ်က္ႏွာကင္းေျခမ်ား

[Zawgyi]
အခန္း ၁၁ ထိတ္လန႔္ဖြယ္လူမ်က္ႏွာကင္းေျခမ်ား

ေလထုထဲတြင္ အပုပ္နံ႔က ပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။ ေလျပင္းတစ္ခ်က္က ေျမျပင္ေပၚရွိ သစ္႐ြက္ျပင္ထူမ်ားကို လြင့္သြားေစသကဲ့သို႔ မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာပဲ အပုပ္နံ႔ကိုလဲ တစ္ေတာလုံးပ်ံ႕ႏွံ႔သြားေစေလသည္။

“အြမ္း!!” ေက်ာင္းသားအနည္းငယ္ကေတာ့ ထိုျပင္းထန္လွသည့္ အပုပ္နံ႔ကို သည္းခံမထားႏိုင္စြာျဖင့္ ဒူးေကြးကာ အန္ခ်မိၾကေတာ့သည္။

ေက်ာက္တုံးႀကီး၏ေနာက္ကြယ္မွေနၿပီး ႀကီးမားသည့္လက္သည္မ်ားရွိသည့္ သားရဲႀကီးတစ္ေကာင္ ျဖည္းညႇင္းစြာ ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္႐ုံႏွင့္ ၎သားရဲႀကီးသည္ ၄-၅မီတာေလာက္အထိရွည္လ်ားကာ သူ၏ေျခေထာက္ထူထူႀကီးမ်ားက ေျမျပင္ထက္ရွိ သစ္႐ြက္ေခ်ာက္မ်ားေပၚ နင္းေခ်မႈေၾကာင့္ ဆူဆူညံညံအသံမ်ား ထြက္ေပၚလာေစသည္။

သားရဲႀကီး၏ေျခေထာက္မ်ားကို အျဖဴေရာင္အေမႊးအျမႇင္မ်ားျဖင့္ျဖင့္ ဖုန္းအုပ္ထားကာ အ႐ိုးအဆစ္မ်ားကလဲ မူမမွန္စြာျဖင့္ လိမ္ေကြးလို႔ေနသည္။ ၎၏ခႏၶာကိုယ္ကိုေတာ့ အစိမ္းရင့္ေရာင္အခြံမာျဖင့္ ဖုံးအုပ္ထားတာေၾကာင့္ ေက်ာက္တုံးတစ္တုံးေပၚတြင္ ေရညႇိမ်ားတက္ေနသလို ပုံစံမ်ိဳးျဖစ္ေနေစသည္။ သို႔ေပမည့္ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံးကေတာ့ ထိုေက်ာခြံႀကီး၏ အစင္းေၾကာင္းမ်ားမွတဆင့္ ဦးေခါင္းမ်ားစြာ ရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။ အဆိုပါ ေက်ာခြံႀကီး၏အစင္းေၾကာင္းမ်ားၾကားတြင္ အဝါေရာင္ျပည္ပုပ္မ်ား တစ္စိမ့္စိမ့္ထြက္ေနကာ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားသည္ေတာ့ တစ္ဝက္ေလာက္ေျခာက္ေနကာ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ေတာ့ သစ္႐ြက္မ်ား အမႈိက္မ်ားျဖင့္ ကပ္ၿငိေနသည္။

၎၏ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ကပ္ထားသည့္ ဦးေခါင္းအခ်ိဳ႕သည္ေတာ့ ထိုေနရာတြင္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ တည္ရွိေနခဲ့၍ ေျခာက္ေသြ႕ကာ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသထားသည့္ အသားမ်ားႏွင့္ပင္ တူလွသည္။

သို႔ေပမည့္ အျခားေသာေခါင္းမ်ားသည္ေတာ့ လတ္ဆတ္ကာ ေသြးတစ္ေတာက္ေတာက္က်ေနစဲျဖစ္ၿပီး မ်က္လုံးမ်ားကိုလဲ ျပဴးက်ယ္စြာဖြင့္ထားရင္း စိုက္ၾကည့္ေနဟန္ေပၚသည္။